وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ

و لئن أذقناه نعماء بعد ضرّاء مسّته ليقولنّ ذهب السّيّئات عنّي إنّه لفرح فخور

Wala-in athaqnahu naAAmaa baAAda darraa massat-hu layaqoolanna thahaba alssayyi-atu AAannee innahu lafarihun fakhoorun

و اگر پس از سختي و رنج ، نعمت و آسايشي به او بچشانيم ، مي گويد :، ناگواريها از من دور شده است و در اين حال ، شادمان است و فخر مي فروشد،

و اگر پس از رنجى كه به او رسيده آسايشى به او بچشانيم، خواهد گفت رنج و بلا از من دور شد; چرا كه او شادمان و فخرفروش است.

و اگر او را پس از مصيبتى كه به وى رسيده، نعمتى بچشانيم، خواهد گفت: روزگار رنج و سختى ديگر گذشت (و آن روزها هرگز تكرار نخواهد شد) آن گاه تفاخر و مبادرت ميكند.

و اگر پس از گزند و آسیبی که به او رسیده خوشی و رفاهی به او بچشانیم، قطعاً خواهد گفت: همه [گزندها و] آسیب ها از فضای زندگی ام رفت [و دیگر آسیبی نمی بینم و] مسلماً در آن حال [که غافل از حوادث آینده است] بسیار شادمان و خودستا خواهد بود.

و بعزتم سوگند اگر بچشانيم آدمى را نعمتى از پس آنكه سختى رسيده بدو قطعا مى‏گويد برفت سختيها از من زيرا آدمى بس شادمان و فخر كننده است

و اگر -پس از محنتى كه به او رسيده- نعمتى به او بچشانيم حتماً خواهد گفت: «گرفتاريها از من دور شد!» بى‏گمان، او شادمان و فخرفروش است.

و چنانچه پس از رنج و سختى نعمتى به او برسانيم به راستى با دلشادى و تفاخر تفاخركنان خواهد گفت: «بديها از من دور شد»

و اگر او را- پس از زيانى كه به او رسيد- نعمتى بچشانيم، البته گويد، بديها از من برفت. بى‏گمان او شادمان فخر كننده است.

و هر آينه اگر بچشانيم او را نعمتى پس از سختى رنجى كه مس كرد او را هر آينه ميگويند البته كه رفت بديها از من بدرستيكه او هر آينه شادمان نازنده است

و اگر پس از رنجى كه به او رسيده است، آسايشى به او بچشانيم، گويد: سختيها از من دور شدند، چرا كه او شادمان خودستاست

و اگر بعد از شدّت و رنجی که به او رسیده، نعمتهایی به او بچشانیم، می‌گوید: «مشکلات از من برطرف شد، و دیگر باز نخواهد گشت!» و غرق شادی و غفلت و فخرفروشی می‌شود…

و اگر او را پس از گزندى كه به وى رسيده باشد نعمت و را حتى بچشانيم خواهد گفت: بديها و ناگواريها از من برفت همانا او شادمان و خودستاى است

و هر آينه اگر بچشانيم او را نعمتى پس از سختى رنجى كه مس كرد او را هر آينه ميگويند البته كه رفت بديها از من بدرستى كه او هر آينه شادمان نازنده است

و اگر چشانيمش نعمتى بعد از رنجى كه بدو رسيده است هر آينه گويد رفت بديها از من همانا او است شادمان خودستاى

و اگر آدمی را به نعمتی پس از محنتی که به او رسیده باشد رسانیم (مغرور و غافل شود و) گوید که دیگر روزگار زحمت و رنج من سرآمده، سرگرم شادمانی و مفاخرت گردد.

هرگاه او را پس از مصيبتي كه دچار آن شده بود، مورد عنايت قرار دهيم، مي ‌گويد: همه بدبختي ‌ها از من دور شده است. او هيجان‌زده و مغرور مي ‌شود.

And if (E) We made him taste/experience blessing/goodness after calamity/disastrous distress touched him, he will say (E): «The sins/crimes went away (were) eliminated/(were) wiped out from me.» That he is happy/rejoiced/delighted proud/arrogant.

But if We let him taste good (favour) after evil (poverty and harm) has touched him, he is sure to say: «Ills have departed from me.» Surely, he is exultant, and boastful (ungrateful to Allah).

But if We let him taste prosperity after hardship that has visited him, he will say, ‹The evils have gone from me›; behold, he is joyous, boastful —

And thus it is: if We let him taste ease and plenty» after hardship has visited him, he is sure to say, «Gone is all affliction from me!»-for, behold, he is given to vain exultation, and glories only in himself.›

En indien wij hem onze gunst doen ondervinden, nadat hem een ongeval is overkomen, zal hij zekerlijk zeggen: De ongevallen die mij zijn overkomen, zijn van mij afgewend, en hij zal vroolijk en trotsch worden.

And if We give him the taste of a blessing after hardship had afflicted him, he will Say: "Evil has gone from me!"; he becomes happy, boastful.

Se gli facciamo gustare una grazia dopo la sventura, dirà certamente: «I mali si sono allontanati da me» e diverrà esultante e borioso;

But if We let him taste good (favour) after evil (poverty and harm) has touched him, he is sure to say: "Ills have departed from me." Surely, he is exultant, and boastful (ungrateful to Allah).

Если же Мы дадим ему вкусить милость после постигшей его беды, то он говорит: «Напасти оставили меня в покое». Он начинает ликовать и бахвалиться.

Если же Мы дадим ему вкусить благоденствие после беды, постигшей его, он непременно говорит: «Напасти оставили меня в покое», – и, воистину, он ликует и гордится.

And if We make him taste a favor after distress has afflicted him, he will certainly say: The evils are gone away from me. Most surely he is exulting, boasting;

And if We cause him to taste grace after some misfortune that had befallen him, he saith: The ills have gone from me. Lo! he is exultant, boastful;

and if we make him taste of comfort after distress has touched him, he will surely say, ‹The evils have gone away from me;› verily, then he is joyful and boasting.

Ve eğer ona, kendisine gelip çatan bir zorluk ve kederden sonra bolluk ve nimet tattırırsak, hiç kuşkusuz şöyle diyecektir: «Tüm sıkıntı ve kötülükler benden uzaklaşmıştır.» Bu durumda o, bir sevinç şımarığı, bir kendini beğenmiş olur.

And if after adversity had come upon him, We let him taste prosperity, he says: ‹Evil has left me! ‹ see, he is jubilant and boastful,

And if Our Law causes him to taste Blessing after some hardship has visited him, he says, «Gone is all affliction from me!» Behold! He falls into exultation and pride.

Whenever we bless him, after adversity had afflicted him, he says, «All adversity has gone away from me;» he becomes excited, proud.

And if after trouble hath befallen him we cause him to taste our favour, he will surely exclaim, «The evils are passed away from me.» Verily, he is joyous, boastful.

And if we cause him to taste favour, after an affliction hath befallen him, he will surely say, the evils which I suffered are passed from me; and he will become joyful and insolent:

And if after an adversity has touched him, WE let him taste prosperity, he will assuredly say, `Gone are the ills from me.› Lo ! he is exultant, boastful,

Und wenn Wir ihm nach einer Drangsal, die ihn betroffen hat, Glückesfülle zu kosten geben, er sagt sicherlich: «Gewichen ist das Übel von mir.» Siehe, er ist frohlockend, prahlend;

Но если Мы позволим человеку ■ Вкус благоденствия познать ■ После того, как тяжкие невзгоды ■ Легли (Господним испытаньем) на него, ■ Он, несомненно, говорит: ■ «Покинули меня невзгоды!» ■ Ликует он тогда и исполняется гордыни.

Әгәр бер кешегә башта зарар биреп, соңра зарарны алып нигъмәт бирсәк, әлбәттә, ул кеше зарарны бүтән күрмәс төсле итеп, «тәхкыйк зарарлы нәрсә миннән китте», дияр! Вә ул, әлбәттә, шатланыр һәм тәкәбберләнер, баштагы хәлен онытыр.

اور اگر تکلیف پہنچنے کے بعد آسائش کا مزہ چکھائیں تو (خوش ہو کر) کہتا ہے کہ (آہا) سب سختیاں مجھ سے دور ہوگئیں۔ بےشک وہ خوشیاں منانے والا (اور) فخر کرنے والا ہے

اور اگر ہم اسے (کوئی) نعمت چکھاتے ہیں اس تکلیف کے بعد جو اسے پہنچ چکی تھی تو ضرور کہہ اٹھتا ہے کہ مجھ سے ساری تکلیفیں جاتی رہیں، بیشک وہ بڑا خوش ہونے والا (اور) فخر کرنے والا (بن جاتا) ہے،