وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الآْخِرِ قالَ وَ مَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلاً ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلى عَذابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

و إذ قال إبراهيم ربّ اجعل هذا بلدا آمنا و ارزق أهله من الثّمرات من آمن منهم باللّه و اليوم الآخر قال و من كفر فأمتّعه قليلا ثمّ أضطرّه إلى عذاب النّار و بئس المصير

Wa-ith qala ibraheemu rabbi ijAAal hatha baladan aminan waorzuq ahlahu mina alththamarati man amana minhum biAllahi waalyawmi al-akhiri qala waman kafara faomattiAAuhu qaleelan thumma adtarruhu ila AAathabi alnnari wabi/sa almaseeru

و ابراهيم گفت : اي پروردگار من ، اين شهر را جاي امني گردان و از مردمش آنان را که به خدا و روز قيامت ايمان دارند ، از هر ثمره روزي ساز گفت : هر کس که کافر شد او را اندک برخورداري دهم ، سپس به عذاب آتش دچارش گردانم ، که بد سرانجامي است

و چون ابراهيم گفت پروردگارا اينجا را شهرى امن بگردان و از اهلش هر كس را كه به خداوند و روز بازپسين ايمان ورزد از فرآورده ها روزى ببخش، فرمود و هر كس كه كفر ورزد، اندكى بهره مندش گردانم سپس دچار عذاب دوزخش سازم و بد سرانجامى است.

آن گاه ابراهيم گفت: پروردگارا، اين شهر را مكانى امن قرار بده و از اهل آن هر كس بخدا و روز آخرت ايمان بياورد، از ثمراتش بر آنان روزى عطا فرما (ما دعاى او را قبول كرديم) و گفتيم: هر كس كفر بورزد، بهره و نصيب كمى بر او خواهيم داد. سپس او را با ذلت و خوارى بسوى عذاب آتش مى‏كشانيم كه سرانجام بسيار بديست.

و [یاد کنید] آن گاه که ابراهیم گفت: پروردگارا! این [مکان] را شهری امن قرار ده و اهلش را آنان که به خدا و روز قیامت ایمان آورده اند از هر نوع میوه و محصول روزی بخش. خدا فرمود: [دعایت را درباره مؤمنان اجابت کردم، ولی] هر که کفر ورزد بهره اندکی به او خواهم داد، سپس او را به عذاب آتش می کشانم و آن بد بازگشت گاهی است.

و نيز زمانى كه گفت ابراهيم پروردگارا بگردان اين مكان را شهرستانى با امنيت و روزى اهلش را از ميوه‏ها يعنى هر كه را كه ايمان آورده از مردمش بخدا در روز بازپسين خدا گفت (مؤمن را روزى دهم) و نيز هر كه را كه كافر شود و بر خوردارى دهم كافر را برخوردارى اندك (در اين سراى) سپس به بيچارگى بر زنم او را به سوى آتش دوزخ و بد بازگشتن گاهى است دوزخ

و چون ابراهيم گفت: «پروردگارا، اين [سرزمين‏] را شهرى امن گردان، و مردمش را -هر كس از آنان كه به خدا و روز بازپسين ايمان بياورد- از فرآورده‏ها روزى بخش»، فرمود: «و[لى‏] هر كس كفر بورزد، اندكى برخوردارش مى‏كنم، سپس او را با خوارى به سوى عذاب آتش [دوزخ‏] مى‏كشانم، و چه بد سرانجامى است.»

هنگامى كه ابراهيم گفت: پروردگارا! اين شهر را محل امن قرار بده و ساكنانش را كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند از ميوه‏ها روزى ده. خدا فرمود: به هر كس كافر شود بهره كمى خواهم داد و در آخرت به عقوبت آتش ناچارش كنم كه سرانجام بدى است.

و [ياد كن‏] آن گاه كه ابراهيم گفت پروردگارا اينجا را يك شهر امن قرار بده و مردم آن را از ميوه‏ها روزى ده، مردمى كه به خدا و روز رستاخيز ايمان دارند. گفت: [اما] آنكه كافر شود، من برخوردارى اندكى نصيب او مى‏سازم سپس به عذاب آتش دچارش مى‏كنم [كه‏] بازگشت بدى است.

و هنگاميكه گفت ابراهيم پروردگار من بگردان اين را شهرى امن و روزى ده اهلش را از ثمرها هر كه گرويد از ايشان بخدا و روز بازپسين گفت و هر كه كافر شد پس برخوردار كنم او را اندكى پس لاعلاج كنم او را بعذاب آتش و بد است آنجاى بازگشت

و آن گاه كه ابراهيم گفت: پروردگارا، اين [سرزمين‏] را شهرى امن گردان و به مردمش، هر كس كه به خدا و روز قيامت ايمان آورد، از فرآورده‏ها روزى ده. [خداوند] فرمود: كسى كه كفر ورزد او را اندكى بهره‏مند مى‏سازم آن گاه او را [به ناچار] به سوى عذاب آتش مى‏كشانم و [آن‏] بد جايگاهى است

و (به یاد آورید) هنگامی را که ابراهیم عرض کرد: «پروردگارا! این سرزمین را شهر امنی قرار ده! و اهل آن را -آنها که به خدا و روز بازپسین، ایمان آورده‌اند- از ثمرات (گوناگون)، روزی ده!» (گفت:) «ما دعای تو را اجابت کردیم؛ و مؤمنان را از انواع برکات، بهره‌مند ساختیم؛ (اما به آنها که کافر شدند، بهره کمی خواهیم داد؛ سپس آنها را به عذاب آتش می‌کشانیم؛ و چه بد سرانجامی دارند»

و آنگاه كه ابراهيم گفت: پروردگارا، اينجا را شهر امنى ساز و از مردم آن كسانى را كه به خدا و روز بازپسين ايمان دارند از ميوه‏ها روزى ده [خداى‏] گفت: و هر كه كافر شود او را اندكى برخوردار كنم، سپس به عذاب دوزخ گرفتارش سازم، و بد بازگشتگاهى است.

و هنگامى كه گفت ابراهيم پروردگار من بگردان اين را شهرى امن و روزى ده اهلش را از ثمرها هر كه گرويد از ايشان بخدا و روز بازپسين گفت و هر كه كافر شد پس برخوردار كنم او را اندكى پس لا علاج كنم او را بعذاب آتش و بد است آنجاى بازگشت

و هنگامى كه گفت ابراهيم پروردگارا بگردان اين را شهرستانى امن و روزى ده اهلش را از ثمرات آن كه ايمان آورده است از ايشان به خدا و روز بازپسين گفت و آن كس كه كفر ورزيده است كاميابيش دهم اندكى و سپس كشانمش بسوى عذاب آتش و چه زشت است آن بازگشتگاه

و (به یاد آر) هنگامی که ابراهیم عرض کرد: پروردگارا، این شهر را محل امن و آسایش قرار ده و اهلش را که ایمان به خدا و روز قیامت آورده‌اند از انواع روزیها بهره‌مند ساز، خدا فرمود: و هر که (با وجود این نعمت) سپاس نگزارد و راه کفر پیماید گر چه در دنیا او را اندکی بهره‌مند کنم، لیکن در آخرت ناچار معذب به آتش دوزخ گردانم که بد منزلگاهی است.

ابراهيم دعا کرد: پروردگار من، اينجا را سرزميني صلح آميز قرار ده و براي اهالي آن ميوه فراهم كن. به کساني که به خدا و روز آخر ايمان دارند روزي ده. (خدا) گفت: من به کافران نيز روزي خواهم داد. من اجازه خواهم داد که آنان موقتاً لذت ببرند، سپس آنان را به عذاب دوزخ و سرانجامى بسيار بد دچار خواهم كرد.

And when Abraham said: «My Lord , make this a safe/secure country/place , and provide for its people from the fruits, who believed from them, by God and the Day the Last/Resurrection Day.» He said: «And who disbelieved, so I give him long life/make him enjoy a little , then I force him to the fire’s torture, and how bad (is) the end/destination .»

And (remember) when Ibrahim (Abraham) said, «My Lord, make this city (Makkah) a place of security and provide its people with fruits, such of them as believe in Allah and the Last Day.» He (Allah) answered: «As for him who disbelieves, I shall leave him in contentment for a while, then I shall compel him to the torment of the Fire, and worst indeed is that destination!»

And when Abraham said, ‹My Lord, make this a land secure, and provide its people with fruits, such of them as believe in God and the Last Day.› He said, ‹And whoso disbelieves, to him I shall give enjoyment a little, then I shall compel him to the chastisement of the Fire — how evil a homecoming!›

And, lo, Abraham prayed: «O my Sustainer! Make this a land secure, and grant its people fruitful sustenance – such of them as believe in God and the Last Day.» [God] answered: «And whoever shall deny the truth, him will I let enjoy himself for a short while -but in the end I shall drive him to suffering through fire: and how vile a journey’s end!»

Toen Abraham zeide: Heer maak dit eene plaats van zekerheid en geef aan zijne bewoners, die aan God en aan het laatste oordeel gelooven, het voedsel uwer vruchten, toen antwoordde God: ook de ongeloovigen wil ik spijzen, maar slechts met weinig en hen dan in het vuur der hel drijven. Eene harde reis zal dat zijn.

And Abraham said: "My Lord, make this town secure, and provide for its inhabitants of the fruits for whoever believes in God and the Last Day." He said: "As for he who rejects, I will let him enjoy for a while, then I will force him to the retribution of the Fire, what a miserable destiny!"

E quando Abramo disse: «Fanne una contrada sicura e provvedi di frutti la sua gente, quelli di loro che avranno creduto in Allah e nell’Ultimo Giorno», disse

And (remember) when Ibrahim (Abraham) said, "My Lord, make this city (Makkah) a place of security and provide its people with fruits, such of them as believe in Allah and the Last Day." He (Allah) answered: "As for him who disbelieves, I shall leave him in contentment for a while, then I shall compel him to the torment of the Fire, and worst indeed is that destination!"

Вот сказал Ибрахим (Авраам): «Господи! Сделай этот город безопасным и надели плодами его жителей, которые уверовали в Аллаха и в Последний день». Он сказал: «А неверующим Я позволю пользоваться благами недолгое время, а затем заставлю их страдать в Огне. Как же скверно это место прибытия!»

[Вспомни,] как воззвал Ибрахим: «Господи! Даруй этой стране безопасность и даруй удел плодами тем из ее жителей, которые уверовали в Аллаха и в Судный день». Аллах ответил: «А тем, которые не уверовали, Я дарую [земной] удел ненадолго, а затем подвергну наказанию огнем. И не добрый же это исход».

And when Ibrahim said: My Lord, make it a secure town and provide its people with fruits, such of them as believe in Allah and the last day. He said: And whoever disbelieves, I will grant him enjoyment for a short while, then I will drive him to the chastisement of the fire; and it is an evil destination.

And when Abraham prayed: My Lord! Make this a region of security and bestow upon its people fruits, such of them as believe in Allah and the Last Day, He answered: As for him who disbelieveth, I shall leave him in contentment for a while, then I shall compel him to the doom of Fire – a hapless journey’s end!

When Abraham said, ‹Lord, make this a town of safety, and provide the dwellers there with fruits, such as believe in God and the last day!› (God) said, ‹ And he who misbelieves, I will give him but little to enjoy, then will drive him to the torment of the fire, an evil journey will it be.›

İbrahim şöyle yakarmıştı: «Rabbim! Şu kenti güvenli bir kent yap, halkının Allah’a ve âhiret gününe inananlarını çeşitli ürünlerle rızıklandır.» Rab dedi ki: «Küfre sapanları az bir nimetle rızıklandırır, sonra da ateş azabına itiveririrm. Ne kötü bir dönüş yeridir o!»

And when Abraham said: ‹My Lord, make this country safe and provide its inhabitants whosoever of them believes in Allah and the Last Day with fruits. ‹ He said: ‹And whosoever disbelieves, to him I shall give enjoyment for a while. Then I shall compel him to the punishment of the Fire, how evil an arrival. ‹

Abraham prayed, «My Lord! Make this land peaceful and secure, and provide its people with fruits of Your Blessings. Provide for those who believe in Allah and in the Last Day.» He answered, «I will also provide for him who thanklessly rejects the blessed guidance and let him enjoy life for a while. (But since he coveted instant gratification only and disregarded the long term), then, after that I will commit him to the suffering of Fire.» And what a miserable destination it is after wandering through the journey of life! ((14:37), (17:18-20), (22:25), (95:3)).

Abraham prayed: «My Lord, make this a peaceful land, and provide its people with fruits. Provide for those who believe in GOD and the Last Day.» (God) said, «I will also provide for those who disbelieve. I will let them enjoy, temporarily, then commit them to the retribution of Hell, and a miserable destiny.»

And when Abraham said, «Lord! make this secure land, and supply its people with fruits, such of them as believe in God and in the last day:» He said, «And whoso believeth not, for a little while will I bestow good things on him; then will I drive him to the torment of the Fire!» An ill passage!

And when Abraham said, Lord, make this a territory of security, and bounteously bestow fruits on its inhabitants, such of them as believe in God and the last day; God answered, and whoever believeth not, I will bestow on him little, afterwards I will drive him to the punishment of hellfire; an ill journey shall it be!

And remember when Abraham said, `My Lord, make this a town of peace and provide with fruits such of its dwellers as believe in ALLAH and the Last Day.› ALLAH said `And on him too who believes not, will I bestow benefits for a little while; then will I drive him to the punishment of the Fire, and an evil destination it is.

Und (denket daran) als Abraham sprach: «Mein Herr, mache dies zu einer Stadt des Friedens und versorge mit Früchten die unter ihren Bewohnern, die an Allah und den Jüngsten Tag glauben», da sprach Er: «Und auch dem, der nicht glaubt, will Ich einstweilen Wohltaten erweisen; dann will Ich ihn in die Pein des Feuers treiben, und das ist eine üble Bestimmung.»

И (вспомните), как Ибрахим сказал: ■ «Господь мой! Сделай безопасным этот город! ■ И надели его людей плодами – лишь тех из них, ■ Которые в Аллаха и Последний День уверовали (всей душой)». ■ (Господь) сказал: «А тем, кто не уверовал, ■ Я насладиться дам лишь на недолгий срок, – Потом ■ Я их повергну в огненную муку, ■ И скверным будет это назначенье!»

Янә хәтерләгез Ибраһим г-мнең әйткәнен: «Ий Раббым, бу Мәккә шәһәрен имин кыл һәм Аллаһуга вә ахирәт көненә ышанучыларны төрле җимешләр белән ризыкландыр». Аллаһ әйтте: «Мәккә кешеләрнең көферләрен дә ризыкландырырмын, ләкин Мин аларны аз гына файдаландырырмын, соңра аларны ахирәттә ут газабына кайтарырмын». Нинди яман кайтарылачак урын!

اور جب ابراہیم نے دعا کی کہ اے پروردگار، اس جگہ کو امن کا شہر بنا اور اس کے رہنے والوں میں سے جو خدا پر اور روزِ آخرت پر ایمان لائیں، ان کے کھانے کو میوے عطا کر، تو خدا نے فرمایا کہ جو کافر ہوگا، میں اس کو بھی کسی قدر متمتع کروں گا، (مگر) پھر اس کو (عذاب) دوزخ کے (بھگتنے کے) لیے ناچار کردوں گا، اور وہ بری جگہ ہے

اور جب ابراہیم (علیہ السلام) نے عرض کیا: اے میرے رب! اسے امن والا شہر بنا دے اور اس کے باشندوں کو طرح طرح کے پھلوں سے نواز (یعنی) ان لوگوں کو جو ان میں سے اللہ پر اور یومِ آخرت پر ایمان لائے، (اللہ نے) فرمایا: اور جو کوئی کفر کرے گا اس کو بھی زندگی کی تھوڑی مدت (کے لئے) فائدہ پہنچاؤں گا پھر اسے (اس کے کفر کے باعث) دوزخ کے عذاب کی طرف (جانے پر) مجبور کر دوں گا اور وہ بہت بری جگہ ہے،