وَ لَمَّا دَخَلُوا عَلى يُوسُفَ آوى إِلَيْهِ أَخاهُ قالَ إِنِّي أَنَا أَخُوكَ فَلا تَبْتَئِسْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

و لمّا دخلوا على يوسف آوى إليه أخاه قال إنّي أنا أخوك فلا تبتئس بما كانوا يعملون

Walamma dakhaloo AAala yoosufa awa ilayhi akhahu qala innee ana akhooka fala tabta-is bima kanoo yaAAmaloona

چون بر يوسف داخل شدند ، برادرش را نزد خود جاي داد گفت : من برادرتو هستم از کاري که اينان کرده اند اندوهگين مباش

و چون بر يوسف وارد شدند; برادر [ابوينى]اش را در كنار گرفت [و در خلوت به او] گفت من همان برادرت هستم، از آنچه كرده اند غمگين مباش.

وقتى كه بحضور يوسف رسيدند، يوسف به برادرانش نزديك شد و (آهسته) گفت: من برادر تو يوسف هستم. از آنچه (برادران در حق من) كردند دلواپس نباش.

و هنگامی که بر یوسف وارد شدند، برادر [مادری] ش را کنار خود جای داد، گفت: بی تردید من برادر تو هستم، بنابراین بر آنچه آنان همواره انجام می دادند [و من برای تو فاش کردم] اندوهگین مباش.

و آن هنگام كه فرزندان يعقوب در آمدند بر يوسف وى جاى داد در كنار خويش برادر خود (بنيامين) را و گفت البته من برادر تو يوسفم پس اندوهگين مباش به آنچه برادران (در حق من) كردند

و هنگامى كه بر يوسف وارد شدند، برادرش [بنيامين‏] را نزد خود جاى داد [و] گفت: «من برادر تو هستم.» بنابراين، از آنچه [برادران‏] مى‏كردند، غمگين مباش.

هنگامى كه بر يوسف وارد شدند برادرش را در كنار خود جاى داد و گفت: «من برادر تو هستم، از كردار آنها محزون نباش.»

و چون بر يوسف داخل شدند، برادر خود را به كنار خويش نشاند، گفت: بى‏گمان من برادر توام، پس غمگين مباش به آنچه [برادران‏] مى‏كردند.

و چون داخل شدند بر يوسف كشيد در بر خود برادرش را گفت بدرستيكه من برادر توام پس غمگين مباش بآنچه بودند كه ميكردند

و چون بر يوسف وارد شدند، برادر [ابوينى‏] اش را نزد خود جاى داد. گفت: من همان برادر توام، پس از آنچه مى‏كردند، اندوهگين مباش

هنگامی که (برادران) بر یوسف وارد شدند، برادرش را نزد خود جای داد و گفت: «من برادر تو هستم، از آنچه آنها انجام می‌دادند، غمگین و ناراحت نباش!»

و چون بر يوسف در آمدند برادرش را نزد خويش جاى داد گفت: همانا من برادر [هم‏مادر] توام، پس از كارهايى كه مى‏كردند اندوه مدار.

و چون داخل شدند بر يوسف كشيد در بر خود برادرش را گفت بدرستى كه من برادر توام پس غمگين مباش بانچه بودند كه مى‏كردند

و هنگامى كه درآمدند بر يوسف جاى داد نزد خود برادر خود را گفت همانا منم برادر تو پس اندوهگين مباش بدانچه بودند مى كردند

و چون برادران بر یوسف وارد شدند او برادر خود را در کنار خویش جای داد و به او اظهار داشت که همانا من برادر توام و دیگر بر آنچه برادران (بر یوسف) می‌کردند محزون مباش.

هنگامي كه به جايگاه يوسف وارد شدند، او برادرش را نزديك خود برد و گفت: من برادر تو هستم؛ از اعمالشان غمگين نشو.

And when they entered on Joseph, he gave shelter/refuge (hosted) his brother to him, he said: «That I, I am your brother, so do not be miserable because (of) what they were making/doing .»

And when they went in before Yoosuf (Joseph), he betook his brother (Benjamin) to himself and said: «Verily!I am your brother, so grieve not for what they used to do.»

And when they entered unto Joseph, he said, taking his brother into his arms, ‹I am thy brother; so do not despair of that they have done.›

AND WHEN [the sons of Jacob] presented themselves before Joseph, he drew his brother [Benjamin] unto himself, saying [to him in secret]: «Behold, I am thy brother! So grieve thou not over their past doings!»

En toen zij in tegenwoordigheid van Jozef kwamen, ontving hij zijnen broeder Benjamin als zijn gast en zeide: Waarlijk, ik ben uw broeder; wees dus niet bedroefd om hetgeen zij tegen mij hebben bedreven.

And when they entered upon Joseph, he called his brother to himself and said: "I am your brother, so do not be saddened by what they have done."

E quando furono introdotti da Giuseppe, questi trasse in disparte suo fratello [Beniamino] e gli disse: «Io sono tuo fratello, non essere dunque triste per quello che mi hanno fatto».

And when they went in before Yoosuf (Joseph), he betook his brother (Benjamin) to himself and said: "Verily!I am your brother, so grieve not for what they used to do."

Когда они вошли к Йусуфу (Иосифу), он прижал к себе своего брата и сказал: «Воистину, я – твой брат. Пусть не печалит тебя то, что они совершали».

Когда [братья] предстали перед Йусуфом, он подозвал к себе родного брата [Вениамина] и сказал: «Воистину, я – твой брат. Пусть не огорчает тебя то, что совершили [другие братья]».

And when they went in to Yusuf. he lodged his brother with himself, saying: I am your brother, therefore grieve not at what they do.

And when they went in before Joseph, he took his brother unto him, saying: Lo! I, even I, am thy brother, therefore sorrow not for what they did.

And when they entered in unto Joseph, he took his brother to stay with him, and said, ‹Verily, I am thy brother – then take not ill that which they have been doing.›

Kardeşler Yûsuf’un yanına girdiklerinde, Yûsuf öz kardeşini yanına çekip dedi: «Şu bir gerçek ki, ben senin kardeşinim. Onların yapıp ettiklerine üzülme.»

When they presented themselves before Joseph, he took his brother in his arms, and said: ‹I am your brother. Do not grieve at what they did. ‹

When they met with Joseph, he brought his brother closer to him and said, «I am your brother, do not grieve about what they have been doing to us.»

When they entered Joseph’s place, he brought his brother closer to him and said, «I am your brother; do not be saddened by their actions.»

And when they came in to Joseph, he took his brother to him. He said, «Verily, I am thy brother. Be not thou grieved for what they did.»

And when they entered into the presence of Joseph, he received his brother Benjamin as his guest, and said, verily I am thy brother: Be not therefore afflicted for that which they have committed against us.

And when they visited Joseph, he lodge his brother with himself. And he said, `I am thy brother; so grieve not at they have been doing.›

Als sie vor Joseph traten, nahm er seinen Bruder zu sich. Er sprach: «Ich bin dein Bruder; so betrübe dich nicht ob dessen, was sie getan haben.»

И вот когда они предстали пред Йусуфом, ■ Он принял брата (в дом) к себе ■ И так сказал: ■ «Вот я – твой брат. ■ И не печалься тем, что сделали они».

Бар да җыелып Йусуф янына керделәр. Йусуф кунакларны сыйларга теләде һәм алты савыт белән аш китертеп, һәр савыттан икешәр-икешәр ашыйсыз диде, һәм агалары һәр савыттан икешәрләп ашый башладылар, Бинямин бер савытка бер үзе генә калды һәм елап җибәрде. Йусуф кереп, ий Кәнганнан килгән егет, ни булды ник елыйсың дип сорагач, Бинямин: «Йусуф исемле туганым бар иде, ул исән булса аның белән бергә ашаган булыр идек, дип Йусуфны сагынып елыйм», – диде. Йусуф, алай булгач, без синең белән кардәш булырбыз, әйдә икәү бергә ашыйк, дип, пәрдә артына алып керде һәм икесе бер савыттан ашадылар һәм Бинямингә үзен танытты, мин синең кардәшең Йусуфмын дип кочаклады вә кардәшләрең безгә кылган начарлыклары өчен кайгырмагыл, Аллаһ безне ташламады, диде. Аннары Йусуф Биняминне алып калыр өчен хәйлә корды: «Ий Бинямин, сине алып калыр өчен бер хәйлә уйладым ки, бер бәһалы савытны синең йөгеңә яшереп куярбыз да аннары «савыт югалды», дип, игълан итәрбез, тентегәндә савыт синең йөгеңнән чыгар да, аннары сине карак исеме белән кол итеп алып калырбыз диде. Бу хәйләгә Бинямин дә риза булды һәм шулай эшләделәр.

اور جب وہ لوگ یوسف کے پاس پہنچے تو یوسف نے اپنے حقیقی بھائی کو اپنے پاس جگہ دی اور کہا کہ میں تمہارا بھائی ہوں تو جو سلوک یہ (ہمارے ساتھ) کرتے رہے ہیں اس پر افسوس نہ کرنا

اور جب وہ یوسف (علیہ السلام) کے پاس حاضر ہوئے تو یوسف (علیہ السلام) نے اپنے بھائی (بنیامین) کو اپنے پاس جگہ دی (اسے آہستہ سے) کہا: بیشک میں ہی تیرا بھائی (یوسف) ہوں پس تو غمزدہ نہ ہو ان کاموں پر جو یہ کرتے رہے ہیں،