حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا فَنُجِّيَ مَنْ نَشاءُ وَ لا يُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ

حتّى إذا استيأس الرّسل و ظنّوا أنّهم قد كذبوا جاءهم نصرنا فنجّي من نشاء و لا يردّ بأسنا عن القوم المجرمين

Hatta itha istay-asa alrrusulu wathannoo annahum qad kuthiboo jaahum nasruna fanujjiya man nashao wala yuraddu ba/suna AAani alqawmi almujrimeena

چون پيامبران نوميد شدند و چنان دانستند که آنها را تکذيب مي کنند ،، ياريشان کرديم و هر که را که خواستيم نجات داديم و عذاب ما از مردم گنهکار باز گردانيده نشود

تا آنجا كه چون پيامبران نوميد شدند و [پيروان] پنداشتند كه به دروغ وعده داده شده اند، آنگاه بود كه نصرت ما به آنان دررسيد و هر كس كه خواسته بوديم نجات يافت، و عذاب ما از قوم گناهكار برنمى گردد.

(مردم با فرستادگان ما بگونه‏اى رفتار كردند) تا اينكه پيامبران بكلى نااميد و مأيوس شدند و چنان پنداشتند كه واقعا مورد تكذيب قرار گرفته‏اند. آن گاه يارى ما بر آنان رسيد، تا هر كه را بخواهيم نجات بخشيم و عذاب ما از جماعت مجرم و گناهكار بازگردانده نميشود.

[پیامبران، مردم را به خدا خواندند و مردم هم حق را منکر شدند] تا زمانی که پیامبران [از ایمان آوردن اکثر مردم] مأیوس شدند و گمان کردند که به آنان [از سوی مردم در وعده یاری و حمایت] دروغ گفته شده است. [ناگهان] یاری ما به پیامبران رسید؛ پس کسانی را که خواستیم رهایی یافتند و عذاب ما از گروه می رمان برگردانده نمی شود.

تا آنگاه كه مأيوس شدند پيمبران (از ايمان قوم خود) و مردم گمان بردند كه پيمبران دروغ گفته‏اند آمد به پيمبران يارى كردن ما (عذاب بر آن قوم فرود آمد) و رهائى يافت هر كه را خواستيم و برگردانيده نشود عذاب ما از گروه كافران

تا هنگامى كه فرستادگان [ما] نوميد شدند و [مردم‏] پنداشتند كه به آنان واقعاً دروغ گفته شده، يارىِ ما به آنان رسيد. پس كسانى را كه مى‏خواستيم، نجات يافتند، و[لى‏] عذاب ما از گروه مجرمان برگشت ندارد.

هنگامى كه رسولان مأيوس و از انكار مردمان مطمئن شدند، يارى ما شامل حالشان شد و هر كس را خواستيم نجات داديم و عذاب ما از قوم زيانكار باز نخواهد گشت.

تا چون فرستادگان نوميد شدند [از ايمان آوردن مردمان‏] و گمان بردند كه دروغزن شمرده شده‏اند، يارى ما بر ايشان آمد، و آن كس كه ما مى‏خواستيم نجات يافت و عذاب ما از گروه گناهكاران، باز گردانده نمى‏شود.

تا چون كه نوميد شدند رسولان و دانستند كه ايشان تكذيب كرده شدند آمدشان نصرت ما پس رهانيده شد آنكه خواستيم و بازگردانيده نشود عذاب ما از گروه گناهكاران

تا وقتى كه رسولان نااميد شدند و [قومشان‏] پنداشتند كه به آنان دروغ گفته شده است، [آن گاه‏] نصرت ما به آنان (پيامبران) رسيد، و هر كس را كه خواستيم، رهايى يافت و عذاب ما از گروه گناهكاران بر نگردد

(پیامبران به دعوت خود، و دشمنان آنها به مخالفت خود همچنان ادامه دادند) تا آنگاه که رسولان مأیوس شدند، و (مردم) گمان کردند که به آنان دروغ گفته شده است؛ در این هنگام، یاری ما به سراغ آنها آمد؛ آنان را که خواستیم نجات یافتند؛ و مجازات و عذاب ما از قوم گنهکار بازگردانده نمی‌شود!

[و دعوت پيامبران و انكار كافران ادامه داشت‏] تا چون پيامبران [از ايمان آوردن قوم خود] نوميد شدند و [كافران‏] چنين دانستند كه به آنان دروغ گفته شده- كه كافران عذاب سخت دارند-، يارى ما بديشان رسيد، پس هر كه را خواستيم رهانيده شد، و عذاب سخت ما از گروه بزهكاران باز گردانده نشود.

تا چون كه نوميد شدند رسولان و دانستند كه ايشان تكذيب كرده شدند آمدشان نصرت ما پس رهانيده شد آنكه خواستيم و باز گردانيده نشود عذاب ما از گروه گناهكاران

تا هنگامى كه نوميد شدند فرستادگان و پنداشتند كه دروغ گفته شدند بيامدشان يارى ما پس نجات دهيم هركه را خواهيم و برنگردد خشم ما از گروه گنهكاران

(مردم با انبیاء چندان ضدیت کردند) تا آنجا که رسولان مأیوس شده و گمان کردند که وعده نصرت خدا خلاف خواهد شد (یا گمان کردند که دیگر هیچ کس تصدیق آنها نخواهد کرد) در آن حال یاری ما بدیشان فرا رسید تا هر که ما خواستیم نجات داده شد، و نیز قهر و انتقام ما از بدکاران عالم باز گردانده نخواهد شد.

درست هنگامي كه رسولان مأيوس مي ‌شوند و گمان مي ‌كنند كه تكذيب شده‌اند، پيروزي ما براي آنها فرا مي ‌رسد. سپس ما هر كه را برگزينيم، نجات مي دهيم، در حالي كه مجازات ما براي مردم گناهكار اجتناب ناپذير است.

Until when the messengers despaired , and they thought/assumed that they had been lied to/denied, Our victory/aid came to them, so We save/rescue whom We will/want, and Our courage/might/power does not be returned from the nation the criminals/sinners.

(They were reprieved) until, when the Messengers gave up hope and thought that they were denied (by their people), then came to them Our Help, and whomsoever We willed were delivered. And Our Punishment cannot be warded off from the people who are Mujrimoon (criminals, disobedients to Allah, sinners, disbelievers, polytheists).

Till, when the Messengers despaired, deeming they were counted liars, Our help came to them and whosoever We willed was delivered. Our might will never be turned back from the people of the sinners.

[All the earlier apostles had to suffer persecution for a long time;] but at last»-when those apostles had lost all hope and saw themselves branded as liars›

Toen eindelijk onze gezanten wanhoopten aan het slagen hunner pogingen, en de menschen dachten, dat zij leugenaars waren, kwam onze hulp tot hen, en wij bevrijdden wie ons behaagde; maar onze wraak werd van de zondaren niet afgewend.

Then, when the messengers gave up, and they thought that they have been denied, Our victory came to them. We then save whom We wish, and Our punishment cannot be swayed from the wicked people.

Quando poi i messaggeri stavano per perdere la speranza, ritenendo che sarebbero passati per bugiardi, ecco che giunse il Nostro soccorso. Abbiamo salvato quelli che abbiamo voluto, ché la Nostra severità non sarà allontanata dagli empi.

(They were reprieved) until, when the Messengers gave up hope and thought that they were denied (by their people), then came to them Our Help, and whomsoever We willed were delivered. And Our Punishment cannot be warded off from the people who are Mujrimoon (criminals, disobedients to Allah, sinners, disbelievers, polytheists).

Когда же посланники приходили в отчаяние и полагали, что их отвергли, к ним приходила Наша помощь, и спасались те, кого Мы хотели спасти. Наше наказание нельзя отвратить от грешных людей!

Когда же посланники впадали в отчаяние [из-за отказа следовать их вере] и полагали, что их отвергли, Мы приходили к ним на помощь, и спасались те, кого Мы хотели [спасти]. Ведь Наше наказание неотвратимо для грешников!

Until when the messengers despaired and the people became sure that they were indeed told a lie, Our help came to them and whom We pleased was delivered; and Our punishment is not averted from the guilty people.

Till, when the messengers despaired and thought that they were denied, then came unto them Our help, and whom We would was saved. And Our wrath cannot be warded from the guilty.

Until when the apostles despaired and they thought that they were proved liars, our help came to them, and whosoever we pleased was saved; but our violence is not averted from the sinful people.

Ne zaman ki resuller ümitsizliğe düşüp yalanlandıkları kanısına vardılar, işte o zaman yardımımız kendilerine ulaştı da dilediklerimiz kurtarıldı. Azabımız suçlular topluluğundan geri çevrilemez.

And when at length Our Messengers despaired and reckoned that they would be belied, Our help came down to them, saving whom We pleased. Our Might cannot be withheld from the guilty nation.

There have been times when even the Messengers had lost all hope of reformation and thought that they had been denied. Then came Our help. We saved everyone worthy of being saved. Without exception We punished those who thrived on the fruit of others› toil.

Just when the messengers despair, and think that they had been rejected, our victory comes to them. We then save whomever we choose, while our retribution for the guilty people is unavoidable.

When at last the Apostles lost all hope, and deemed that they were reckoned as liars, our aid reached them, and we delivered whom we would; but our vengeance was not averted from the wicked.

Their predecessors were born with for a time, until, when our Apostles despaired of their conversion, and they thought that they were liars, our help came unto them, and We delivered whom We pleased; but our vengeance was not turned away from the wicked people.

And when the Messengers despaired of the disbelievers and the disbelievers were convinced that they had been told only lies, Our help came to the Messengers, and then were saved those whom WE please. And Our chastisement cannot be averted from the sinful people.

Als nun die Gesandten (an den Ungläubigen) verzweifelten und glaubten ,wie Lügner behaudelt zu werden, kam Unsere Hilfe zu ihnen; da ward der errettet, den Wir wollten. Und Unsere Strafe kann nicht abgewendet werden von dem sündigen Volk.

Когда посланники теряли все надежды ■ (В успехе миссии своей) ■ И думали, что их сочли лжецами, ■ К ним приходила Наша помощь, ■ И были спасены лишь те, ■ Кому (всеведеньем Своим) ■ Мы пожелали (жизнь оставить), – ■ Ведь Нашу мощь не отвратить ■ От (наказанья) тем, кто во грехе.

Хәтта ки әүвәлге пәйгамбәрләр, өммәтләренең иманга килүләреннән өметләрен өзсәләр вә кәферләрнең, болар пәйгамбәр түгелләр, ялганчылар дигәннәрен белсәләр, ул пәйгамбәрләргә Безнең ярдәмебез килер булды, теләгән кешеләребезне һәлакәттән коткарырбыз, вә кәферләргә Безнең ґәзабыбыз килсә, һич кире кайтарылмас.

یہاں تک کہ جب پیغمبر ناامید ہوگئے اور انہوں نے خیال کیا کہ اپنی نصرت کے بارے میں جو بات انہوں نے کہی تھی (اس میں) وہ سچے نہ نکلے تو ان کے پاس ہماری مدد آ پہنچی۔ پھر جسے ہم نے چاہا بچا دیا۔ اور ہمارا عذاب (اتر کر) گنہگار لوگوں سے پھرا نہیں کرتا

یہاں تک کہ جب پیغمبر (اپنی نافرمان قوموں سے) مایوس ہوگئے اور ان منکر قوموں نے گمان کر لیا کہ ان سے جھوٹ بولا گیا ہے (یعنی ان پر کوئی عذاب نہیں آئے گا) تو ان رسولوں کو ہماری مدد آپہنچی پھر ہم نے جسے چاہا (اسے) نجات بخش دی، اور ہمارا عذاب مجرم قوم سے پھیرا نہیں جاتا،