قالُوا يا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ يَصِلُوا إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُها ما أَصابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ

قالوا يا لوط إنّا رسل ربّك لن يصلوا إليك فأسر بأهلك بقطع من اللّيل و لا يلتفت منكم أحد إلاّ امرأتك إنّه مصيبها ما أصابهم إنّ موعدهم الصّبح أ ليس الصّبح بقريب

Qaloo ya lootu inna rusulu rabbika lan yasiloo ilayka faasri bi-ahlika biqitAAin mina allayli wala yaltafit minkum ahadun illa imraataka innahu museebuha ma asabahum inna mawAAidahumu alssubhu alaysa alssubhu biqareebin

گفتند : اي لوط ، ما رسولان پروردگار تو هستيم اينان ، هرگز به تو دست نخواهند يافت چون پاسي از شب بگذرد ، خاندان خويش را بيرون ببر وهيچ يک از شما روي بر نمي گردانند جز زنت که به او نيز آنچه به آنها رسد خواهد رسيد وعده آنها صبحگاه است آيا صبح نزديک نيست ؟

[فرشتگان] گفتند اى لوط ما فرستادگان پروردگارت هستيم [بدان كه] آنان هرگز به تو نخواهند رسيد; پس پاسى از شب گذشته خانواده ات را همراه ببر و هيچ يك از شما بازپس ننگرد، مگر زنت كه به او همان بلايى كه به آنان مى رسد، خواهد رسيد; [بدان كه] وعده گاه آنان صبح است

آن دو جوان گفتند: يا لوط (هيچ نترس) ما فرستادگان پروردگار تو هستيم. آنها هرگز نمى‏توانند آسيبى به تو برسانند. وقتى پاسى از شب گذشت، كسان خود را (از شهر) بيرون ببر، هيچكس از شما نبايد به پشت سرش نگاه كند مگر همسرت، زيرا عذابى كه به قوم تو بايد برسد، بر همسر تو نيز خواهد رسيد. البته موعد عذاب صبحدم است، آيا صبح نزديك نيست؟

[میهمانان] گفتند: ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توایم، آنان هرگز به تو دسترسی پیدا نمی کنند، پس خانواده ات را در پاره ای از [همین] شب حرکت ده و نباید هیچ یک از شما به سوی شهر بازگردد، اما همسرت را با خود مبر زیرا عذابی که به تبهکاران می رسد به او هم خواهد رسید. یقیناً وعده گاهشان [برای دچار شدن به عذاب] صبح [فردا] است، آیا صبح نزدیک نیست؟

(به قومى كه شما را از من منع مى‏كرد) گفتند اى لوط البته ما فرستادگان پروردگار توايم هرگز اين قوم نرسند باضرار تو پس ببر كسان خويش را (از ميان گروه خود) به پاره‏اى از شب و بايد كه واپس ننگرد از شما هيچ كس مگر همسرت البته مى‏رسد بدو عذابى كه رسد بديشان بى‏ترديد وعده (عذاب) ايشان صبحدم است آيا نيست صبح نزديك

گفتند: «اى لوط، ما فرستادگان پروردگار توييم. آنان هرگز به تو دست نخواهند يافت. پس، پاسى از شب گذشته خانواده‏ات را حركت ده -و هيچ كس از شما نبايد واپس بنگرد- مگر زنت، كه آنچه به ايشان رسد به او [نيز] خواهد رسيد. بى‏گمان، وعده‏گاه آنان صبح است. مگر صبح نزديك نيست؟»

گفتند: «اى لوط! ما رسولان پروردگار تو هستيم، آنها هرگز به تو دست نمى‏يابند. پاسى از شب گذشته با خانواده‏ات حركت كن، هيچ يك از شما روى نگرداند جز همسرت، زيرا آنچه به ديگران برسد به او هم خواهد رسيد. وعده عذاب آنها صبح است، آيا صبح نزديك نيست؟»

[فرشتگان‏] گفتند اى لوط! ما فرستادگان پروردگار توايم [آنها] هرگز به تو نمى‏رسند، پس خانواده‏ات را در پاسى از شب ببر. يك تن از شما نبايد واپس نگرد مگر زنت كه به او رسنده است آنچه به آنان رسيد. بى‏گمان وعده‏گاه ايشان صبح است. آيا صبحگاهان نزديك نشده است؟

گفتند اى لوط بدرستيكه ما رسولان پروردگار توايم نخواهند رسيد هرگز بتو پس شبروى كن با كسانت در پاره از شب و نبايد كه ملتفت شود از شما احدى جز زنت بدرستيكه رسنده اوست آنچه رسيدنى است ايشانرا بدرستيكه وعده گاه ايشان صبح است آيا نيست صبح نزديك

گفتند: اى لوط، ما فرستادگان پروردگارت هستيم، [آنان‏] به تو نخواهند رسيد. پس در پاسى از شب گذشته خانوادت‏ات را ببر و نبايد كسى از شما جز زنت واپس نگرد كه هر آنچه به آنان رسد، به او نيز خواهد رسيد. كه وعده‏گاهشان [هنگام‏] صبح است، آيا صبح نزديك نيست؟

(فرشتگان عذاب) گفتند: «ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توایم! آنها هرگز دسترسی به تو پیدا نخواهند کرد! در دل شب، خانواده‌ات را (از این شهر) حرکت ده! و هیچ یک از شما پشت سرش را نگاه نکند؛ مگر همسرت، که او هم به همان بلایی که آنها گرفتار می‌شوند، گرفتار خواهد شد! موعد آنها صبح است؛ آیا صبح نزدیک نیست؟!»

[فرشتگان‏] گفتند: اى لوط، ما فرستادگان پروردگار توايم، آنها هرگز به تو دست نيابند پس خاندان خود را در پاسى از شب بيرون بر، هيچ يك از شما به واپس ننگرد- به شتاب بيرون رويد-، مگر زنت را كه بدو آن رسد كه به آنان خواهد رسيد. وعده‏گاه آنها بامداد است، آيا بامداد نزديك نيست؟

گفتند اى لوط بدرستى كه ما رسولان پروردگار توايم نخواهند رسيد هرگز بتو پس شبروى كن با كسانت در پاره از شب و نبايد كه ملتفت شود از شما احدى جز زنت بدرستى كه رسنده اوست آنچه رسيدنى است ايشان را بدرستى كه وعده گاه ايشان صبح است آيا نيست صبح نزديك

گفتند اى لوط مائيم فرستادگان پروردگار تو هرگز نرسند به تو پس كوچ كن با خاندان خود در پاره اى از شب و روى برنگرداند از شما هيچكس جز زن تو كه وى را رسنده است آنچه ايشان را رسد همانا وعده گاه آنان بامداد است آيا نيست بامداد نزديك

فرشتگان به لوط گفتند: ما رسولان پروردگار توایم و هرگز دست آزار قوم به تو نرسد، تو اهل بیت خود را در پاسی از شب از این دیار بیرون بر و از شما هیچ کس نباید وابماند جز آن زن (کافر) تو که آن هم با قوم تو باید هلاک شود. همانا وعده عذاب صبحگاه است، آیا صبح نزدیک نیست؟!

(فرشتگان) گفتند: اي لوط، ما رسولان پروردگار تو هستيم و اين مردم نمي ‌توانند به تو دست بزنند. شبانگاه با خانواده ات اينجا را ترك كن و نگذار هيچ يك از شما به پشت سر نگاه كند، جز زنت؛ او همراه با محكوم شدگان، محكوم است. موعد آنها صبح است. آيا صبح به اندازه كافي نزديك نيست؟

They said: «You Lot that we (are) your Lord’s messengers, they will never/not reach to you, so move/travel with your family/relation/people with parts/portions from the night, and no one of you turns around except your woman (wife), that it what struck/hit/marked them is striking/hitting/marking her, that their appointment (is) the morning/day break, is not the morning/daybreak with near/close?»

They (Messengers) said: «O Lout (Lot)! Verily, we are the Messengers from your Lord! They shall not reach you! So travel with your family in a part of the night, and let not any of you look back, but your wife (will remain behind), verily, the punishment which will afflict them, will afflict her. Indeed, morning is their appointed time. Is not the morning near?»

They said, ‹Lot, we are messengers of thy Lord. They shall not reach thee; so set forth, thou with thy family, in a watch of the night, and let not any one of you turn round, excepting thy wife; surely she shall be smitten by that which smites them. Their promised time is the morning; is the morning not nigh?›

[Whereupon the angels] said: «O Lot! Behold, we are messengers from thy Sustainer! Never shall [thy enemies] attain to thee! Depart, then, with thy household while it is yet night, and let none of you look back; [and take with thee all thy family] with the exception of thy wife: for, behold, that which is to befall these [people of Sodom] shall befall her [as well]. Verily, their appointed time is the morning [and] is not the morning nigh?»

De engelen zeiden: O Lot! waarlijk, wij zijn de gezanten van uwen Heer, zij zullen u op geenerlei wijze aanraken. Ga dus heen, met uw gezin, gedurende dezen nacht, en laat zich niemand van u omkeeren: maar wat uwe vrouw betreft, wat over hen zal komen zal ook haar treffen. Waarlijk, de voorzegging hunner straf zal des ochtends vervuld worden: Is de ochtend niet nabij?

They said: "O Lot, we are your Lord’s messengers; they will not be able to harm you, so travel with your family during the cover of the night and let not any of you look back except for your wife, she will be afflicted with what they will be afflicted. Their appointed time will be the morning. Is the morning not near?"

[Gli angeli] dissero: «O Lot, noi siamo i messaggeri del tuo Signore. Costoro non potranno toccarti. Fa› partire la tua gente sul finire della notte, e nessuno di voi guardi indietro (eccetto tua moglie, ché in verità ciò che accadrà a loro accadrà anche a lei). In verità la scadenza è l’alba; non è forse vicina l’alba?».

They (Messengers) said: "O Lout (Lot)! Verily, we are the Messengers from your Lord! They shall not reach you! So travel with your family in a part of the night, and let not any of you look back, but your wife (will remain behind), verily, the punishment which will afflict them, will afflict her. Indeed, morning is their appointed time. Is not the morning near?"

Они сказали: «О Лут (Лот)! Мы – посланцы твоего Господа, и они не причинят тебе зла. Отправляйся в путь вместе со своей семьей среди ночи, и пусть никто из вас не оглядывается. И только твою жену поразит то, что поразит остальных. Их срок выйдет утром. Разве утро не близко?»

[Посланцы] сказали: «О Лут! Мы – посланцы Господа твоего, а они не смогут навредить тебе. Покинь [эти места] среди ночи вместе со всем семейством, и пусть никто из вас не оглядывается, кроме твоей жены. Воистину, ее поразит то, что поразит остальных людей. Срок же, определенный им, [наступит] утром. А ведь утро так близко!»

They said: O Lut! we are the messengers of your Lord; they shall by no means reach you; so remove your followers in a part of the night– and let none of you turn back– except your wife, for surely whatsoever befalls them shall befall her; surely their appointed time is the morning; is not the morning nigh?

(The messengers) said: O Lot! Lo! we are messengers of thy Lord; they shall not reach thee. So travel with thy people in a part of the night, and let not one of you turn round – (all) save thy wife. Lo! that which smiteth them will smite her (also). Lo! their tryst is (for) the morning. Is not the morning nigh?

(The angels) said, ‹O Lot! verily, we are the messengers of thy Lord, they shall certainly not reach thee; then travel with thy people in the darkness of the night, and let none of you look round except thy wife: verily, there shall befall her what befalls them. Verily, their appointment is for the morning! and is not the morning nigh?›

Melekler dediler: «Biz senin Rabbinin elçileriyiz. Sana asla el süremezler. Gecenin bir yerinde aileni götür. İçinizden hiç kimse geri kalmasın; karın müstesna. O, ötekilere çatan belaya çarptırılacaktır. Onların azap vakti, sabah vaktidir. Sabah da ne kadar yakın, değil mi?»

They (the angels) said: ‹Lot, we are the Messengers of your Lord, they shall not touch you. Depart with your family in the watch of the night and let none of you turn round, except your wife. She shall be struck by that which strikes them. Their appointed time is the morning. Is it not that the morning is near? ‹

The visiting Messengers said, «O Lot! Behold, we are Messengers of your Lord. Never shall they follow your guidance nor shall be able to catch up to you. Depart then, with your household and followers, while it is yet night. Leave this land never to look back again. Except your wife for, what befalls the people will befall her as well. Their appointed time is the morning, and isn’t the morning near? (She stays behind because she has chosen to go along with the trends of the times. And she is among those who remain silent at the prevalent wrongdoing).

(The angels) said, «O Lot, we are your Lord’s messengers, and these people cannot touch you. You shall leave with your family during the night, and let not anyone of you look back, except your wife; she is condemned along with those who are condemned. Their appointed time is the morning. Is not the morning soon enough?»

The Angels said, «O Lot! verily, we are the messengers of thy Lord: they shall not touch thee: depart with thy family in the dead of night, and let not one of you turn back: as for thy wife, on her shall light what shall light on them. Verily, that with which they are threatened is for the morning. Is not the morning near?»

The angels said, O Lot, verily we are the messengers of thy Lord; they shall by no means come in unto thee. Go forth therefore with thy family, in some part of the night, and let not any of you turn back: But as for thy wife, that shall happen unto her, which shall happen unto them. Verily the prediction of their punishment shall be fulfilled in the morning: Is not the morning near?

The messengers said, `O Lot, we are the messengers of thy Lord. They shall by no means reach thee so depart with thy family while yet a part of the night remain and let none of you look back, but thy wife. Surely, what is going to befall them shall befall her also. Verily, there appointed time is the morning. It not morning nigh ?›

Sie sprachen: «O Lot, wir sind Gesandte deines Herrn. Sie sollen dich nimmermehr erreichen. So mache dich auf mit den Deinen in einem Teile der Nacht, und niemand von euch wende sich um als dein Weib. Gewiß, was jene dort treffen wird, das wird auch sie treffen. Siehe, der Morgen ist ihre festgesetzte Frist. Ist nicht der Morgen nah?»

Но молвили они: ■ «О Лут! Посланцы мы от твоего Владыки, ■ И до тебя им не добраться никогда. ■ Сейчас ты со своим семейством отправляйся, ■ Пока еще не истекли часы ночные, ■ И пусть никто из вас не обернется, ■ За исключением твоей жены, – ■ Ее постигнет то, что их постигнет, ■ И утро станет сроком, что назначен им. ■ Ужель не близко это утро?»

Фәрештәләр әйттеләр: «Ий Лут, без Раббыңның илчеләребез, каумең сиңа һич зарар кыла алмас, син кичнең бер вакытыңда өй җәмәгатеңне алып чыгып кит, сездән һичберегез аерылып калмасын, мәгәр залимнәр ягына авышкан хатыныңны алып чыкма, тәхкыйк кәферләргә килә торган ґәзаб хатыныңа да ирешер. Дөреслектә бу кәферләрнең ґәзаб кылынырга вәгъдәләре таң вакытыдыр, әйә таң якын түгелме? Җәбраил г-м шәһәрләрен канаты белән күтәреп, аннары әйләндереп җиргә ташлады, һәммәсе һәлак булдылар.

فرشتوں نے کہا کہ لوط ہم تمہارے پروردگار کے فرشتے ہیں۔ یہ لوگ ہرگز تم تک نہیں پہنچ سکیں گے تو کچھ رات رہے سے اپنے گھر والوں کو لے کر چل دو اور تم میں سے کوئی شخص پیچھے پھر کر نہ دیکھے۔ مگر تمہاری بیوی کہ جو آفت ان پر پڑنے والی ہے وہی اس پر پڑے گی۔ ان کے (عذاب کے) وعدے کا وقت صبح ہے۔ اور کیا صبح کچھ دور ہے؟

(تب فرشتے) کہنے لگے: اے لوط! ہم آپ کے رب کے بھیجے ہوئے ہیں۔ یہ لوگ تم تک ہرگز نہ پہنچ سکیں گے، پس آپ اپنے گھر والوں کو رات کے کچھ حصہ میں لے کر نکل جائیں اور تم میں سے کوئی مڑ کر (پیچھے) نہ دیکھے مگر اپنی عورت کو (ساتھ نہ لینا)، یقینًا اسے (بھی) وہی (عذاب) پہنچنے والا ہے جو انہیں پہنچے گا۔ بیشک ان (کے عذاب) کا مقررہ وقت صبح (کا) ہے، کیا صبح قریب نہیں ہے،