وَ وَصَّيْنَا الإِْنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ

و وصّينا الإنسان بوالديه حملته أمّه وهنا على وهن و فصاله في عامين أن اشكر لي و لوالديك إليّ المصير

Wawassayna al-insana biwalidayhi hamalat-hu ommuhu wahnan AAala wahnin wafisaluhu fee AAamayni ani oshkur lee waliwalidayka ilayya almaseeru

آدمي را در باره پدر و مادرش سفارش کرديم مادرش به او حامله شد و هر، روز ناتوان تر مي شد و پس از دو سال از شيرش باز گرفت و سفارش کرديم که : مرا و پدر و مادرت را شکر گوي که سرانجام تو نزد من است ،

و انسان را در حق پدر و مادرش سفارش كرديم -كه مادرش او را با ضعف روزافزون، آبستن بوده است، [و شير دادن] و از شير گرفتن او دو سال به طول انجاميده- كه براى من و پدر و مادرت سپاس بگزار كه سير و سرانجام به سوى من است.

ما به انسان سفارش كرديم كه در حق پدر و مادر بخصوص درباره مادر كه با رنج و زحمت دوران باردارى را سپرى ميسازد و سپس دو سال به كودك خود شير ميدهد، بسيار نيكى و احسان كن، نخست شكر مرا (كه پروردگار تو هستم) بجاى آور و سپس از زحمات پدر و مادرت قدردانى كن. بازگشت همه شما بسوى من است.

و انسان را درباره پدر و مادرش سفارش کردیم، مادرش به او حامله شد [در حالی که] سستی به روی سستی [به او دست می داد] و باز گرفتنش [از شیر] در دو سال است [و سفارش کردیم] که برای من و پدر و مادرت سپاس گزاری کن؛ بازگشت [همه] فقط به سوی من است.

و سفارش كرديم آدمى را در باره پدر و مادرش برداشت آدمى را مادرش (چند وقتى) در حاليكه سستى بود و بر بالاى سستى و زمان از شير بازگرفتنش در دو سالست (و آدمى را فرموديم) به آنكه سپاسگزار براى من و براى پدر و مادرت تنها بسوى منست بازگشت همه

و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش كرديم؛ مادرش به او باردار شد، سستى بر روى سستى. و از شير باز گرفتنش در دو سال است. [آرى، به او سفارش كرديم‏] كه شكرگزارِ من و پدر و مادرت باش كه بازگشت [همه‏] به سوى من است.

به انسان سفارش پدر و مادرش را كرديم. مادر به او حامله شد و هر روز ناتوان‏تر مى‏شد و پس از دو سال او را از شير بازگرفت و سفارش كرديم كه بايد سپاسگزار من و پدر و مادرت باشى كه بازگشت به سوى من است.

و وصيت كرديم آدمى را به [اطاعت‏] پدر و مادرش. مادرش به او باردار شد به ناتوانى بر ناتوانى [در حالى كه سخت ناتوان بود]. و از شير باز گرفتن او در [مدت‏] دو سال [باشد]، [و گفتيم‏] كه مرا و پدر و مادرت را شكر كن، كه بازگشت بسوى من است.

و وصيت كرديم انسانرا در باره والدينش حمل كرده او را مادرش با سستى بر بالاى سستى و باز كردن او از شير در دو سال كه شكر كن مرا و والدينت را بسوى منست بازگشت

و انسان را [نسبت‏] به پدر و مادرش [به نيكى‏] سفارش كرده‏ايم. مادرش با ضعف روز افزون او را آبستن بوده است و از شير باز گرفتنش در دو سال است. [سفارش كرده‏ايم‏] كه براى من و پدر و مادرت شكرگزار و باز گشت به سوى من است

و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم؛ مادرش او را با ناتوانی روی ناتوانی حمل کرد (به هنگام بارداری هر روز رنج و ناراحتی تازه‌ای را متحمّل می‌شد)، و دوران شیرخوارگی او در دو سال پایان می‌یابد؛ (آری به او توصیه کردم) که برای من و برای پدر و مادرت شکر بجا آور که بازگشت (همه شما)به سوی من است!

و آدمى را درباره پدر و مادرش كرديم- [از آن رو كه‏] مادرش وى را برداشت- در شكم- در حال ناتوانى بر ناتوانى- حمل او برايش سستى و ناتوانى روزافزون بود- و بازگرفتنش از شير در دو سال است- كه مرا و پدر و مادرت را سپاس دار بازگشت [همه‏] به سوى من است.

و وصيت كرديم انسان را در باره والدينش حمل كرده او را مادرش با سستى بر بالاى سستى و باز كردن او از شير در دو سال كه شكر كن مرا و والدينت را بسوى منست بازگشت

و اندرز گفتيم انسان را در باره پدر و مادر بارور گشت بدو مادرش سستى اى بر سستى اى و از شير بازگرفتنش در دو سال كه شكرگزار براى من و براى پدر و مادر خويش بسوى من است بازگشت

و ما به هر انسانی سفارش کردیم که در حقّ پدر و ما در خود نیکی کن خصوص مادر که چون بار حمل فرزند برداشته و تا مدّت دو سال که طفل را از شیر باز گرفته (هر روز) بر رنج و ناتوانیش افزوده است، (و فرمودیم که) شکر من و شکر پدر و مادرت بجای آور، که بازگشت (خلق) به سوی من خواهد بود.

ما به انسان سفارش كرديم تا به والدينش احترام بگذارد. مادرش او را حامله شد و بار سنگين و سنگين‌تر شد. تا دو سال (مراقبت فراوان) طول مي ‌كشد كه از شير گرفته شود. بايد از من سپاسگزار باشي و هم چنين از پدر و مادر خود. سرنوشت نهايي به سوي من است.

And We recommended/commanded the human with his parents, his mother carried/conceived/was pregnant (with) him weakness/feebleness on weakness/feebleness, and his weaning/separation in two years, that thank/be grateful to Me and to your parents, to Me (is) the end/destination.

And We have enjoined on man (to be dutiful and good) to his parents. His mother bore him in weakness and hardship upon weakness and hardship, and his weaning is in two years give thanks to Me and to your parents, unto Me is the final destination.

(And We have charged man concerning his parents — his mother bore him in weakness upon weakness, and his weaning was in two years — ‹Be thankful to Me, and to thy parents; to Me is the homecoming.

«And [God says:] `We have enjoined upon man goodness towards his parents: his mother bore him by bearing strain upon strain, and his utter dependence on her lasted two years: [Lit., «his weaning is [or «takes place»] within two years». According to some philologists, the term fisal circumscribes the entire period of conception, gestation, birth and earliest infancy (Taj al-Arus): in brief, the period of a child’s utter dependence on its mother.] [hence, O man,] be grateful towards Me and towards thy parents, [and remember that] with Me is all journeys› end. [Thus, gratitude towards parents, who were instrumental in one’s coming to life, is here stipulated as a concomitant to man’s gratitude towards God, who is the ultimate cause and source of his existence (cf. 17:23-24).]

Wij hebben den mensch bevelen gegeven nopens zijne ouders, (zijne moeder bewaarde hem in haren boezem met zwakheid en smart, en hij wordt na twee jaren gespeend), zeggende: Wees dankbaar jegens mij en jegens uwe ouders: Tot mij zullen allen komen om geoordeeld te worden.

And We enjoined the human being regarding his parents. His mother bore him with hardship upon hardship, and his weaning takes two calendar years. You shall give thanks to Me, and to your parents. To Me is the final destiny.

Abbiamo imposto all’uomo di trattare bene i suoi genitori: lo portò sua madre di travaglio in travaglio e lo svezzò dopo due anni: «Sii riconoscente a Me e ai tuoi genitori. Il destino ultimo è verso di Me.

And We have enjoined on man (to be dutiful and good) to his parents. His mother bore him in weakness and hardship upon weakness and hardship, and his weaning is in two years give thanks to Me and to your parents, unto Me is the final destination.

Мы заповедали человеку делать добро его родителям. Его мать носила его, испытывая изнеможение за изнеможением, и отняла его от груди в два года. Благодари Меня и своих родителей, ибо ко Мне предстоит прибытие.

Мы заповедали человеку [относиться хорошо] к родителям своим. Мать носила его с большим трудом. Его следует отнимать от груди в два года. [Мы велели]: «Благодари Меня и своих родителей: ко Мне вернутся [все].

And We have enjoined man in respect of his parents– his mother bears him with faintings upon faintings and his weaning takes two years– saying: Be grateful to Me and to both your parents; to Me is the eventual coming.

And We have enjoined upon man concerning his partners – His mother beareth him in weakness upon weakness, and his weaning is in two years – Give thanks unto Me and unto thy parents. Unto Me is the journeying.

For we have commended his parents to man; his mother bore him with weakness upon weakness; and his weaning is in two years; – ‹Be thankful to me and to thy parents; for unto me shall your journey be.

Biz, insana anne-babasını önerdik: Annesi onu güçsüzlükle taşımıştır. Sütten kesilmesi de iki yılda olmuştur. O halde bana ve ana-babana şükret. Dönüş banadır.

And We charged the human concerning his parents, for his mother bore him in weakness upon weakness, and his weaning was in two years. Be thankful to Me and to your parents, to Me is the arrival.

«(And O My dear son! Allah says) – We have ordained upon man goodness to his parents. His mother bore him by bearing strain upon strain, and his utter dependence on her lasted no less than two years. (2:233), (46:15). Hence, be grateful to Me and to your parents, and remember that your ultimate destination is with Me.»

We enjoined the human being to honor his parents. His mother bore him, and the load got heavier and heavier. It takes two years (of intensive care) until weaning. You shall be appreciative of Me, and of your parents. To Me is the ultimate destiny.

(We have commanded man concerning his parents. His mother carrieth him with weakness upon weakness; nor until after two years is he weaned. Be grateful to me, and to thy parents. Unto me shall all come.

We have commanded man concerning his parents, — his mother carrieth him in her womb with weakness and faintness, and he is weaned in two years, — saying, be grateful unto Me, and to thy parents. Unto Me shall all come to be judged.

And we have enjoined on man to be good to his parents -his mother bears him in weakness upon weakness, and his weaning takes two years – and said, `Give thanks to ME and thy parents. Unto ME is the final return;

Und Wir haben dem Menschen für seine Eltern ans Herz gelegt – seine Mutter trug ihn in Schwäche über Schwäche, und seine Entwöhnung erfordert zwei Jahre -: «Sei dankbar Mir und deinen Eltern. Zu Mir ist die Heimkehr.

Мы завещали человеку ■ (Заботу проявлять) к родителям своим, – ■ Во чреве носит его мать, ■ За тягостью испытывая тягость, ■ И от груди в течение двух лет не отлучает. ■ «Благодари Меня! – (тебе Я завещаю). – ■ И почитай родителей своих». ■ Ко Мне лежит обратный твой приход.

Кешегә без ата-анасына яхшылык итәргә әмер иттек, баланы анасы зәгыйфьлек өстенә зәгыйфьлек белән күтәрде, ягъни корсагында авырлык белән күтәрде вә авырлык белән тудырды, вә аның баласын имезмәге ике елдыр, дәхи кешегә Миңа вә ата-анаңа шөкер ит, дип боердык, бит ахырда Миңа кайтасыз.

اور ہم نے انسان کو جسے اُس کی ماں تکلیف پر تکلیف سہہ کر پیٹ میں اُٹھائے رکھتی ہے (پھر اس کو دودھ پلاتی ہے) اور( آخرکار) دو برس میں اس کا دودھ چھڑانا ہوتا ہے (اپنے نیز) اس کے ماں باپ کے بارے میں تاکید کی ہے کہ میرا بھی شکر کرتا رہ اور اپنے ماں باپ کا بھی (کہ تم کو) میری ہی طرف لوٹ کر آنا ہے

اور ہم نے انسان کو اس کے والدین کے بارے میں (نیکی کا) تاکیدی حکم فرمایا، جسے اس کی ماں تکلیف پر تکلیف کی حالت میں (اپنے پیٹ میں) برداشت کرتی رہی اور جس کا دودھ چھوٹنا بھی دو سال میں ہے (اسے یہ حکم دیا) کہ تو میرا (بھی) شکر ادا کر اور اپنے والدین کا بھی۔ (تجھے) میری ہی طرف لوٹ کر آنا ہے،