وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ كُلِّ مَكانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ

و ضرب اللّه مثلا قرية كانت آمنة مطمئنّة يأتيها رزقها رغدا من كلّ مكان فكفرت بأنعم اللّه فأذاقها اللّه لباس الجوع و الخوف بما كانوا يصنعون

Wadaraba Allahu mathalan qaryatan kanat aminatan mutma-innatan ya/teeha rizquha raghadan min kulli makanin fakafarat bi-anAAumi Allahi faathaqaha Allahu libasa aljooAAi waalkhawfi bima kanoo yasnaAAoona

خدا قريه اي را مثل مي زند که امن و آرام بود ، روزي مردمش به فراواني از هر جاي مي رسيد اما کفران نعمت خدا کردند و خدا به کيفر اعمالشان به گرسنگي و وحشت مبتلايشان ساخت

و خداوند [اهل] شهرى را مثل زند كه امن و آسوده به سر مى برد و روزى آن از هر سو به خوشى و فراوانى مى رسيد، آنگاه به نعمتهاى الهى كفران ورزيد، و سپس خداوند به كيفر كار و كردارشان بلاى فراگير گرسنگى و ناامنى را به آنان چشانيد.

خدا براى مثال، شهرى را مثل زد كه در آن امنيت كامل حكمفرما بود و اهالى در آرامش خاطر زندگى ميكردند. از هر طرف روزى فراوان بر آنها ميرسيد. اهل آن شهر نعمتهاى خدا را كفران و ناسپاسى كردند و خدا بخاطر آن كفران نعمت، طعم گرسنگى و ترس به آنها چشاند.

و خدا [برای پندآموزی به ناسپاسان] مَثَلی زده است: شهری را که امنیت و آسایش داشت و رزق و روزیِ [مردمش] به فراوانی از همه جا برایش می آمد، پس نعمت خدا را ناسپاسی کردند، در نتیجه خدا به کیفر اعمالی که همواره مرتکب می شدند، بلای گرسنگی و ترس فراگیر را به آنان چشانید.

و بيان كرد خدا مثلى را دهكده‏اى بود كه مردمش (از هر خطرى) ايمن و آرميده (نيازى به مسافرت نداشتند) مى‏آمد به آن دهكده روزى مردمش پس ناسپاسى كردند نعمتهاى خدا را پس بچشانيد به آنان خدا جامه گرسنگى و بيم را به كيفر آن كارهائى كه پيوسته مى‏كردند

و خدا شهرى را مَثَل زده است كه امن و امان بود [و] روزيش از هر سو فراوان مى‏رسيد، پس [ساكنانش‏] نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند، و خدا هم به سزاى آنچه انجام مى‏دادند، طعم گرسنگى و هراس را به [مردم‏] آن چشانيد.

خداوند اهالى قريه‏اى را مثال آورد كه آرام و آسوده خاطر بودند و از هر مكانى روزى فراوان به آنها مى‏رسيد اما نعمتهاى خدا را كفران كردند و خداوند به كيفر اعمالشان طعم گرسنگى و ترس را به آنها چشانيد.

و خدا مثلى زد، شهرى را كه ايمن و آرام شده بود، روزى آنها به فراخى از هر سو مى‏آمد پس به نعمتهاى خدا كافر شدند و خدا آنها را طعم گرسنگى و ترس چشانيد، به سبب آنچه انجام مى‏دادند.

و زد خدا مثل قريه كه بود امن آرميده مى‏آمد روزيش فراوان از همه جا پس كفر ورزيدند بنعمت‏هاى خدا پس بچشانيدش خدا پوشش گرسنگى و ترس بآنچه بودند كه ميكردند

و خداوند [درباره‏] شهرى مثالى بيان نمود كه ايمن آسوده بود، روزى‏اش به فراخى از هر جا مى‏رسيد آن گاه [اهلش‏] به نعمتهاى خداوند ناسپاسى كردند، پس خداوند به [سزاى‏] كار و كردارشان بلاى فراگير گرسنگى و ترس را به [اهل‏] آن چشاند

خداوند (برای آنان که کفران نعمت می‌کنند،) مثلی زده است: منطقه آبادی که امن و آرام و مطمئن بود؛ و همواره روزیش از هر جا می‌رسید؛ امّا به نعمتهای خدا ناسپاسی کردند؛ و خداوند به خاطر اعمالی که انجام می‌دادند، لباس گرسنگی و ترس را بر اندامشان پوشانید!

و خداوند شهرى را مَثَل مى‏زند كه امن و آرام بود، روزى آن به فراوانى از هر جاى مى‏رسيد، اما [مردم آن‏] نعمتهاى خداى را ناسپاسى كردند، پس خداوند به سزاى آن كارها كه مى‏كردند جامه گرسنگى و ترس به آنها چشانيد.

و زد خدا مثل قريه كه بود امن آرميده ميامد روزيش فراوان از همه جا پس كفر ورزيدند بنعمت‏هاى خدا پس بچشانيدش خدا پوشش گرسنگى و ترس بانچه بودند كه ميكردند

و برزده است خدا مثَلى شهرى كه بود آسوده و آرام مى آمدش روزيش فراوان از هر سوى پس كفر ورزيد به نعمتهاى خدا پس چشانيدش خداوند جامه گرسنگى و ترس را بدانچه بودند مى كردند

و خدا بر شما حکایت کرد و مثل آورد مثل شهری را که در آن امنیت کامل حکمفرما بود و اهلش در آسایش و اطمینان زندگی می‌کردند و از هر جانب روزی فراوان به آنها می‌رسید تا آنکه اهل آن شهر نعمتهای خدا را کفران کردند، خدا هم به موجب آن کفران و معصیت طعم گرسنگی و بیمناکی را به آنها چشانید و چون لباس، سراپای وجودشان را پوشاند.

خدا جامعه اي را مثال مي زند كه در امنيت و رفاه به سر مي بردند، با روزي هايي كه از هر سو به آنجا مي آمد. اما سپس، آنها به نعمت هاي خدا ناسپاس شدند. درنتيجه، خدا طعم رنج گرسنگي و ناامني را به آنها چشاند. چنين است جزاي اعمالي كه انجام دادند.

And God gave an example/proverb (of) a village/urban city (that) was safe/secure assured/tranquillised/secured, its provision comes to it easily/comfortably from every place, so it disbelieved with Gods› blessings/goodnesses , so God made it taste/experience the starvation’s/hunger’s cover/dress/mixture and the fear/fright, because (of) what they were making/producing/manufacturing.

And Allah puts forward the example of a township (Makkah), that dwelt secure and well content; its provision coming to it in abundance from every place, but it (its people) denied the Favours of Allah (with ungratefulness). So Allah made it taste the extreme of hunger (famine) and fear, because of that (evil, i.e. denying Prophet Muhammad SAW) which they (its people) used to do.

God has struck a similitude: a city that was secure, at rest, its provision coming to it easefully from every place, then it was unthankful for the blessings of God; so God let it taste the garment of hunger and of fear, for the things that they were working.

AND GOD propounds [to you] a parable: [Imagine] a town which was [once] secure and at ease, with its sustenance coming to it abundantly from all quarters, and which thereupon blasphemously refused to show gratitude for God’s blessings: and therefore God caused it to taste the all-embracing misery’37 of hunger and fear in result of all [the evil] that its people had so persistently wrought.

God stelt u als vergelijking eene stad voor, die veilig en rustig was, en tot welke de levensmiddelen van alle zijden in overvloed kwamen; maar zij verloochende, ondankbaar, Gods gunst, waardoor God haar buitengewone hongersnood en vrees deden gevoelen, om hetgeen zij had gedaan.

And God cites the example of a town which was peaceful and content, its provisions were coming to it bountifully from all places, but then it rebelled against God’s blessings and God made it taste hunger and fear for what they used to do.

Allah vi propone la metafora di una città: viveva in pace e sicurezza, da ogni parte le venivano approvvigionamenti. Poi rinnegò i favori di Allah e Allah le fece provare la fame e la paura, [punizione] per quello che avevano fatto.

And Allah puts forward the example of a township (Makkah), that dwelt secure and well content; its provision coming to it in abundance from every place, but it (its people) denied the Favours of Allah (with ungratefulness). So Allah made it taste the extreme of hunger (famine) and fear, because of that (evil, i.e. denying Prophet Muhammad SAW) which they (its people) used to do.

Аллах привел в качестве притчи селение, которое пребывало в безопасности и покое (Мекку). Они обретали свой удел в изобилии отовсюду, но не благодарили Аллаха за эти блага, и тогда Аллах облек их в одеяние голода и страха за то, что они творили.

Аллах приводит [людям] в качестве притчи [жителей] селения, [которые пребывали] в мире и покое. Они обретали свой удел в достатке отовсюду, но не были благодарны Аллаху за эти блага, и тогда Аллах облек их в одеяния голода и страха в наказание за то, что они вершили.

And Allah sets forth a parable: (Consider) a town safe and secure to which its means of subsistence come in abundance from every quarter; but it became ungrateful to Allah’s favors, therefore Allah made it to taste the utmost degree of hunger and fear because of what they wrought.

Allah coineth a similitude: a township that dwelt secure and well content, its provision coming to it in abundance from every side, but it disbelieved in Allah’s favours, so Allah made it experience the garb of dearth and fear because of what they used to do.

God has struck out a parable: a city which was safe and quiet, its provision came to it in plenty from every place, and then it denied God’s favours, and God made it feel the clothing of hunger and fear, for that which they had wrought.

Allah, şu ülkeyi/medeniyeti de örnek vermiştir: Güvenli, mutlu-huzurlu idi; rızkı her yandan bol bol gelirdi. Sonra onlar Allah’ın nimetlerine nankörlük ettiler de Allah kendilerine, sanayi olarak ürettikleri şeyler yüzünden açlık ve korku elbisesini/birlikteliğini/karmaşasını tattırdı.

Allah strikes a parable of the village which was safe and peaceful. Its provisions came in abundance from everywhere; but it was thankless for the favors of Allah. Therefore, for what they were doing, Allah let it taste the garment of hunger and fear.

Allah gives you an example. Think of a township that used to be secure and prosperous, with provision coming to it in plenty from all directions. But, they practically denied Allah’s blessings by not sharing them with the needy. So Allah’s Law made it experience the garb of hunger and fear for their wrong system. (6:44).

GOD cites the example of a community that used to be secure and prosperous, with provisions coming to it from everywhere. But then, it turned unappreciative of GOD’s blessings. Consequently, GOD caused them to taste the hardships of starvation and insecurity. Such is the requital for what they did.

God proposeth the instance of a city, secure and at ease, to which its supplies come in plenty from every side. But she was thankless for the boons of God; God therefore made her taste the woe of famine and of fear, for what they had done.

God propoundeth as a parable a city which was secure and quiet, unto which her provisions came in abundance from every side; but she ungratefully denied the favours of God: Wherefore God caused her to taste the extreme famine, and fear, because of that which they had done.

And ALLAH sets forth the parable of a city which enjoyed security and peace; its provisions come to it in plenty from every quarter; but it was ungrateful for the favours of ALLAH, so ALLAH made it taste hunger and fear which clothed it like a garment because of what they used do.

Allah gibt (euch) das Gleichnis an die Hand von einer Stadt, die Sicherheit und Frieden genoß; ihre Versorgung kam ihr reichlich von allen Seiten; doch sie leugnete die Wohltaten Allahs, darum ließ Allah sie das Gewand des Hungers und der Furcht probieren für das, was sie zu tun pflegten.

Аллах приводит в притчу город, ■ Что пребывал в спокойствии и мире, ■ И в изобилии к нему со всех сторон ■ Потребное для жизни приходило. ■ Но не признал он милостей Аллаха, ■ И вот тогда одел его Аллах ■ В одежды голода и страха. ■ За (зло)деянья (жителей его).

Мисал итеп Аллаһ Мәккә шәһәрен бәян итәдер ки, ул шәһәр дошманнан имин иде, һичкемнән куркусыз яшиләр иде, һәрьяктан ризыклар килеп тормышлары иркен иде, Аллаһ биргән нигъмәтләрнең иң зурысына көферлек кылдылар, Коръәнгә вә расүлгә иман китермәделәр, ислам динен кабул итмәгәннәре өчен Аллаһ аларга, тынычлыкны алып, курку бирде вә байлыкны алып, ачлык бирде.

اور خدا ایک بستی کی مثال بیان فرماتا ہے کہ (ہر طرح) امن چین سے بستی تھی ہر طرف سے رزق بافراغت چلا آتا تھا۔ مگر ان لوگوں نے خدا کی نعمتوں کی ناشکری کی تو خدا نے ان کے اعمال کے سبب ان کو بھوک اور خوف کا لباس پہنا کر (ناشکری کا) مزہ چکھا دیا

اور اللہ نے ایک ایسی بستی کی مثال بیان فرمائی ہے جو (بڑے) امن اور اطمینان سے (آباد) تھی اس کا رزق اس کے (مکینوں کے) پاس ہر طرف سے بڑی وسعت و فراغت کے ساتھ آتا تھا پھر اس بستی (والوں) نے اللہ کی نعمتوں کی ناشکری کی تو اللہ نے اسے بھوک اور خوف کے عذاب کا لباس پہنا دیا ان اعمال کے سبب سے جو وہ کرتے تھے،