‹
قرآن، سوره هود (11) آیه 87
آیه پسین: سوره هود (11) آیه 88
آیه پیشین: سوره هود (11) آیه 86
قالُوا يا شُعَيْبُ أَ صَلاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ ما يَعْبُدُ آباؤُنا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِي أَمْوالِنا ما نَشؤُا إِنَّكَ لأََنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ
قالوا يا شعيب أ صلاتك تأمرك أن نترك ما يعبد آباؤنا أو أن نفعل في أموالنا ما نشؤا إنّك لأنت الحليم الرّشيد
Qaloo ya shuAAaybu asalatuka ta/muruka an natruka ma yaAAbudu abaona aw an nafAAala fee amwalina ma nashao innaka laanta alhaleemu alrrasheedu
گفتند : اي شعيب ، آيا نمازت به تو فرمان مي دهد که ما آنچه را، پدرانمان مي پرستيدند ترک گوييم ، يا در اموال خود آنچنان که خود مي خواهيم تصرف نکنيم ؟ به راستي تو مردي بردبار و خردمند هستي
گفتند اى شعيب آيا نمازت تو را بر آن مى دارد كه [ما را تكليف كنى كه] دست از آنچه پدرانمان مى پرستند برداريم يا در اموالمان هر كار كه خواهيم نكنيم; تو بى هيچ شك و شبهه بردبار فهيمى.
گفتند: يا شعيب، آيا نماز تو بر تو امر ميكند كه ما از آنچه پدران و نياكان ما پرستش ميكردند، بكلى دست برداريم يا اختيار اموال خودمان را نداشته باشيم؟ تو مردى بردبار و عاقل هستى (از تو بعيد است).
گفتند: ای شعیب! آیا نمازت به تو فرمان می دهد که آنچه را پدرانمان می پرستیدند رها کنیم؟ یا از اینکه در اموالمان به هر کیفیتی که می خواهیم تصرف کنیم دست برداریم؟ به راستی که تو [انسانی] بردبار و راه یافته ای [پس چرا می خواهی در برابر آزادی ما نسبت به بت پرستی وهزینه کردن اموالمان به هر کیفیتی که بخواهیم بایستی؟!]
گفتند اى شعيب آيا نماز تو فرمانت مىدهد به (تكليف) اينكه ترك كنيم خدايانى را كه پرستيدهاند پدرانمان يا دست بداريم در اموال خود هر تصرفى كه مىخواهيم البته تو خود مردى بردبار و راه يافتهاى
گفتند: «اى شعيب، آيا نماز تو به تو دستور مىدهد كه آنچه را پدران ما مىپرستيدهاند رها كنيم، يا در اموال خود به ميل خود تصرّف نكنيم؟ راستى كه تو بردبار فرزانهاى.»
گفتند: «اى شعيب آيا به فرمان نماز توست كه بايد معبودهاى نياكانمان را رها كنيم و بنا به ميل خودمان در اموالمان تصرف نكنيم؟ حقا كه تو مردى بردبار و رشيدى!»
گفتند: اى شعيب! آيا نماز تو فرمان دهد تو را كه آنچه را پدران ما مىپرستيدند، ترك كنيم، يا در اموال خود آنچه مىخواهيم بكنيم. براستى تو [پيش خود] بردبار رشد يافتهاى!
گفتند اى شعيب آيا نماز» دعاى» تو فرمود ترا كه ترك كنيم آنچه را ميپرستيدند پدران ما يا آنكه بكنيم در مالهامان آنچه ميخواهيم بدرستيكه تو هر آينه توئى بردبار هدايت يافته
گفتند: اى شعيب آيا نمازت به تو فرمان مىدهد كه آنچه را كه نياكانمان مىپرستيدند رها سازيم يا [بگذريم از] آنكه در اموال خود آنچه خواهيم كنيم؟ بى گمان تو [شخصى] بردبار فهيم هستى
گفتند: «ای شعیب! آیا نمازت به تو دستور میدهد که آنچه را پدرانمان میپرستیدند، ترک کنیم؛ یا آنچه را میخواهیم در اموالمان انجام ندهیم؟! تو که مرد بردبار و فهمیدهای هستی!»
گفتند: اى شعيب، آيا نمازت به تو فرمان مىدهد كه ما آنچه را پدرانمان مى پرستيدند واگذاريم يا اينكه در مالهاى خويش نه آن كنيم كه مىخواهيم؟ تو كه بردبار و خردمندى راهيافتهاى!
گفتند اى شعيب آيا نماز» دعاى» تو فرمود ترا كه ترك كنيم آنچه را ميپرستيدند پدران ما يا آنكه بكنيم در مالهامان آنچه ميخواهيم بدرستى كه تو هر آينه توئى بردبار هدايت يافته
گفتند اى شعيب آيا نمازت فرمانت دهد كه رها كنيم آنچه را مى پرستيدند پدران ما يا آنكه كنيم در مالهاى خود هر آنچه خواهيم همانا توئى بردبار خردمند
قوم گفتند: ای شعیب، آیا این نماز تو، تو را مأمور میکند که ما دست از پرستش خدایان پدرانمان و از تصرف در اموال به دلخواه خودمان برداریم؟ (آفرین) تو بسیار مرد بردبار خردمندی هستی!
آنها گفتند: اي شعيب، آيا دين تو به تو امر مي كند كه ما بايد دين والدين خود را ترك كنيم، يا كسب خود را به دلخواه خود نگردانيم؟ مطمئناً تو در دلسوزي و خردمندي شهرت داري.
They said: «You Shu’aib, do your prayers order/command you that we leave/discard what our fathers worship, or that we do with our properties/wealths/possessions what we want, that you, you are (E) the clement , the correctly/rightly guided.»
They said: «O Shuaib! Does your Salat (prayer) (i.e. the prayers which you offer has spoiled your mind, so you) command that we leave off what our fathers used to worship, or that we leave off doing what we like with our property? Verily, you are the forbearer, right-minded!» (They said this sarcastically).
They said, ‹Shuaib, does thy prayer command thee that we should leave that our fathers served, or to do as we will with our goods? Thou art the clement one, the right-minded.›
Said they: «O Shu’ayb! Does thy [habit of] praying compel thee to demand of us»
Zij antwoordden: O Shoab! zijn het uwe gebeden die u gelasten, ons de goden te doen verlaten, welke door onze vaderen werden aangebeden, of dat wij met onze bezittingen niet zouden doen, wat wij verkiezen. Gij alleen zijt, naar het schijnt, de wijze man, en geschapen om tot leidsman te strekken.
They said: "O Shu’ayb, does your contact-method order you that we leave what our fathers served, or that we do not do with our money as we please? You are the compassionate, the sane!"
Dissero: «O Shu’ayb! Abbandonare quello che adoravano i nostri avi, non fare dei nostri beni quello che ci aggrada…è questo che ci chiede la tua religione? Invero tu sei indulgente e retto!».
They said: "O Shuaib! Does your Salat (prayer) (i.e. the prayers which you offer has spoiled your mind, so you) command that we leave off what our fathers used to worship, or that we leave off doing what we like with our property? Verily, you are the forbearer, right-minded!" (They said this sarcastically).
Они сказали: «О Шуейб! Неужели твой намаз повелевает нам отречься от того, чему поклонялись наши отцы, или распоряжаться нашим имуществом не так, как мы того хотим? Ведь ты же – выдержанный, благоразумный».
Они сказали, «О Шу’айб Неужели своими молитвами ты [должен призывать] нас отрекаться от того, чему поклонялись наши отцы, или распоряжаться нашим имуществом не так, как мы считаем нужным? Ведь ты же – кроткий, смиренный».
They said: O Shu’aib! does your prayer enjoin you that we should forsake what our fathers worshipped or that we should not do what we please with regard to our property? Forsooth you are the forbearing, the right-directing one.
They said: O Shu’eyb! Doth thy way of prayer command thee that we should forsake that which our fathers (used to) worship, or that we (should leave off) doing what we will with our own property. Lo! thou art the mild, the guide to right behaviour.
They said, ‹O Shohaib! Do thy prayers bid thee that we should forsake what our fathers served, or that we should not do as we please with our wealth? Thou art, forsooth, the clement and straightforward one!›
Dediler ki: «Ey Şuayb! Namazın/duan mı emrediyor sana, atalarımızın tapar olduğunu terk etmemizi yahut mallarımızda dilediğimiz gibi davranmaktan vazgeçmemizi? Esasında sen; gerçekten yumuşak huylu, olgun bir insansın.»
‹Shu’aib, ‹ they replied, ‹does your prayer command you that we should abandon that which our fathers worshipped or do as we please with our goods? You are clement and rightminded! ‹
They said, «O Shoaib! (We had thought that your religion was only a matter between you and your Lord). Does your Salat command that we should forsake the worship that our fathers practiced? Or, that we leave off doing what we like to do with our economy? Behold, you want us to think that you are the only clement, and the rightly guided man among us.»
They said, «O Shu`aib, does your religion dictate upon you that we must abandon our parents› religion, or running our businesses in any manner we choose? Surely, you are known for being clement, wise.»
They said to him, «O Shoaib! is it thy prayers which enjoin that we should leave what our fathers worshipped, or that we should not do with our substance as pleaseth us? Thou forsooth art the mild, the right director!»
They answered, O Shoaib, do thy prayers injoin thee, that we should leave the gods which our fathers worshipped; or that we should not do what we please with our substance? Thou only, it seems, art the wise person, and fit to direct.
They replied, `O Shu’aib, does thy Prayer bid thee that we should leave what our fathers worshiped, or that we cease to do with our property what we please ? Surely, thou dost consider thyself very intelligent and right-minded.›
Sie antworteten: «O Schoäb, heißt dich dein Gebet, daß wir verlassen sollten, was unsere Väter anbeteten, oder daß wir aufhören, mit unserem Besitz zu tun, was uns gefällt? Du bist doch fürwahr klug (und) rechten Sinnes!»
Они сказали: ■ «О Шу’айб! Ужель молитва (твоей веры) ■ Велит покинуть нам (богов), ■ Которым поклонялись наши предки? ■ Иль (запрещает) нам имуществом своим ■ Распоряжаться по своим желаньям? ■ Поистине, (в желаниях) своих ты сдержан, ■ Водитель правого пути».
Кәферләр әйттеләр: «Ий Шөґәеб! аталарыбыз гыйбадәт кылган сынымнарыбызны ташларга һәм үзебезнең малларыбызда үзебез теләгәнчә эш кылуны ташларга синең намазың кушамы? Көлеп әйттеләр: әлбәттә, син шәфкатьле вә туры юлга күнүче бер кешесең».
انہوں نے کہا شعیب کیا تمہاری نماز تمہیں یہ سکھاتی ہے کہ جن کو ہمارے باپ دادا پوجتے آئے ہیں ہم ان کو ترک کر دیں یا اپنے مال میں تصرف کرنا چاہیں تو نہ کریں۔ تم تو بڑے نرم دل اور راست باز ہو
وہ بولے! اے شعیب! کیا تمہاری نماز تمہیں یہی حکم دیتی ہے کہ ہم ان (معبودوں) کو چھوڑ دیں جن کی پرستش ہمارے باپ دادا کرتے رہے ہیں یا یہ کہ ہم جو کچھ اپنے اموال کے بارے میں چاہیں (نہ) کریں؟ بیشک تم ہی (ایک) بڑے تحمل والے ہدایت یافتہ (رہ گئے) ہو،
‹