وَ لَوْ لا أَنْ تُصِيبَهُمْ مُصِيبَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آياتِكَ وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

و لو لا أن تصيبهم مصيبة بما قدّمت أيديهم فيقولوا ربّنا لو لا أرسلت إلينا رسولا فنتّبع آياتك و نكون من المؤمنين

Walawla an tuseebahum museebatun bima qaddamat aydeehim fayaqooloo rabbana lawla arsalta ilayna rasoolan fanattabiAAa ayatika wanakoona mina almu/mineena

تا چون به سبب اعمالي که مرتکب شده اند مصيبتي به آنها رسد نگويند : اي پروردگار ما ، چرا پيامبري بر ما نفرستادي تا از آيات تو پيروي کنيم واز مؤمنان باشيم ؟

و اگر نبود كه به خاطر كار و كردار پيشينشان مصيبتى به آنان رسد، مى گفتند پروردگارا چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى كه از آيات تو پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم.

و گر نه وقتى بكيفر اعمال گذشته‏شان بمصيبتى گرفتار مى‏آمدند، آن گاه ميگفتند: پروردگارا، چرا براى ما پيامبرى نفرستادى كه آيات و احكام تو را پيروى كنيم و اهل ايمان باشيم؟

و اگر نه آن بود که به سبب گناهانی که مرتکب شدند عذابی به آنان برسد، پس بگویند: پروردگارا! چرا پیامبری به سوی ما نفرستادی تا از آیاتت پیروی کنیم و از مؤمنان باشیم [بی تردید در عذاب کردن و هلاکتشان شتاب می نمودیم.]

و اگر نه آن بودى كه مى‏رسيد بديشان عقوبتى به كيفر آن كارهائى كه پيش فرستاده دستهاى ايشان (حجت مى‏گرفتند) پس مى‏گفتند پروردگارا چرا نفرستادى بسوى ما پيمبرى تا پيروى كنيم آيه‏هاى تو را و باشيم از مؤمنان (نمى‏فرستاديم پيمبران را)

و اگر نبود كه وقتى به [سزاى‏] پيش‏فرست دستهايشان مصيبتى به ايشان برسد، بگويند: «پروردگارا، چرا فرستاده‏اى به سوى ما نفرستادى تا از احكام تو پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم» [قطعاً در كيفر آنان شتاب مى‏كرديم‏].

تا چون به سزاى اعمالشان گرفتار عذابى شدند نگويند «پروردگارا! چرا رسولى براى ما نفرستادى تا آيات تو را پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم؟»

و اگر نه آن بود كه مصيبت رسيده به آنها به سبب كارهايى بود كه از پيش مرتكب شده بودند هر آينه مى‏گفتند كه: چرا به سوى ما پيامبرى نفرستادى، كه پيروى كنيم آيات ترا و از گروندگان باشيم؟

و اگر نبود آنكه ميرسيد ايشانرا مصيبتى بسبب آنچه پيش فرستاد دستهاشان پس مى‏گفتند پروردگارا چرا نفرستادى بسوى ما رسولى كه پيروى كنيم از آيتهايت و بوده باشيم از گروندگان

و اگر آن نبود كه به آنان به [سزاى‏] كاركرد پيشينشان مصيبتى برسد، آن گاه بگويند: پروردگارا، چرا به سوى ما رسولى نفرستادى تا از آيات تو پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم [كيفرشان مى‏داديم‏]

هرگاه (پیش از فرستادن پیامبری) مجازات و مصیبتی بر اثر اعمالشان به آنان می‌رسید، می‌گفتند: «پروردگارا! چرا رسولی برای ما نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم و از مؤمنان باشیم؟!»

و اگر نه اين بود كه چون بديشان به سزاى آنچه دستهايشان پيش فرستاده است مصيبتى- عقوبتى- رسد، پس [حجت آرند و] گويند: پروردگارا، چرا به سوى ما پيامبرى نفرستادى تا آيات تو را پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم؟ [پيامبرى به سوى آنها نمى‏فرستاديم‏].

و اگر نبود آنكه ميرسيد ايشان را مصيبتى بسبب آنچه پيش فرستاد دستهاشان پس مى‏گفتند پروردگارا چرا نفرستادى بسوى ما رسولى كه پيروى كنيم از آيتهايت و بوده باشيم از گروندگان

و اگر نبود آنكه گاهى كه برسدشان پيش آمدى بدانچه پيش فرستاده است دستهاى ايشان گويند پروردگارا چرا نفرستادى بسوى ما فرستاده اى تا پيروى كنيم آيتهاى تو را و باشيم از مؤمنان

و تا اگر بلا و عذابی به موجب کردار زشت خودشان به آنها رسید نگویند: پروردگارا، چرا برای ما رسولی نفرستادی تا آیات تو را پیروی کنیم و از اهل ایمان شویم؟

از اين رو، وقتي در نتيجه اعمال خودشان، مصيبتي به آنها برسد، ديگر نمي توانند بگويند: پروردگار ما، اگر رسولي براي ما فرستاده بودي، از آيات تو پيروي مي کرديم و از مؤمنان مي شديم.

Had it not been for that a disaster strikes them because (of) what their hands presented/undertook , so they said: «Our Lord, if only you sent on (to) us a messenger, so we follow your verses/evidences/signs, and we be from the believers.»

And if (We had) not (sent you to the people of Makkah) in case a calamity should seize them for (the deeds) that their hands have sent forth, they should have said: «Our Lord! Why did You not send us a Messenger? We should then have followed Your Ayat (Verses of the Quran) and should have been among the believers.»

Else, did an affliction visit them for that their own hands have forwarded then they might say, ‹Our Lord, why didst Thou not send a Messenger to us that we might follow Thy signs and so be among the believers?›

and [We have sent thee] lest they say [on Judgment Day], when disaster befalls them as an outcome of what their own hands have wrought, «O our Sustainer, if only Thou had sent an apostle unto us, we would have followed Thy messages, and would have been among those who believe!»

En opdat, indien een ramp over hen zou zijn gekomen, om hetgeen hunne handen voor bedachtelijk hebben bedreven, zij niet zouden zeggen: O Heer! is het ons niet te vergeven, nu gij geen gezant tot ons hebt gezonden, opdat wij uwe teekenen zouden volgen en ware geloovigen worden?

Thus, if any disaster strikes them as a consequence of their own deeds they cannot Say: "Our Lord, if only You sent a messenger to us, so that we would follow Your revelations, and we would be of the believers."

Se una disgrazia li colpisce, per quel che le loro mani hanno commesso, dicono: «Signore, perché mai non ci hai inviato un messaggero? Avremmo seguito i Tuoi segni e saremmo stati credenti!».

And if (We had) not (sent you to the people of Makkah) in case a calamity should seize them for (the deeds) that their hands have sent forth, they should have said: "Our Lord! Why did You not send us a Messenger? We should then have followed Your Ayat (Verses of the Quran) and should have been among the believers."

А если бы этого не произошло и если бы их постигло несчастье за то, что приготовили их руки, то они бы сказали: «Господь наш! Почему Ты не отправил к нам посланника, чтобы мы последовали за Твоими знамениями и стали одними из верующих?»

И если бы не так, то, когда их постигнет наказание за то, что вершили их десницы, они сказали бы: «Господи наш! О, если бы Ты отправил к нам посланника, чтобы мы последовали за Твоими знамениями и стали бы верующими!»

And were it not that there should befall them a disaster for what their hands have sent before, then they should say: Our Lord! why didst Thou not send to us a messenger so that we should have followed Thy communications and been of the believers !

Otherwise, if disaster should afflict them because of that which their own hands have sent before (them), they might say: Our Lord! Why sentest Thou no messenger unto us, that we might have followed Thy revelations and been of the believers?

And lest there should befall them a mishap for what their hands have sent before, and they should say, ‹Our Lord! why didst thou not send to us an apostle? for we would have followed thy signs and been of the believers.›

Kendi ellerinin önden hazırladıkları yüzünden başlarına bir musibet geldiğinde hemen şöyle diyorlar: «Rabbimiz, bize bir resul gönderseydin de senin ayetlerine uyup müminlerden olsaydık ne olurdu!»

and not say, when evil befalls them on account of that which their hands forwarded: ‹Our Lord, why did You not send a Messenger to us so that we might follow Your verses and so that we might be among the believers. ‹

Otherwise, if disaster struck them as a result of their own actions, they might say, «Our Lord! Why did You not send a Messenger to us, that we might have followed Your Revelations and been of the believers?»

Thus, they cannot say, when a disaster strikes them as a consequence of their own deeds, «Our Lord, had You sent a messenger to us, we would have followed Your revelations, and would have been believers.»

And that they should not say when a calamity shall befal them for their previous handy work, «O our Lord! why hast thou not sent an Apostle to us? Then we should have followed thy signs and have been of the believers.»

and lest, if a calamity had befallen them, for that which their hands had previously committed, they should have said, O Lord, since thou hast not sent an Apostle unto us, that we might follow thy signs, and become true believers, are we not excusable?

And were it not that if an affliction should befall them because of what their hands have sent before them, they would say, `Our Lord, wherefore didst Thou not send a Messenger to us that we might have followed Thy commandments and been of the believers ?› We would not have sent thee as a Messenger.

Und wäre es nicht, daß sie, wenn ein Unglück sie treffen sollte um dessentwillen, was ihre Hände vorausgesandt, sprechen könnten: «Unser Herr, warum hast Du uns nicht einen Gesandten geschickt, daß wir Deine Zeichen hätten befolgen mögen, und wir wären unter den Gläubigen gewesen?» (Wir hätten dich nicht entsandt.)

(И если бы тебя Мы не послали), ■ Коснись их бедствие (по Нашей воле) ■ За то, что предварили им деяния их рук, ■ Они сказали бы: ■ «Господь наш! Что же посланника ■ Ты не направил к нам? ■ Твоим знаменьям следовали б мы ■ И стали среди тех, которые уверовали (в Бога).

Әгәр аларга имансызлыклары вә башка гөнаһлары сәбәпле фетнә яки ґәзаб ирешкән вакытта, ий Раббыбыз, әгәр безгә пәйгамбәр җибәргән булсаң, без Синең аятьләреңә ияргән булыр идек һәм мөэминнәрдән булыр идек дигән сүзләре булмаса иде, Без сине пәйгамбәр итеп җибәрмәгән булыр идек.

اور (اے پیغمبر ہم نے تو کو اس لئے بھیجا ہے کہ) ایسا نہ ہو کہ اگر ان (اعمال) کے سبب جو اُن کے ہاتھ آگے بھیج چکے ہیں ان پر کوئی مصیبت واقع ہو تو یہ کہنے لگیں کہ اے پروردگار تو نے ہماری طرف کوئی پیغمبر کیوں نہ بھیجا کہ ہم تیری آیتوں کی پیروی کرنے اور ایمان لانے والوں میں ہوتے

اور (ہم کوئی رسول نہ بھیجتے) اگر یہ بات نہ ہوتی کہ جب انہیں کوئی مصیبت پہنچے ان کے اعمالِ بد کے باعث جو انہوں نے خود انجام دیئے تو وہ یہ نہ کہنے لگیں کہ اے ہمارے رب! تو نے ہماری طرف کوئی رسول کیوں نہ بھیجا تاکہ ہم تیری آیتوں کی پیروی کرتے اور ہم ایمان والوں میں سے ہوجاتے،