پیشوایی – امامت چهارمین دروغ از پنج دروغ است.
سنّی‌ها که اکثریت مسلمانان را تشکیل میدهند به امامت بعنوان یک اصل در کنار توحید، نبوت و معاد باور ندارند. امامت باوری ویژه شیعیان و به معنای آن است که دوازده تن از باقیماندگان او نیز از امتیازاتی الهی همچون خود محمد برخوردار بودند. آنها شاید از با جبرئیل سخن نمیگفتند اما به باور بسیاری معصوم بودند و برگزیده از طرف خدا برای امامت مسلمامان. غیر از علی هیچیک از این امامان به حکومت نرسید. حکومت علی نیز دیری نپایید و او به دست یاران پیشین خود کشته شد.
به فرض اینکه خدایی وجود داشته باشد و محمد پیامبری راستین باشد، امامت حاصل نمیشود. اگر قرار است با عقل و خرد اصول دین را بپذیریم باید امامت نیز باید در جای خود اثبات شود. نخستین پرسش جالب در این مورد این است که چرا اهل تسنن امامت را قبول ندارند؟ شاید پاسخ این باشد که در قرآن خبری از امامت نیست. اگر به قرآن توجه کنید مفاهیم یگانگی، پیامبری و زندگی پس از مرگ بخش وسیعی از آیات قرآن را در بر گرفته است. آیا اگر خدای مسلمانان میخواست امامت نیز جزو اصول دین باشد، منطقی نبود سه چهار کلمه صریح راجع به آن در قرآن بگوید؟ به آیه زیر در قرآن توجه کنید:
قرآن، سوره الأحزاب (33) آیه 53
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلى طَعامٍ غَيْرَ ناظِرِينَ إِناهُ وَ لكِنْ إِذا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذلِكُمْ كانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ وَ اللَّهُ لا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيماً.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد (بدون كسب اجازه) وارد خانه پيامبر نشويد، مگر اينكه شما را براى صرف غذا اجازه ورود بدهد. در آن صورت نيز زودتر (از موعد مقرره) نرويد تا منتظر طعام باشيد و چون از شما دعوت بعمل آمد، بموقع حاضر شويد و پس از صرف غذا آنجا را ترك كنيد و متفرق شويد و خودتان را با بحث و گفتگو سرگرم نسازيد. اين رفتار شما پيامبر را ميرنجاند و او از شما شرم دارد ولى خدا را از اظهار سخن حق ابايى نيست. هر گاه از زنان پيامبر درخواست متاعى كرديد، آن را از پس پرده بخواهيد. اين پرده و حجاب براى دلهاى شما و دلهاى آنان پاكتر و بهتر است و شايسته شما نيست كه پيامبر را برنجانيد. پس از رحلت پيامبر نيز هيچ گاه نبايد زنانش را به نكاح درآوريد. مسلما اين كار در پيشگاه خدا گناهيست بسيار بزرگ (و نابخشودنى).
ببینید پروردگار جهان چگونه کار و زندگی خود را رها ساخته و با چه دقتی مسائلی سطحی و از جمله اینکه بعد از مردن محمد کسی با زنان زیبای او ازدواج نکند پرداخته است، آیا امام علی و حسن و حسین و فاطمه و امام زمان آنقدر ارزش نداشتند که چهارتا کلمه راجع به آنان و اینکه بابا جان آنها هم مثل پیامبرند و معصومند و باید به حرفشون گوش بدهید و مرگ و میلادشان را عذا و جشن بگیرید سخن میگفت؟ بسیاری از آیات قرآن تکراری هستند یعنی خدا یک عبارت یا فهم را تنها تکرار میکند، اما امامت، آنگونه که شیعیان قبول دارند را هیچ کجا معرفی نمیکند و کسی را بدان دعوت نمیکند. شیعیان گاهی با تکاپوی بسیار آیاتی از قرآن را پیدا میکنند که با هزار و یک داستان یک جوری آنرا به اهل بیت و امامت ربط میدهند. اگر خدا چنین میخواست خوب خود زبان داشت و وحی میکرد و میگفت. اینها همگی نشان میدهند که چرا اهل تسنن درست میگویند و تشیع یک مکتب کاملا ساختگی و افزون شده بر اسلام است.
اما حتی اگر امامت نیز حقانیت داشته باشد هر کسی یک امام نیست. چنانکه برخی از امامان در تاریخ با برادرانشان در امامت رقابت داشتند و در تاریخ شیعه امام دروغین نیز دیده میشود. بنابر این تنها در صورتی میتوان با خرد و عقل امامت را پذیرفت که امامت تک تک امامان به ما اثبات شده باشد. حال آیا واقعا میتوان با عقل به امامت باور داشت؟
زندیق بطور جداگانه به بررسی تمام ۱۲ امام پرداخته است. بخشهای زیر از بخش ویژه ۱۴ تازی به معرفی و رد امامت هریک از این امامان اختصاص داده شده است.
بیشتر:
زندیق 
1 نظر برای “پیشوایی – امامت”
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.