وَ بَرَزُوا لِلَّهِ جَمِيعاً فَقالَ الضُّعَفاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعاً فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذابِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‏ءٍ قالُوا لَوْ هَدانَا اللَّهُ لَهَدَيْناكُمْ سَواءٌ عَلَيْنا أَ جَزِعْنا أَمْ صَبَرْنا ما لَنا مِنْ مَحِيصٍ

و برزوا للّه جميعا فقال الضّعفاء للّذين استكبروا إنّا كنّا لكم تبعا فهل أنتم مغنون عنّا من عذاب اللّه من شي‏ء قالوا لو هدانا اللّه لهديناكم سواء علينا أ جزعنا أم صبرنا ما لنا من محيص

Wabarazoo lillahi jameeAAan faqala aldduAAafao lillatheena istakbaroo inna kunna lakum tabaAAan fahal antum mughnoona AAanna min AAathabi Allahi min shay-in qaloo law hadana Allahu lahadaynakum sawaon AAalayna ajaziAAna am sabarna ma lana min maheesin

همه در پيشگاه خدا حاضر آيند ناتوانان به آنان که گردنکشي مي کردند، گويند : ما پيرو شما بوديم آيا اکنون مي توانيد ما را به کار آييد و اندکي از عذاب خدا را از ما دفع کنيد ؟ گويند : اگر خدا ما را هدايت کرده بود ، ما نيز شما را هدايت مي کرديم حال ما را راه خلاصي نيست ، براي ما يکسان است چه بيتابي کنيم ، چه شکيبايي ورزيم

و همه در پيشگاه خداوند حاضر آيند، آنگاه درماندگان به گردنكشان گويند ما پيرو شما بوديم، آيا شما باز دارنده چيزى از عذاب الهى از ما هستيد؟ گويند اگر خداوند ما را هدايت كرده بود، ما نيز شما را هدايت مى كرديم; براى ما يكسان است چه زارى و بى تابى كنيم و چه شكي

روزى كه همگى در پيشگاه خدا حاضر ميشوند، آن گاه زيردستان به مستكبران خواهند گفت: ما، در دنيا تابع شما بوديم، آيا ممكن است قدرى از عذاب خدا را از ما كم كنيد؟ آنها خواهند گفت: اگر ما از خدا توفيق هدايت مى‏يافتيم، شما را نيز هدايت مى‏كرديم. حال اگر ناله و فرياد كنيم، يا صبر و حوصله نمائيم، تفاوتى نميكند و هيچ گونه راه نجاتى نداريم.

و [در عرصه قیامت] همگی در پیشگاه خدا ظاهر می شوند؛ پس ناتوانان [ی که بدون به کار گرفتن عقل، بلکه از روی تقلید کورکورانه پیرو مستکبران بودند] به مستکبران می گویند: ما [در دنیا بدون درخواست دلیل و برهان] پیروِ [مکتب] شما بودیم، آیا امروز چیزی از عذاب خدا را [به پاداش آنکه از شما پیروی کردیم] از ما برطرف می کنید؟ می گویند: اگر خدا ما را [در صورت داشتن لیاقت] هدایت کرده بود، همانا ما هم شما را هدایت می کردیم، [اکنون همه سرمایه های وجودی ما و تلاش و کوششمان بر باد رفته] چه بیتابی کنیم وچه شکیبایی ورزیم، برای ما یکسان است، ما را هیچ راه گریزی نیست.

و برون آيند (از گورها) براى (فرمان) خدا همه مردگان گويند ناتوانان (مردمان عوام) به آنانكه تكبر كرده‏اند البته ما بوديم شما را پيرو (در تكذيب پيمبران آيا هستيد شما دفع كننده از ما از عذاب خدا چيزى را گردنكشان گويند اگر راهنمائى كند ما را خدا (بطريق نجات از عقاب) البته راهنمائى مى‏كنيم شما را يكسانست بر ما جزع نمائيم يا صبر كنيم نيست ما را (از عذاب دوزخ) هيچ گريزگاهى

و همگى در برابر خدا ظاهر مى‏شوند. پس ناتوانان به گردنكشان مى‏گويند: «ما پيروان شما بوديم. آيا چيزى از عذاب خدا را از ما دور مى‏كنيد؟» مى‏گويند: «اگر خدا ما را هدايت كرده بود، قطعاً شما را هدايت مى‏كرديم. چه بى‏تابى كنيم، چه صبر نماييم براى ما يكسان است. ما را راهِ گريزى نيست.»

همه آنها در پيشگاه خدا حاضر شوند در اين هنگام ضعيفان به مستكبران بگويند: «ما پيرو شما بوديم، آيا مى‏توانيد عذاب خدا را از ما دفع كنيد؟» خواهند گفت: «اگر خدا ما را هدايت كرده بود، ما نيز شما را هدايت مى‏كرديم چه بيتابى كنيم چه شكيبايى، براى ما فرقى ندارد و گريزگاهى نيست.»

و همگى [روز رستاخيز در پيشگاه خدا ظاهر شوند. پس ناتوانان به آن كسان كه تكبير كردند، گويند كه: ما پيروان شما بوديم، آيا شما كفايت كنندگان ما هستيد در چيزى از عذاب خدا، [آنها] گويند: اگر خدا ما را هدايت مى‏كرد البته [ما نيز] شما را هدايت مى‏كرديم، بر ما يكسان است اگر فرياد كنيم يا شكيبايى كنيم ما را هيچ رهايى نيست.

و ظاهر شدند بر خدا همگى پس گفتند ضعيفان آنانرا كه طلب بزرگى كردند بدرستيكه ما بوديم شما را پيروان پس آيا شما هستيد كفايت كنندگان از ما از عذاب خدا هيچ چيز گفتند اگر هدايت كرده بود ما را خدا هدايت كرده بوديم شما را يكسانست بر ما خواه جزع نموده باشيم يا صبر كرده باشيم نيست ما را هيچ گريزگاهى

و همگى در پيشگاه خداوند حاضر شوند، آن گاه ناتوانان به گردنكشان گويند، ما پيرو شما بوديم پس آيا مى‏توانيد چيزى از عذاب خداوند را از ما دفع كنيد؟ مى‏گويند: اگر خداوند ما را هدايت مى‏كرد، ما [نيز] شما را هدايت مى‏كرديم، بر ما يكسان است كه خواه بى‏تابى كنيم يا شكيبايى ورزيم. ما هيچ گريزگاهى نداريم

و (در قیامت)، همه آنها در برابر خدا ظاهر می‌شوند؛ در این هنگام، ضعفا [= دنباله‌روان نادان‌] به مستکبران (و رهبران گمراه) می‌گویند: «ما پیروان شما بودیم! آیا (اکنون که بخاطر پیروی از شما گرفتار مجازات الهی شده‌ایم،) شما حاضرید سهمی از عذاب الهی را بپذیرید و از ما بردارید؟» آنها می‌گویند: «اگر خدا ما را هدایت کرده بود، ما نیز شما را هدایت می‌کردیم! (ولی کار از اینها گذشته است،) چه بیتابی کنیم و چه شکیبایی، تفاوتی برای ما ندارد؛ راه گریزی برای ما نیست!»

و همگى در پيشگاه خدا پديدار شوند، آنگاه ناتوانان به كسانى كه گردنكشى و بزرگ‏منشى مى‏كردند گويند: ما [در دنيا] پيرو شما بوديم، پس آيا [امروز] شما مى‏توانيد چيزى از عذاب خدا را از ما باز داريد؟ گويند: اگر خدا ما را [به رهايى از عذاب‏] راه نموده بود ما نيز شما را راه مى‏نموديم، بر ما يكسان است چه زارى و بى‏تابى كنيم يا شكيبايى نماييم ما را هيچ گريزگاهى نيست.

و ظاهر شدند بر خدا همگى پس گفتند ضعيفان آنان را كه طلب بزرگى كردند بدرستى كه ما بوديم شما را پيروان پس آيا شما هستيد كفايت كنندگان از ما از عذاب خدا هيچ چيز گفتند اگر هدايت كرده بود ما را خدا هدايت كرده بوديم شما را يكسانست بر ما خواه جزع نموده باشيم يا صبر كرده باشيم نيست ما را هيچ گريزگاهى

و برون آمدند پيشگاه خدا همگى پس گفتند ناتوانان بدانان كه سركشى ورزيدند كه بوديم ما شما را پيروانى آيا هستيد بى نيازكننده ما از عذاب خدا به چيزى گفتند اگر رهبرى مى كرد ما را خدا هر آينه راهبريتان مى كرديم يكسان است بر ما چه بى تابى كنيم و چه شكيبا شويم نيست ما را چاره اى

و (روزی که) مردم از قبرها برانگیخته و به پیشگاه خدا حاضر شوند آن گاه ضعیفان به گردنکشان گویند: ما (در دنیا) تابع رأی شما بودیم آیا (امروز) شما هیچ از عذاب خدا ما را کفایت خواهید کرد؟جواب دهند که اگر ما را از خدا سعادت هدایت بود ما هم شما را هدایت می‌کردیم، اکنون هر چه جزع و التماس کنیم یا صبر و تحمل، یکسان است و هیچ (از عذاب) گریزگاهی نداریم.

هنگامي كه همه آنها در پيشگاه خدا بايستند، پيروان به پيشوايان خواهند گفت: ما پيرو شما بوديم. آيا مي توانيد فقط كمي از عذاب خدا را از ما برداريد؟ آنها خواهند گفت: اگر خدا ما را هدايت کرده بود، ما شما را هدايت مي کرديم. اکنون ديگر دير شده است، چه اندوهگين باشيم و يا صبر پيشه كنيم، راه گريزي نداريم.

And they emerged/appeared to God all together , so the weak said to those who were arrogant: «That we, we were for you following, so are you sufficing/availing (helping) from us from (against) God’s torture from a thing?» They said: «If God guided us, we would have guided you, (it is) equal on (to) us if we became grievous worried and impatient or we were patient, (there is) none from an escape/diversion for us.»

And they all shall appear before Allah (on the Day of Resurrection) then the weak will say to those who were arrogant (chiefs): «Verily, we were following you; can you avail us anything from Allahs Torment?» They will say: «Had Allah guided us, we would have guided you. It makes no difference to us (now) whether we rage, or bear (these torments) with patience, there is no place of refuge for us.»

They sally forth unto God, all together; then say the weak to those who waxed proud, ‹We were your followers; will you avail us against the chastisement of God anything?› They say, ‹If God had guided us, we would have guided you. Alike it is for us whether we cannot endure, or whether we are patient; we have no asylum.›

And all [mankind] will appear before God [on the Day of Judgment]; and then the weak28 will say unto those who had gloried in their arrogance: «Behold, We were but your followers: can you, then, r,elieve us of something of God’s chastisement?» [And the others] will answer: «If God would but show us the way [to salvation], we would indeed guide you [towards it7.’9 It is [now] all one, as far as we are concerned, whether we grieve impatiently or endure [our lot] with patience: there is no escape for us!»

En zij zullen allen op den jongsten dag in Gods tegenwoordigheid worden gebracht; en de zwakken, die zich onder hen bevinden, zullen tot de sterken zeggen: Waarlijk, wij hebben u op de aarde opgevolgd; wilt gij dus niet een deel der goddelijke wraak van ons afwenden? Zij zullen antwoorden: Indien God ons op den rechten weg had geleid, zouden wij u zekerlijk geleid hebben. Het is ons onverschillig, of wij onze plagen met ongeduld dragen, of dat wij die met geduld verduren, want wij bezitten geen weg om daaraan te ontkomen.

And they appeared before God, all of them. And the weak ones said to those who were arrogant: "We were following you, so will you avail us anything from God’s retribution?" They said: "If God had guided us, then we would have guided you. It makes no difference if we cry out or are patient, for we have no refuge."

Tutti compariranno davanti a Allah. E i deboli diranno a coloro che erano tronfi d’orgoglio: &laqno; Noi vi seguivamo. Potete

And they all shall appear before Allah (on the Day of Resurrection) then the weak will say to those who were arrogant (chiefs): "Verily, we were following you; can you avail us anything from Allahs Torment?" They will say: "Had Allah guided us, we would have guided you. It makes no difference to us (now) whether we rage, or bear (these torments) with patience, there is no place of refuge for us."

Все окажутся перед Аллахом, и тогда слабые скажут тем, которые превозносились: «Воистину, мы следовали за вами. Можете ли вы хоть отчасти избавить нас от наказания Аллаха?» Они скажут: «Если бы Аллах наставил нас на прямой путь, то мы указали бы вам на него. Но теперь нам все равно: будем ли мы горевать или будем терпеть – нам негде укрыться».

Все предстанут перед Аллахом [в Судный день], и тогда скажут слабые спесивцам: «Воистину, мы следовали за вами. Избавите ли вы нас хоть отчасти от наказания Аллаха?» [Вожди] ответят: «Если бы Аллах направил нас на прямой путь, то и мы направили бы вас [туда]. Нам все одно: будем ли горевать или будем терпеть – нам нет спасения».

And they shall all come forth before Allah, then the weak shall say to those who were proud: Surely we were your followers, can you therefore avert from us any part of the chastisement of Allah? They would say: If Allah had guided us, we too would have guided you; it is the same to us whether we are impatient (now) or patient, there is no place for us to fly to.

They all come forth unto their Lord. Then those who were despised say unto those who were scornful: We were unto you a following, can ye then avert from us aught of Allah’s doom? They say: Had Allah guided us, we should have guided you. Whether we rage or patiently endure is (now) all one for us; we have no place of refuge.

They all come out to God; and the weak say to those who were big with pride, ‹We were followers of yours, can ye now avail us aught against God’s torment?› They say, ‹If God had guided us we would have guided you. It is the same to us if we are agonized or if we are penitent, we have no escape.

Hepsi toplu halde, Allah’ın huzuruna çıkmış olacaklar. Ezilip horlananlar, büyüklük taslayanlara diyecekler ki: «Biz sizin birer uydunuzduk. Şimdi siz Allah’ın azabından bir kısmını bizden uzaklaştırabilir misiniz?» Cevap verecekler: «Allah bize kılavuzluk etseydi elbette biz de size kılavuzluk ederdik. Şimdi inleyip feryat etsek de sabretsek de bir. Sığınacak hiçbir yerimiz yok.»

Together they shall all come before Allah. Then the weak will say to those who were proud: ‹We were your followers. Can you help us in anything against the punishment of Allah? ‹ They will say: ‹Had Allah guided us we would have guided you. It is now the same for us whether we cannot endure or bear patiently, we have no place of refuge. ‹

All mankind will appear before Allah. Then the ones who had disabled their minds with blind following will say to their ‹self-glorified› leaders, «We used to follow you. Can you divert some of the requital from us?» The leaders will respond, «If Allah had guided us, we would have guided you. Ah, it is too late! Now it makes no difference whether we panic in grief or try to bear it in patience, there is no escape for us.» (It is noteworthy here that Satan had brought the same argument that his Lord sent him astray (7:16)).

When they all stand before GOD, the followers will say to the leaders, «We used to follow you. Can you spare us even a little bit of GOD’s retribution?» They will say, «Had GOD guided us, we would have guided you. Now it is too late, whether we grieve or resort to patience, there is no exit for us.»

All mankind shall come forth before God; and the weak shall say to the men of might, «Verily, we were your followers: will ye not then relieve us of some part of the vengeance of God?» They shall say, «If God had guided us, we surely had guided you. It is now all one whether we be impatient, or endure with patience. We have no escape.»

And they shall all come forth into the presence of God at the last day: And the weak among them shall say unto those who behaved themselves arrogantly, verily we were your followers on earth; will ye not therefore avert from us some part of the divine vengeance? They shall answer, if God had directed us aright, we had certainly directed you. It is equal unto us whether we bear our torments impatiently, or whether we endure them with patience: For we have no way to escape.

They shall all appear before ALLAH; then shall those who were considered weak say to those who were arrogant, `Surely, we were your followers can you not them avail us aught against ALLAH’s punishment ?› They will say, `If ALLAH had guided us, we should have, surely, guided you. It is the same for us whether we show impatience or are patient, there is no way of escape for us.›

Sie werden alle vor Allah hintreten; dann werden die Schwachen zu den Hoffärtigen sprechen: «Gewiß, wir waren eure Gefolgsleute; könnt ihr uns also nicht etwas von der Strafe Allahs abnehmen?» Sie werden sprechen: «Hätte Allah uns den Weg gewiesen, wir hätten euch sicherlich den Weg gewiesen. Es ist gleich für uns, ob wir Ungeduld zeigen oder geduldig bleiben: es gibt für uns kein Entrinnen.»

Предстанут все перед Аллахом, ■ И скажут кроткие всем тем, кто величался: ■ «Мы следовали вам, и вот теперь ■ Вы можете избавить нас ■ Хоть от чего-нибудь из мук Аллаха?» ■ Они им скажут: ■ «Если бы Аллах был нам Водитель, ■ Мы повели бы за собой и вас. ■ Ну, а сейчас нам все равно: ■ Остаться ли с печалью в сердце ■ Или терпением его наполнить, – ■ Нам избавления уж нет».

Кешеләр барчасы каберләреннән чыгып хисаб өчен Аллаһуга барырлар, ияреп йөрүче зәгыйфьләр, ягъни наданнар, үзләрен ияртүче азгынлыкта булган тәкәбберләргә әйтерләр: «Без сезгә иярдек, сез ни әйтсәгез шуны кылдык, сез безне адаштыргансыз, инде бүген Аллаһ ґәзабыннан аз гынасын булса да бездән җибәрә аласызмы?» Бидеґәтче муллалар кеби ияртеп адаштыручылары әйтерләр: «Әгәр Аллаһ безне туры юлга күндергән булса иде, без дә сезгә туры юлны күрсәткән булыр идек, ләкин үзебез адашкан булганбыз инде, безгә аермасы юк – үзара бәхәсләшсәк тә, яки сабыр кылсак та, Аллаһ ґәзабыннан безгә юл юк.»

اور (قیامت کے دن) سب لوگ خدا کے سامنے کھڑے ہوں گے تو ضعیف (العقل متبع اپنے رؤسائے) متکبرین سے کہیں گے کہ ہم تو تمہارے پیرو تھے۔ کیا تم خدا کا کچھ عذاب ہم پر سے دفع کرسکتے ہو۔ وہ کہیں گے کہ اگر خدا ہم کو ہدایت کرتا تو ہم تم کو ہدایت کرتے۔ اب ہم گھبرائیں یا ضد کریں ہمارے حق میں برابر ہے۔ کوئی جگہ (گریز اور) رہائی کی ہمارے لیے نہیں ہے

اور (روزِ محشر) اللہ کے سامنے سب (چھوٹے بڑے) حاضر ہوں گے تو (پیروی کرنے والے) کمزور لوگ (طاقتور) متکبروں سے کہیں گے: ہم تو (عمر بھر) تمہارے تابع رہے تو کیا تم اللہ کے عذاب سے بھی ہمیں کسی قدر بچا سکتے ہو؟ وہ (اُمراء اپنے پیچھے لگنے والے غریبوں سے) کہیں گے: اگر اللہ ہمیں ہدایت کرتا تو ہم تمہیں بھی ضرور ہدایت کی راہ دکھاتے (ہم خود بھی گمراہ تھے سو تمہیں بھی گمراہ کرتے رہے)۔ ہم پر برابر ہے خواہ (آج) ہم آہ و زاری کریں یا صبر کریں ہمارے لئے کوئی راہِ فرار نہیں ہے،