وَ لَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَ مَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ

و لقد آتينا لقمان الحكمة أن اشكر للّه و من يشكر فإنّما يشكر لنفسه و من كفر فإنّ اللّه غنيّ حميد

Walaqad atayna luqmana alhikmata ani oshkur lillahi waman yashkur fa-innama yashkuru linafsihi waman kafara fa-inna Allaha ghaniyyun hameedun

هر آينه به لقمان حکمت داديم و گفتيم : خدا را سپاس گوي ، زيرا هر، که سپاس گويد به سود خود سپاس گفته ، و هر که ناسپاسي کند خدا بي نياز و ستودني است

و به راستى به لقمان حكمت بخشيديم، كه خداى را سپاس گو، و [بدان كه] هر كس سپاسگزارى كند، همانا به سود خويش سپاس گزارده است، و هر كس كفران ورزد، [بداند كه] خداوند بى نياز ستوده است.

و ما به لقمان علم حكمت عطا كرديم و گفتيم كه خدا را سپاسگزار باش. هر كس شكر گذارد، بسود خود اوست و هر كس ناشكرى كند (به ضرر و زيان اوست) مسلما خدا بى‏نياز و شايان ستايش است.

و به راستی ما به لقمان حکمت عطا کردیم که نسبت به خدا سپاس گزار و شاکر باش و هرکه سپاس گزارد تنها به سود خود سپاس می گزارد، و هرکه ناسپاسی کند [به خدا زیان نمی زند، زیرا] خدا بی نیاز و ستوده است.

و بعزتم سوگند كه البته داديم به لقمان حكمت را (گفتيم) كه سپاس گزار براى خدا و هر كه سپاسگزارد بى‏گفتگو سپاس مى‏گذارد بسود خويشتن و هر كه ناسپاسى كند بيگمان خدا بى‏نياز و ستوده است

و به راستى، لقمان را حكمت داديم كه: خدا را سپاس بگزار و هر كه سپاس بگزارد، تنها براى خود سپاس مى‏گزارد؛ و هر كس كفران كند، در حقيقت، خدا بى‏نياز ستوده است.

لقمان را فرزانگى داديم: «شكر خدا را به جاى آور كه هر كس شكر كند، به سود خود سپاس گفته است و آن كس كه كفران كند، خدا بى‏نياز و ستوده است.»

و به يقين لقمان را حكمت [عقل و فهم و اصابت رأى‏] داديم و [او را گفتيم‏] كه خدا را شكر كن و هر كس شكر كند، بى شك به سود خود شكر كرده است و هر كس ناسپاسى كند، پس بيگمان خدا [از سپاس سپاسگزاران‏] بى نياز ستوده است.

و بتحقيق داديم لقمان را حكمت كه شكر كن خدا را و هر كه شكر كند پس جز اين نيست كه شكر ميكند براى خود و هر كه كفران ورزد پس بدرستيكه خدا بى‏نياز ستوده است

و به راستى به لقمان حكمت بخشيديم [با اين پيام‏] كه: خدا را شكرگزار. و هر كس شكر مى‏گزارد، [بداند كه‏] تنها به [سود] خويش شكر مى‏گزارد و هر كس كفران ورزد، [بداند كه‏] خداوند بى نياز ستوده است

ما به لقمان حکمت دادیم؛ (و به او گفتیم:) شکر خدا را بجای آور هر کس شکرگزاری کند، تنها به سود خویش شکر کرده؛ و آن کس که کفران کند، (زیانی به خدا نمی‌رساند)؛ چرا که خداوند بی‌نیاز و ستوده است.

و هر آينه لقمان را حكمت- درستى انديشه و گفتار و كردار- داديم كه: خداى را سپاس دار، و هر كه خداى را سپاس گزارد آن سپاسگزارى به سود خويش كرده، و هر كه ناسپاسى كند همانا خداوند بى‏نياز و ستوده است.

و بتحقيق داديم لقمان را حكمت كه شكر كن خدا را و هر كه شكر كند پس جز اين نيست كه شكر ميكند براى خود و هر كه كفران ورزد پس بدرستى كه خدا بى‏نياز ستوده است

و همانا داديم به لقمان حكمت را كه سپاسگزار براى خدا و آنكه سپاس گزارد جز اين نيست كه سپاس گزارد براى خويش و آنكه ناسپاسى ورزد همانا خدا است بى نياز ستوده

و ما به لقمان مقام (علم و) حکمت عطا کردیم (و فرمودیم) که (بر این نعمت بزرگ) خدا را شکر کن، و هر کس شکر حق گوید به نفع خود اوست و هر که ناسپاسی و کفران کند خدا (از شکر و سپاس خلق) بی‌نیاز و (به ذات خود) ستوده صفات است.

ما به لقمان حكمت عطا كرديم: شكر خدا را به جاي آور. هر كس سپاسگزار باشد، به نفع خود سپاسگزار است و اما کساني که ناسپاسي کنند، خداست بي نياز، شايسته ستايش.

And We had given/brought Lukman the wisdom that (E) thank/be grateful to God, and who thanks/is grateful, so but he thanks/is grateful to/for his self, and who disbelieved, so then God (is) rich, praiseworthy/commendable.

And indeed We bestowed upon Luqman AlHikmah (wisdom and religious understanding, etc.) saying: «Give thanks to Allah,» and whoever gives thanks, he gives thanks for (the good of) his ownself. And whoever is unthankful, then verily, Allah is AllRich (Free of all wants), Worthy of all praise.

Indeed, We gave Lokman wisdom: ‹Give thanks to God. Whosoever gives thanks gives thanks only for his own soul’s good, and whosoever is ungrateful — surely God is All-sufficient, All-laudable.›

and, indeed, we granted this wisdom unto Luqman: [Popularly (though without sufficient justification) identified with Aesop, Luqman is a legendary figure firmly established in ancient Arabian tradition as a prototype of the sage who disdains worldly honours or benefits and strives for inner perfection. Celebrated in a poem by Ziyad ibn Muawiyah (better known under his pen-name Nabighah adh-Dhubyani), who lived in the sixth century of the Christian era, the person of Luqman had become, long before the advent of Islam, a focal point of innumerable legends, stories and parables expressive of wisdom and spiritual maturity: and it is for this reason that the Quran uses this mythical figure – as it uses the equally mythical figure of Al-Khidr in surah 18 – as a vehicle for some of its admonitions bearing upon the manner in which man ought to behave.] «Be grateful unto God – for he who is grateful [unto Him] is but grateful for the good of his own self; whereas he who chooses to be ungrateful [ought to know that], verily, God is self-sufficient, ever to be praised!»

Daarom schonken wij wijsheid aan Lokman en geboden hem, zeggende: Wees God dankbaar; want wie dankbaar is, zal in het voordeel van zijn eigen ziel wezen, en indien iemand ondankbaar mocht zijn, waarlijk, dan volstaat God voor zich zelven; en hij is waardig geprezen te worden.

And We had given Luqmaan the wisdom: "You shall be thankful to God, and whoever is thankful is being thankful for his own good. As for whosoever rejects, then God is Rich, Praiseworthy."

Certamente fummo Noi a dare la saggezza a Luqmân: «Sii riconoscente ad Allah: chi è riconoscente lo è per se stesso. Quanto a colui che è ingrato, in verità Allah è Colui che basta a Se stesso, il Degno di lode».

And indeed We bestowed upon Luqman AlHikmah (wisdom and religious understanding, etc.) saying: "Give thanks to Allah," and whoever gives thanks, he gives thanks for (the good of) his ownself. And whoever is unthankful, then verily, Allah is AllRich (Free of all wants), Worthy of all praise.

Мы даровали Лукману мудрость: «Благодари Аллаха! Тот, кто благодарит, поступает только во благо себе. А если кто неблагодарен, то ведь Аллах – Богатый, Достохвальный».

Мы истинно даровали Лукману мудрость [с наказом]: «Благодари Аллаха! Тот, кто благодарит, [делает это] только для самого себя. А если кто неблагодарен, то ведь Аллах не нуждается в нем, ибо Он – хвалимый».

And certainly We gave wisdom to Luqman, saying: Be grateful to Allah. And whoever is grateful, he is on!y grateful for his own soul; and whoever is ungrateful, then surely Allah is Self-sufficient, Praised.

And verily We gave Luqman wisdom, saying: Give thanks unto Allah; and whosoever giveth thanks, he giveth thanks for (the good of) his soul. And whosoever refuseth – Lo! Allah is Absolute, Owner of Praise.

We did give unto Loqman wisdom, saying, ‹Thank God; for he who thanks God is only thankful for his own soul; and he who is ungrateful – verily, God is independent, worthy of praise!›

Yemin olsun, biz, Lukman’a şu yolda hikmet verdik: «Allah’a şükret!» Şükreden kendisi lehine şükreder. Kim nankörlük ederse Allah Ganî’dir, Hamîd’dir.

We gave wisdom to Lokman (saying): ‹Give thanks to Allah. He who gives thanks, thanks only for himself, but whosoever is ungrateful, surely, Allah is the Rich, the Praised. ‹

And indeed, We granted this Wisdom to Luqman, «Be practically grateful to Allah, for whoever is grateful is but grateful for the good of his own «Self». And whoever chooses to be ungrateful, must know that Allah is Self-Sufficient, Owner of all Praise.»

We have endowed Luqmaan with wisdom: «You shall be appreciative of GOD.» Whoever is appreciative is appreciative for his own good. As for those who turn unappreciative, GOD is in no need, Praiseworthy.

Of old we bestowed wisdom upon LOKMAN, and taught him thus – «Be thankful to God: for whoever is thankful, is thankful to his own behoof; and if any shall be thankless . . . God truly is self-sufficient, worthy of all praise!»

We heretofore bestowed wisdom on Lokman, and commanded him, saying, be thou thankful unto God: For whoever is thankful, shall be thankful to the advantage of his own soul; and if any shall be unthankful, verily God is self-sufficient, and worthy to be praised.

And WE bestowed wisdom on Luqmل® and said, `Be grateful to ALLAH,› for, whoso is grateful, is grateful for the good of his own soul. And whoso is ungrateful, then, surely, ALLAH is Self-Sufficient, Praiseworthy.

Wir verliehen Luqmán Weisheit, auf daß er Allah dankbar sein möchte: denn wer da dankbar ist, der ist dankbar zum Besten seiner eigenen Seele. Ist aber einer undankbar, dann ist wahrlich Allah Sich Selbst genügend, preiswürdig.

Мы прежде мудростью Лукмана одарили, ■ (Сказав ему): «Благодари Аллаха! ■ Кто благодарен Господу, ■ Его благодарит своей душе на благо; ■ А кто Ему неблагодарен – что ж! ■ Аллах, поистине, свободен от любой нужды и славен!»

Тәхкыйк Локманга хикмәт бирдек, ягъни зур белем, саф гакыл, вә дөрес сүзлелекне бирдек, вә әйттек: «Аллаһуның биргән нигъмәтеңә шөкер ит, берәү шөкер итсә, шөкер итүенең файдасы үзенәдер, берәү шөкер итүне инкяр итсә, Аллаһ байдыр, аның шөкер итүенә мохтаҗ түгелдер, һәр эшендә мактауга лаектыр.»

اور ہم نے لقمان کو دانائی بخشی۔ کہ خدا کا شکر کرو۔ اور جو شخص شکر کرتا ہے تو اپنے ہی فائدے کے لئے شکر کرتا ہے۔ اور جو ناشکری کرتا ہے تو خدا بھی بےپروا اور سزاوار حمد (وثنا) ہے

اور بیشک ہم نے لقمان کو حکمت و دانائی عطا کی، (اور اس سے فرمایا) کہ اﷲ کا شکر ادا کرو اور جو شکر کرتا ہے وہ اپنے ہی فائدہ کے لئے شکر کرتا ہے، اور جو ناشکری کرتا ہے تو بیشک اﷲ بے نیاز ہے (خود ہی) سزاوارِ حمد ہے،