وَ جاءَتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُوا وارِدَهُمْ فَأَدْلى دَلْوَهُ قالَ يا بُشْرى هذا غُلامٌ وَ أَسَرُّوهُ بِضاعَةً وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِما يَعْمَلُونَ

و جاءت سيّارة فأرسلوا واردهم فأدلى دلوه قال يا بشرى هذا غلام و أسرّوه بضاعة و اللّه عليم بما يعملون

Wajaat sayyaratun faarsaloo waridahum faadla dalwahu qala ya bushra hatha ghulamun waasarroohu bidaAAatan waAllahu AAaleemun bima yaAAmaloona

کارواني آمد آب آورشان را فرستادند دلو فرو کرد گفت : مژدگاني ،اين پسري است او را چون متاعي پنهان ساختند و خدا به کاري که مي کردند آگاه بود

و كاروانى [پيش] آمد، و آب آورشان را فرستادند، و او دلوش را [در چاه ] انداخت، [چون يوسف را بالا كشيد] گفت مژده باد، چه جوانى! و او را پنهانى براى خود برداشتند كه دستمايه كنند; و خداوند به آنچه مى كردند، آگاه بود.

كاروانى به آنجا رسيد و مسئول آب آشاميدنى خود را (كه مالك نام داشت به اطراف) فرستاد و او سطل خود را در چاه افكند (وقتى سطل را بالا كشيد يوسف را ديد) گفت: مژده، اين يك پسر است و او را همچون متاعى، پنهان كردند و خدا داناست به آنچه انجام ميدادند.

و کاروانی آمد، پس آب آورشان را فرستادند، او دلوش را به چاه انداخت، گفت: مژده! این پسری نورس است! و او را به عنوان کالا [ی تجارت] پنهان کردند؛ و خدا به آنچه می خواستند انجام دهند، دانا بود.

و آمدند كاروانى و فرستادند آب آورشان را (بسوى چاه) و فرستاد او در چاه دلوش را گفت اى مژدگانى اين كودكى است و نهان داشتند او را در حالى كه او را كالاى سوداگرى خود شمردند و خدا داناست به آنچه مى‏كنند

و كاروانى آمد. پس آب‏آور خود را فرستادند. و دلوش را انداخت. گفت: «مژده! اين يك پسر است!» و او را چون كالايى پنهان داشتند. و خدا به آنچه مى‏كردند دانا بود.

كاروانى فرا رسيد و آب آورشان را فرستادند. او دلوش را در چاه انداخت و گفت: «مژده باد، اين پسركى است.» او را چون كالايى پنهان داشتند- خداوند به كردارشان آگاه است،

و كاروانى بيامد پس آب آور خود را فرستادند. [او] دلو خويش را فرو گذاشت [تا آب بركشد، يوسف دست در رسن زد و از چاه بر آمد. آبكش نگاه كرد كودكى زيبا ديد و] گفت: مژدگانى! اين پسرى است. و او را [چون‏] بضاعتى، پنهان كردند و خدا به آنچه [خلق‏] مى‏كنند داناست.

و آمدند كاروانيان پس فرستادند آب آورشانرا پس فرو آويخت دلوش را بچاه گفت اى مژده اين پسرى است و پنهان داشتندش جهت سرمايه خود و خدا دانا است بآنچه مى‏كنند

كاروانى [به سر چاه‏] رسيد و [كاروانيان‏] سقّاى خود را فرستادند و [او] دلوش را [در چاه‏] انداخت. [چون بركشيد و يوسف را در آن ديد] گفت، نويد كه اين نوجوانى است. و او را به عنوان سرمايه‏اى نهان ساختند. و خداوند به آنچه مى‏كردند، داناست

و (در همین حال) کاروانی فرا رسید؛ و مأمور آب را (به سراغ آب) فرستادند؛ او دلو خود را در چاه افکند؛ (ناگهان) صدا زد: «مژده باد! این کودکی است (زیبا و دوست داشتنی!)» و این امر را بعنوان یک سرمایه از دیگران مخفی داشتند. و خداوند به آنچه آنها انجام می‌دادند، آگاه بود.

و كاروانى بيامد، پس آب‏آورشان را فرستادند، و او دلو خويش [در چاه‏] فروانداخت گفت: اى مژدگان! اين پسرى است. و او را همچون كالايى [براى فروش‏] پنهان ساختند، و خدا به آنچه مى‏كردند دانا بود.

و آمدند كاروانيان پس فرستادند آب آورشان را پس فرو آويخت دلوش را بچاه گفت اى مژده اين پسرى است و پنهان داشتندش جهت سرمايه خود و خدا دانا است بآنچه مى‏كنند

و بيامد كاروانى پس فروكردند آبگيرنده خويش را پس سرازير كرد دلو خود را و گفت مژده باد اينك تازه پسرى و نهانش داشتند كالائى براى سوداگرى و خدا داناست بدانچه مى كنند

باری کاروانی آنجا رسید و سقّای قافله را برای آب فرستادند، دلو را به چاه فرستاد (همین که از آن چاه برآورد) گفت: به به از این بشارت و خوشبختی که رخ داده، این پسری است (که نصیب ما شده است) . و او را پنهان داشتند که سرمایه تجارت کنند و خدا به آنچه می‌کردند آگاه بود.

كارواني از آنجا مي ‌گذشت و آنها فوراً سقاي خود را فرستادند. او دلو خود را پايين فرستاد، سپس گفت: چه شانسي! پسري اينجاست! آنها او را به عنوان كالا همراه خود بردند و خدا كاملاً از آنچه انجام دادند، آگاه بود.

And a caravan came, so they sent their brave/tall (scout/waterboy), so he lowered/dropped his bucket/pail, he said: «Oh good news, that (is) a boy/slave .» And they kept him secret (as) goods/merchandise, and God (is) knowledgeable with what they make/do .

And there came a caravan of travellers; they sent their water-drawer, and he let down his bucket (into the well). He said: «What good news! Here is a boy.» So they hid him as merchandise (a slave). And Allah was the All-Knower of what they did.

Then came travellers, and they sent one of them, a water-drawer, who let down his bucket. ‹Good news!› he said. ‹Here is a young man.› So they hid him as merchandise; but God knew what they were doing.

AND THERE CAME a caravan;’9 and they sent forth their drawer of water, and he let down his bucket into the well – [and when he saw Joseph] he exclaimed: «Oh, what a lucky find, this boy!» And they hid him with a view to selling him: but God had full knowledge of all that they were doing.

En zekere reizigers kwamen en zonden een man om water voor hen te halen; en hij liet zijn› emmer neder en zeide: goed nieuws! dat is een jongeling. En zij verborgen hem, omdat zij hem als een stuk koopwaar willen verkoopen; maar God wist wat zij deden.

And a traveling caravan came and they sent their man to draw water, but when he drew he said: "Good news, there is a boy!" So they hid him as merchandise. And God is aware of what they do.

Giunse una carovana e mandarono uno di loro ad attingere acqua. Questi fece scendere il secchio e poi disse: «Buona nuova, c’è un ragazzo!» Lo nascosero come fosse merce. Allah era ben a conoscenza di quel che facevano.

And there came a caravan of travellers; they sent their water-drawer, and he let down his bucket (into the well). He said: "What good news! Here is a boy." So they hid him as merchandise (a slave). And Allah was the All-Knower of what they did.

Когда прибыл караван, они послали водоноса принести воды. Он опустил свое ведро и сказал: «Вот радость! Это же – мальчик!» Они спрятали его, чтобы продать. Но Аллах ведал о том, что они совершали.

Меж тем [к колодцу] прибыл караван, и [караванщики] послали водоноса [по воду]. Он опустил свое ведро и [, увидев Йусуфа,] воскликнул: «Радостная весть! Это же мальчик!» [Караванщики] спрятали Йусуфа, чтобы продать. Но ведь Аллах ведал о том, что они делают.

And there came travellers and they sent their water-drawer and he let down his bucket. He said: O good news! this is a youth; and they concealed him as an article of merchandise, and Allah knew what they did.

And there came a caravan, and they sent their waterdrawer. He let down his pail (into the pit). He said: Good luck! Here is a youth. And they hid him as a treasure, and Allah was Aware of what they did.

And travellers came and sent their water-drawer; and he let down his bucket. Said he, ‹O glad tidings! this is a youth.› And they kept him secret, as a chattel; but God knew what they were doing.

Bir yolcu kafilesi gelmişti. Sucularını gönderdiler. O da kovasını sarkıttı. «Müjde! Bu bir oğlan!» diye haykırdı. Ticaret maksadıyla onu sakladılar. Allah ne yaptıklarını çok iyi biliyordu.

Thereafter travelers came, and sent their waterman. And when he had let down his pail, (he cried:) ‹Rejoice, a boy! ‹ Then they concealed him among their merchandise, but Allah knew what they did.

And, there came a caravan, and they sent their water drawer. He let down his rope and pail into the well. He called in excitement, «Oh, what a lucky find! It is a teenage boy!» People of the caravan took him along as treasure. And Allah was Aware of what they did.

A caravan passed by, and soon sent their waterer. He let down his bucket, then said, «How lucky! There is a boy here!» They took him along as merchandise, and GOD was fully aware of what they did.

And wayfarers came and sent their drawer of water, and he let down his bucket. «Good news!» said he, «This is a youth!» And they kept his case secret, to make merchandise of him. But God knew what they did.

And certain travellers came, and sent one to draw water for them: And he let down his bucket, and said, good news! This is a youth. And they concealed him, that they might sell him as a piece of merchandize: But God knew that which they did.

And there came a caravan of travelers and they sent their water-drawer. And he let down his bucket into the well. `Oh, good news !› said he, `Here is your youth !› And they hid him as a piece of merchandise, and ALLAH well knew what they did.

Es kam eine Karawane von Reisenden, und sie schickten ihren Wasserschöpfer aus. Er ließ seinen Eimer hinab. «O Glücksbotschaft!», sagte er. «Hier ist ein Jüngling!» Und sie verbargen ihn wie einen Ballen Ware, und Allah wußte wohl, was sie taten.

И караваном путники пришли ■ И соглядателя (воды) послали. ■ Он опустил ведро (свое в колодец) ■ И сказал: «Какая радостная весть! ■ Здесь – юноша (прекрасный)». ■ И спрятали его (как ценный дар) для торга. ■ Аллах же знал, что делают они.

Йусуфны салган коега якын җиргә кәрван килде, су ташучыларын коега су алырга җибәрделәр, сучы чиләген коега төшерде вә Йусуф, чиләккә ябышып, коедан чыкты, су ташучы юлдашларына әйтте: гаҗәп бер матур угылдыр, нинди сөенеч безгә. Бу бала сатлык мал, үзебез сатарбыз дип сөйләштеләр, ягъни коедан табылганлыгын бөтен кәрванга әйтмичә: «Кое янындагы кешеләр Мысырга алып барып сатар өчен бирделәр», – диделәр, аларның кылган эшләрен Аллаһ белүче.

(اب خدا کی شان دیکھو کہ اس کنویں کے قریب) ایک قافلہ آوارد ہوا اور انہوں نے (پانی کے لیے) اپنا سقا بھیجا۔ اس نے کنویں میں ڈول لٹکایا (تو یوسف اس سے لٹک گئے) وہ بولا زہے قسمت یہ تو (نہایت حسین) لڑکا ہے۔ اور اس کو قیمتی سرمایہ سمجھ کر چھپا لیا اور جو کچھ وہ کرتے تھے خدا کو سب معلوم تھا

اور (ادھر) راہ گیروں کا ایک قافلہ آپہنچا تو انہوں نے اپنا پانی بھرنے والا بھیجا سو اس نے اپنا ڈول (اس کنویں میں) لٹکایا، وہ بول اٹھا: خوشخبری ہو یہ ایک لڑکا ہے، اور انہوں نے اسے قیمتی سامانِ تجارت سمجھتے ہوئے چھپا لیا، اور اﷲ ان کاموں کو جو وہ کر رہے تھے خوب جاننے والا ہے،