‹
قرآن، سوره الأعراف (7) آیه 5
آیه پسین: سوره الأعراف (7) آیه 6
آیه پیشین: سوره الأعراف (7) آیه 4
فَما كانَ دَعْواهُمْ إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا إِلاَّ أَنْ قالُوا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ
فما كان دعواهم إذ جاءهم بأسنا إلاّ أن قالوا إنّا كنّا ظالمين
Fama kana daAAwahum ith jaahum ba/suna illa an qaloo inna kunna thalimeena
چون عذاب ما به آنان در رسيد سخنشان جز اين نبود که گفتند : ما ستمکاربوديم
و هنگامى كه عذاب ما بر آنان فرود آمد، سخنشان جز اين نبود كه مى گفتند ما خود ستمكار بوديم.
در آن هنگام كه عذاب ما بسويشان آمد، حرفى نداشتند، جز اينكه گفتند: ما واقعا ستمكاريم.
زمانی که عذاب ما به سویشان آمد، اعترافشان جز این نبود که گفتند: قطعاً ما ستمکار بوده ایم.
و نبود درخواستشان هنگامى كه آمد بديشان عذاب ما جز آنكه گفتند بىترديد بوديم ما ستمكار بعزتم سوگند كه
و هنگامى كه عذاب ما بر آنان آمد سخنشان جز اين نبود كه گفتند: «راستى كه ما ستمكار بوديم.»
وقتى عذاب ما به آنها رسيد سخنى نداشتند جز اين كه بگويند: ما ستمكار بوديم.
و هنگامى كه عذاب ما به سوى آنان آمد، سخنانشان جز اين نبود كه گفتند: بىگمان ما ستمكاران بوديم.
پس نبود درخواستشان وقتى كه آمد ايشانرا عذاب ما مگر آنكه گفتند بدرستيكه ما بوديم ستمكاران
چون عذاب ما به سوى آنان آمد، سخنشان جز اين نبود كه گفتند: بى گمان ما ستمكار بوديم
و در آن موقع که عذاب ما به سراغ آنها آمد، سخنی نداشتند جز اینکه گفتند:«ما ظالم بودیم!» (ولی این اعتراف به گناه، دیگر دیر شده بود؛ و سودی به حالشان نداشت.)
پس چون عذاب ما بديشان رسيد سخن و اعترافشان جز اين نبود كه گفتند: ما ستمكار بوديم.
پس نبود درخواستشان وقتى كه آمد ايشان را عذاب ما مگر آنكه گفتند بدرستى كه ما بوديم ستمكاران
پس نبود سخن ايشان هنگامى كه بيامدشان خشم ما جز آنكه گفتند همانا بوديم ما ستمگران
پس در هنگامی که عذاب ما به آنان رسید جز این اعتراف نکردند که گفتند: ما خود ستمکار و مستحق عذاب بودیم.
هنگامى كه عذاب ما برايشان آمد، گفتارشان اين بود: ما واقعاً ستمكار بوده ايم.
So their call/prayer when/if Our might/power came to them was not except that they said: «We were unjust/oppressive .»
No cry did they utter when Our Torment came upon them but this: «Verily, we were Zalimoon (polytheists and wrongdoers, etc.)».
*and they but cried, when Our might came upon there, ‹We were evildoers.›;
And when Our punishment came upon them, they had nothing to say for themselves, and could only cry,› «Verily, we were wrongdoers!»
En hunne smeeking, toen onze straf hen bereikte, was niets anders dan dat zij zeiden: waarlijk wij zijn goddeloos geweest.
Then their only saying when Our punishment came to them was: "We were wicked!"
Quando li colpì la Nostra severità, non poterono implorare, ma solo dire: «Sì, siamo stati ingiusti!».
No cry did they utter when Our Torment came upon them but this: "Verily, we were Zalimoon (polytheists and wrongdoers, etc.)".
А когда Наше наказание поражало их, они лишь говорили: «Воистину, мы были несправедливы!»
А когда настигала их Наша кара, они только и стенали: «Воистину, мы были нечестивцами!»
Yet their cry, when Our punishment came to them, was nothing but that they said: Surely we were unjust.
No plea had they, when Our terror came unto them, save that they said: Lo! We were wrong-doers.
was only to say, ‹Verily, we were unjust!›
Azabımız onlara gelip çattığında, yaptıkları, şu çığlığı yükseltmekten başka bir şey olmamıştır: Biz gerçekten zalimlerdik.
And when Our Might fell upon them they only said: ‹We have indeed been harmdoers. ‹
They had no plea when Our Requital came to them, but they said, «We were indeed unjust, and used to oppress the vulnerable.»
Their utterance when our retribution came to them was: «Indeed, we have been transgressors.»
And what was their cry when our wrath reached them, but to say, «Verily, we have been impious.»
And their supplication, when our punishment came upon them, was no other than that they said, verily we have been unjust.
So when our punishment came upon them, their cry was nothing but they said, `We were indeed wrongdoers ! ‹
Und ihr Ruf, da Unsere Strafe über sie kam, war nichts anderes als daß sie sprachen: «Wir waren fürwahr Frevler!»
И в миг, когда на них обрушивался гнев Наш, ■ Их криком (ужаса) звучали лишь слова: ■ «Поистине, мы были нечестивы!»
Безнең ґәзабыбыз аларга килгәндә, башка дәгъвәләре булмас, мәгәр: «Аллаһуга карышып үзебезгә үзебез залим булуыбыз сәбәпле бу ґәзаб безгә килде», – дип әйтүләре булыр.
تو جس وقت ان پر عذاب آتا تھا ان کے منہ سے یہی نکلتا تھا کہ (ہائے) ہم (ہائے) ہم (اپنے اوپر) ظلم کرتے رہے
پھر جب ان پر ہمارا عذاب آگیا تو ان کی پکار سوائے اس کے (کچھ) نہ تھی کہ وہ کہنے لگے کہ بیشک ہم ظالم تھے،
‹