فَكَيْفَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جاؤُكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ إِحْساناً وَ تَوْفِيقاً

فكيف إذا أصابتهم مصيبة بما قدّمت أيديهم ثمّ جاؤك يحلفون باللّه إن أردنا إلاّ إحسانا و توفيقا

Fakayfa itha asabat-hum museebatun bima qaddamat aydeehim thumma jaooka yahlifoona biAllahi in aradna illa ihsanan watawfeeqan

پس چگونه است که چون به پاداش کارهايي که مرتکب شده اند مصيبتي به آنها رسد ، نزد تو مي آيند و به خدا سوگند مي خورند که ما جز احسان و موافقت قصد ديگري نداشته ايم ؟

چگونه باشد كه چون به خاطر كار و كردار پيشينشان مصيبتى به آنان رسد، آنگاه به نزد تو آمده به خدا سوگند مى خورند كه جز نيكى و همراهى قصدى نداشتيم.

پس چرا موقعى كه بر اثر اعمال ناپسندشان گرفتار مصيبت مى‏شوند، بسراغ تو ميآيند؟ و به خدا سوگند ياد مى‏كنند كه جز نيكى و همكارى منظورى نداشتيم.

پس [وضع و حالشان] چگونه خواهد بود هنگامی که به سبب آنچه مرتکب شده اند، حادثه ناگواری به آنان برسد، آن گاه در حالی که به خدا سوگند می خورند، نزد تو می آیند که ما [از داوری بردن نزد طاغوت] نیّتی جز نیکی و برقراری صلح و سازش [میان طرفین نزاع] نداشتیم.

چون باشد آنگه كه برسد بديشان پيشامدى (ناگوار) بسبب كارهائى كه از پيش انجام داده‏اند بدستهاى خود سپس (براى عذر خواهى) بنزد تو آيند در حاليكه سوگند مى‏خورند بخدا كه ما (از رجوع بغير تو) نخواستيم جز نيكوئى و موافقت (ميان دو خصم)

پس چگونه، هنگامى كه به [سزاى‏] كار و كردار پيشينشان مصيبتى به آنان مى‏رسد، نزد تو مى‏آيند و به خدا سوگند مى‏خورند كه ما جز نيكويى و موافقت قصدى نداشتيم؟

پس چگونه هنگامى كه به مكافات عمل خود گرفتار مصيبتى شوند به سراغ تو بيايند و به خدا سوگند ياد كنند كه منظور ما جز نيكى و توافق نبوده است.

پس چگونه است [حال آنها] كه وقتى مصيبتى به آنها برسد به سبب كارى كه پيش از آن بدست خود كرده‏اند- به تو روى مى‏آورند و به خداى سوگند ياد مى‏كنند كه ما مقصودى جز نيكى و دمسازى نداشتيم.

پس چگونه باشد وقتى كه برسد ايشان را مصيبتى بسبب آنچه پيش فرستاده دستهاشان پس مى‏آيند بسوى تو قسم ميخورند بخدا كه نخواستيم مگر نيكوئى و موافقت بهمرسانيدن

چگونه باشد كه چون به سزاى عملكرد پيشينشان مصيبتى به آنان رسد، در حالى كه به خدا سوگند مى‏خورند كه جز نيكوكارى و آشتى دادن منظورى نداشتيم، به نزد تو آيند

پس چگونه وقتی به خاطر اعمالشان، گرفتار مصیبتی می‌شوند، سپس به سراغ تو می‌آیند، سوگند یاد می‌کنند که منظورِ (ما از بردنِ داوری نزد دیگران)، جز نیکی کردن و توافق (میان طرفین نزاع،) نبوده است؟!

پس چگونه است- چه عذر آرند- كه چون به سبب آنچه دستهايشان پيش فرستاده پيشامد بدى به آنها رسد آنگاه نزد تو آمده به خدا سوگند مى‏خورند كه ما جز نيكويى و سازوارى نخواستيم؟!

پس چگونه باشد وقتى كه برسد ايشان را مصيبتى بسبب آنچه پيش فرستاده دستهاشان پس ميايند بسوى تو قسم ميخورند بخدا كه نخواستيم مگر نيكوئى و موافقت بهمرسانيدن

پس چگونه است كه اگر پيش آمدى بديشان رسد بدانچه دستهاشان پيش فرستاده است آيند نزد تو سوگند خورند كه نخواستيم ما جز نكوكارى و كارساز آوردن را

پس چگونه خواهد بود (حال آنها) چون مصیبتی از کردار زشت خود به آنان رسد؟آن‌گاه نزد تو آیند و به خدا سوگند خورند که ما (در کار خود) قصدی جز نیکویی و موافقت نداشتیم!

چگونه خواهد بود هنگامي که در نتيجه اعمال خودشان، به مصيبتي دچار شوند؟ آنگاه نزد تو مي آيند و به خدا سوگند مي خورند: نيت ما پاک و درست بود!

So how if a disaster struck them with what their hands advanced/presented/undertook , then they came to you swearing by God: «That truly we wanted except a goodness, and harmony.»

How then, when a catastrophe befalls them because of what their hands have sent forth, they come to you swearing by Allah, «We meant no more than goodwill and conciliation!»

How shall it be, when they are visited by an affliction for what their own hands have forwarded, then they come to thee swearing by God, ‹We sought only kindness and conciliation›?

But how [will they fare] when calamity befalls them [on the Day of Judgment] because of what they have wrought in this world – whereupon they will come to thee, swearing by God, «Our aim was but to do good, and to bring about harmony»?

Maar wat zullen zij doen, aan welke, als een gevolg van het werk hunner eigen handen, een groot ongeluk zal overkomen? Zij zullen tot u komen en bij God zweren, dat zij slechts het goede en de eendracht verlangen.

Why then, when a tragedy befalls them for what their hands have brought forth do they come to you swearing by God that they only wanted to do good and reconcile?

Cosa faranno quando li colpirà una disgrazia a causa di quello che avranno preparato le mani loro? Verranno da te giurando per Allah: «Perseguivamo il bene e la concordia! «.

How then, when a catastrophe befalls them because of what their hands have sent forth, they come to you swearing by Allah, "We meant no more than goodwill and conciliation!"

А что будет, когда беда постигнет их за то, что приготовили их руки, после чего они придут к тебе и будут клясться Аллахом: «Мы хотели только добра и примирения»?

А как они ведут себя, когда их постигает беда за то, что совершили они собственными руками? Они после этого приходят к тебе, клянутся Аллахом [и говорят]: «Мы хотели только добра и согласия».

But how will it be when misfortune befalls them on account of what their hands have sent before? Then they will come to you swearing by Allah: We did not desire (anything) but good and concord.

How would it be if a misfortune smote them because of that which their own hands have sent before (them)? Then would they come unto thee, swearing by Allah that they were seeking naught but harmony and kindness.

How then when there befalls them a mischance through what their hands have sent on before? then will they come to you, and swear by God, ‹We meant naught but good and concord.›

Peki, nasıl oluyor da ellerinin hazırladıkları yüzünden başlarına bir musibet çöktüğünde, sana gelip, «Biz sadece iyilik yapmak, barıştırmak istedik!» diye Allah’a yeminler ediyorlar!

How would it be if some affliction hit them for what their hands have forwarded? Then, they would come to you swearing by Allah, ‹We sought only kindness and conciliation! ‹

They feel ashamed when wrong decisions and judgments hurt them for their own doings. Then they come to you (O Messenger), swearing that they went to others with good and noble intentions.

How will it be when a disaster hits them, as a consequence of their own works? They will come to you then and swear by GOD: «Our intentions were good and righteous!»

But how, when some misfortune shall fortune them, for their previous handywork? Then will they come to thee, swearing by God, «We desire nothing but to promote good and concord!»

But how will they behave when a misfortune shall befall them, for that which their hands have sent before them? Then will they come unto thee, and swear by God, saying, if we intended any other, than to do good, and to reconcile the parties.

Then how is it that when an affliction befalls them because of what their hands have sent on before, they come to thee swearing by ALLAH, saying, `We meant nothing but the doing of good and conciliation.›

Nun aber, wenn ein Unheil sie trifft für ihre Taten, kommen sie zu dir, schwörend bei Allah: «Wir wollten ja nur Gutes und Versöhnliches.»

А как они себя ведут, ■ Когда их постигает горе ■ За то, что предварили им их руки? ■ Тогда они идут к тебе и, Господом клянясь, (взывают): ■ «Мы лишь согласия желали и добра!»

Әгәр ул монафикъларга үзләре кылган явызлыклары сәбәпле бер каза килсә, яки хөкем лязем булса, күр, ничек мөгамәлә кылырлар? (Ґүмәр радияллаһу ґәнһү бер монафикъның башын кисте, ислам зарарына монафикълар тарафыннан салынган мәсҗидне Мухәммәд г-м җимерде). Шуннан соң монафикълар синең яныңа килделәр һәм Аллаһ исеме белән ант итеп әйттеләр: «Без бернинди яманлыкны теләмәдек, фәкат яхшылыкны һәм тәүфыйкны теләдек», – дип.

تو کیسی (ندامت کی) بات ہے کہ جب ان کے اعمال (کی شامت سے) ان پر کوئی مصیبت واقع ہوتی ہے تو تمہارے پاس بھاگے آتے ہیں اور قسمیں کھاتے ہیں کہ والله ہمارا مقصود تو بھلائی اور موافقت تھا

پھر (اس وقت) ان کی حالت کیا ہوگی جب اپنی کارستانیوں کے باعث ان پر کوئی مصیبت آن پڑے تو اللہ کی قَسمیں کھاتے ہوئے آپ کی خدمت میں حاضر ہوں (اور یہ کہیں) کہ ہم نے تو صرف بھلائی اور باہمی موافقت کا ہی ارادہ کیا تھا،