خطاهای قرآن

مسلمانان معمولا بسیار روی این نکته تکیه میکنند که تازینامه، هیچ خطایی ندارد و کاملا از هرگونه خطا و تضاد خالی است، البته این ادعا در خود تازینامه نیز به صورت های مختلف بیان میشود، از جمله در سوره زنان (نساء) آیه 82 که میگوید:

آیا در قرآن نمی اندیشند؟ هرگاه از سوی دیگری جز خدا میبود، در آن اختلافی بسیار می یافتند.

البته باید توجه کرد که عدم وجود تناقض در یک کتاب به هیچ عنوان به معنی این نیست که آن کتاب از طرف خدا نوشته شده است. نوشتن یک کتاب بی تناقض معجزه نیست، از عهده هر نویسنده خوبی بر می آید، اما عکس این قضیه صادق است، یعنی تنها یک خطا در یک کتاب میتواند به این معنی باشد که آن کتاب از طرف خدا نوشته نشده است. زیرا خداوند به دلیل علیم بودنش نباید در اظهارات خود دچار خطا شود،‌ مگر فرض کنیم خدا نادان است. همچنین منطق حکم میکند که درستی قرآن به معنی درستی تک تک آیات آن است. بنابر این کسی که نمیتواند صحیح بودن تک تک آیات قرآن را اثبات کند نمیتواند ادعا کند که از روی عقل و خرد به صحیح بودن و الهی بودن قرآن باور پیدا کرده.

بر اساس این آیه، تازینامه برای اینکه ثابت کند تازینامه از طرف الله آمده است، استدلال میکند که اگر از طرف خدا نبود، اشکالها و تناقضات و اختلافاتی در آن یافت میشد. بنابر این میتوان نتیجه گرفت که اگر اختلافات و تضادهایی در قرآن پیدا شود، میتوان نتیجه عکس گرفت که این کتاب از سوی دیگری جز الله بوده است. و البته با نگاهی به تاریخ قرآن میتوان دانست که این کتاب در واقع از سوی چه کسی است و چگونه نگاشته شده است. برای رد این ادعای مسلمانان که بر تازینامه استوار است، میتوان اختلافات و تناقضاتی (تناقض چیست؟) را در قرآن یافت. خطاها در قرآن را میتوان به سه بخش کلی تقسیم کرد:

۱- خطاهای درونی – وقتی قرآن چیزی میگوید که چیزی دیگری در قرآن را نقض میکند یا استدلالی ضعیف در مورد ادعایی ارائه میدهد.

۲- خطاهای برونی – وقتی قرآن چیزی میگوید که با واقعیت های خارج از قرآن سازگاری ندارد،‌ برای نمونه دیدگاه قرآن نسبت به پیدایش بشر،‌ یا توصیف کائنات در قرآن

۳- خطاهای دستوری – وقتی قرآن دچار اشتباهات صرفی و نحوی میشود و دستور زبان عربی را رعایت نمیکند.