با استفاده از مجموع اين روايات به خصوصيات برجسته آن امام همام اشاره مى‏كنيم :

على (ع) مردى ميانه بالا بود.
اندكى كوتاه و چاق.
چشمانى سياه و گشاده داشت.
در نگاهش عطوفت و مهربانى موج مى‏زد.
ابروانش كشيده و پيوسته بود.
صورتى زيبا داشت و از نيكو منظرترين مردم به شمار مى‏آمد.
رنگ صورتش گندمگون بود.
چهره‏اى گشاده و بشاش داشت.
به جز موهاى اطراف سرش،موى ديگرى نداشت و سرش طاس بود و از پشت همچون تاجى مى‏درخشيد.
گردنش از سپيدى به درخشش ابريقى نقره‏اى مانند بود.
ريشى انبوه داشت و بالاى آن زيبا مى‏نمود.
گردنش ستبر و شانه‏هايش همچون شانه‏هاى شيرى ژيان،فراخ بود.

در روايتى ديگر نيز آمده است:
آن حضرت انگشتانى باريك و ساعد و دستى نيرومند داشت.
و چنان قوى بود كه اگر دست كسى را مى‏گرفت،بر او مستولى مى‏شد و طرف مقابل قدرت نفس كشيدن را از دست مى‏داد.
شكمى بزرگ و پشتى قوى داشت.
سينه وى فراخ و پرمو بود و سر استخوانهاى او كه در مفصل با يكديگر جفت‏شده بودند،بزرگ مى‏نمود.
عضلاتى پر پيچ و تاب و ساقهايى كشيده و باريك داشت
.بزرگى عضله دست و پاى او بهنجار و موزون بود و هنگام راه رفتن اندكى به جلو متمايل مى‏شد.
چون به ميدان كارزار روى مى‏آورد،با هروله و شتاب مى‏رفت.
نيرومند و شجاع بود و در رويارويى با هر كسى،پيروز مى‏شد.
به راستى خداوند او را با عز و نصر خود تاييد كرده بود.

منبع +