قالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنا هؤُلاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنا أَغْوَيْناهُمْ كَما غَوَيْنا تَبَرَّأْنا إِلَيْكَ ما كانُوا إِيَّانا يَعْبُدُونَ

قال الّذين حقّ عليهم القول ربّنا هؤلاء الّذين أغوينا أغويناهم كما غوينا تبرّأنا إليك ما كانوا إيّانا يعبدون

Qala allatheena haqqa AAalayhimu alqawlu rabbana haola-i allatheena aghwayna aghwaynahum kama ghawayna tabarra/na ilayka ma kanoo iyyana yaAAbudoona

آنان که حکم در باره شان محقق شده مي گويند : اي پروردگار ما ، اينان ، کساني هستند که ما گمراهشان کرديم از آن رو گمراهشان کرديم که خود گمراه بوديم از آنها بيزاري مي جوييم و به تو مي گرويم اينان ما را نمي پرستيده اند

كسانى كه حكم [عذاب] بر آنان تعلق گرفته گويند پروردگارا اينان كسانى هستند كه ما گمراهشان كرديم، ما از آنجا كه خود گمراه بوديم آنان را گمراه كرديم; [اينك] در نزد تو تبرى مى جوييم; ايشان [در واقع] ما را نمى پرستيدند.

كسانى كه وعده عذاب بر آنها قطعى شده ميگويند: پروردگارا، كسانى را كه ما گمراهشان كرديم، دليلش گمراه بودن خود ما بود و مردم را نيز همانند خودمان گمراه ميخواستيم. اكنون از آنها دورى مى‏جوئيم و بسوى تو روى مى‏آوريم. ولى آنها تنها ما را پرستش نميكردند (بلكه از خواهش نفس و تخيلات واهى پيروى مينمودند).

کسانی که عذاب بر آنان حتمی و لازم شده [از سردمداران شرک و کفر که مردم را به اطاعت و بندگی خود واداشتند] می گویند: پروردگارا! اینانند [مطیعان ما] که گمراهشان کردیم، همان گونه که ما [به اختیار خود] گمراه شدیم آنان را نیز [به اختیار و انتخاب خودشان] گمراه کردیم، [از آنان] به سوی تو بیزاری می جوییم، ما را نمی پرستیدند، [بلکه هوای نفسشان را می پرستیدند،]

گويند آنانكه واجب شده برايشان وعده عذاب پروردگار ما اين گروه آنانند كه گمراه كرديم گمراهشان كرديم همانگونه كه خود گمراه بوديم بيزارى مى‏جوئيم بسوى تو نبودند ايشان كه ما را پرستش كنند

آنان كه حكم [عذاب‏] بر ايشان واجب آمده، مى‏گويند: «پروردگارا، اينانند كسانى كه گمراه كرديم، گمراهشان كرديم همچنانكه خود گمراه شديم، [از آنان‏] به سوى تو بيزارى مى‏جوييم، ما را نمى‏پرستيدند [بلكه پندار خود را دنبال مى‏كردند].»

آنان كه عذابشان مسلم و فرمان آن داده شده است گويند: «پروردگارا اينها هستند كسانى كه گمراهشان كرده‏ايم همانگونه كه خودمان گمراه شديم، ما به تو رو مى‏آوريم و از آنها بيزارى مى‏جوييم كه ما را نمى‏پرستيدند.»

گويند آن كسان كه واجب شد وعده عذاب ما بر ايشان: پروردگار ما! اين گروه آن كسانند كه ما آنها را گمراه كرديم گمراه كرديم آنها را چنان كه [خود] گمراه شديم [از ايشان‏] بسوى تو بيزار شديم، [و آنها] ما را نمى‏پرستيدند.

گويند آنان كه لازم آمد برايشان قول پروردگارا اينانند كه گمراه كرديم گمراهشان كرديم همانگونه كه گمراه شديم بيزارى جستيم بسويت نبودند كه ما را بپرستند

كسانى كه حكم [كيفر] بر آنان تحقق يافته، گويند: پروردگارا، اينانند كه گمراهشان كرديم، آنان را چنان كه خود گمراه شديم، گمراه كرديم. در نزد تو [از آنان‏] تبرى مى‏جوييم [در واقع‏] ما را نمى‏پرستيدند

گروهی (از معبودان) که فرمان عذاب درباره آنها مسلم شده است میگویند: «پروردگارا! ما اینها [= عابدان‌] را گمراه کردیم؛ (آری) ما آنها را گمراه کردیم همان‌گونه که خودمان گمراه شدیم؛ ما از آنان به سوی تو بیزاری می‌جوییم؛ آنان در حقیقت ما را نمی‌پرستیدند (بلکه هوای نفس خود را پرستش می‌کردند)!»

آنان كه آن گفتار- فرمان عذاب- بر آنان سزا گشته- يعنى پرستيده‏ها-، گويند: خداوندا، اينانند كسانى كه گمراهشان كرديم گمراهشان كرديم همچنانكه خود گمراه بوديم، [از آنها] به سوى تو بيزارى مى‏جوييم، آنان ما را نمى‏پرستيدند.

گويند آنان كه لازم آمد بر ايشان قول پروردگارا اينانند كه گمراه كرديم گمراهشان كرديم همانگونه كه گمراه شديم بيزارى جستيم بسويت نبودند كه ما را بپرستند

گفتند آنان كه فرود آمده بود بر ايشان سخن پروردگار اينانند كه گمراه كرديم گمراهشان كرديم بدانسان كه گمراه شديم بيزارى جستيم به سويت نبودند ما را پرستندگان

در آن حال آنان که وعده عذابشان محقق و حتمی شده (یعنی پیشوایان کفر) گویند: پروردگارا، ما که این مردم را گمراه کردیم سببش گمراهی ما بود که خلق را هم مانند خود گمراه می‌خواستیم، و امروز (از پیروان خود) به سوی تو بیزاری می‌جوییم که آنها (از روی عقیده) ما را نمی‌پرستیدند (بلکه به هوای نفس خود در پی ما آمدند).

كساني كه سزاوار آن قضاوت شدند، خواهند گفت: پروردگار ما، اينان هستند كه ما گمراهشان كرديم؛ ما آنها را گمراه كرديم، زيرا خودمان گمراه شده بوديم. ما اكنون خود را كاملاً وقف تو مي ‌كنيم. آنها درواقع ما را پرستش نمي ‌كردند.

Those who the saying/opinion and belief became deserved on (to) them said: «Our Lord, those (are) those who we misguided , we misguided them as/like we were misguided we declared innocence to You, they were not (to) us worshipping.»

Those about whom the Word will have come true (to be punished) will say: «Our Lord! These are they whom we led astray. We led them astray, as we were astray ourselves. We declare our innocence (from them) before You. It was not us they worshipped.»

Those against whom the Word is realized they shall say, ‹Our Lord, those whom we perverted, we perverted them even as we ourselves erred. We declare our innocence unto Thee; it was not us that they were serving.›

[whereupon] they against whom the word [of truth] shall thus stand revealed [I.e., in the very fact of God’s calling them to account (cf. 27:82 and the corresponding note). As the sequence shows, the persons thus addressed are the «leaders of thought» supposed to have set the community’s faulty standards of social behaviour and moral valuation; and since they are primarily responsible for the wrong direction, which their followers have taken, they will be the first to suffer in the life to come.] will exclaim: O our Sustainer! Those whom we caused to err so grievously, we but caused to err as we ourselves had been erring. [I.e., «we did not lead them astray out of malice, but simply because we ourselves had been led astray by our predecessors». This «answer» is, of course, evasive, but it is quoted here to show that man’s attachment to false – but nevertheless, almost deified – values and concepts based on stark materialism is, more often than not, a matter of «social continuity»: in other words, the validity of those materialistic pseudo-values is taken for granted simply because they are time-honoured, with every generation blindly subscribing to the views held by their forebears. In its deepest sense, this passage – as so many similar ones throughout the Quran – points to the moral inadmissibility of accepting an ethical or intellectual proposition as true on no other grounds than that it was held to be true by earlier generations.] We [now] disavow them before Thee: it was not us that they worshipped!» [In other words, they were but wont to worship their own passions and desires projected onto extraneous beings. See in this connection 10:28 and 34:41 and the corresponding notes.]

En zij, over wie het vonnis der verdoemenis rechtvaardig zal geveld zijn, zullen zeggen: Deze, o Heer, zijn het, welke wij hebben verleid; wij verleidden hen, zoo als wij werden verleid, maar nu verlaten wij hen geheel en wenden ons tot u. Zij aanbaden niet ons maar hunne eigene hartstochten.

Those who have deserved the retribution will Say: "Our Lord, these are the ones we misled; we misled them only because we ourselves were misled. We seek to absolve ourselves to You, it was not us that they worshipped."

Coloro sui quali si realizzerà il Decreto diranno: «Ecco, Signore, quelli che abbiamo traviato: li abbiamo traviati come abbiamo traviato noi stessi. Li rinneghiamo al Tuo cospetto: non siamo noi che essi adoravano».

Those about whom the Word will have come true (to be punished) will say: "Our Lord! These are they whom we led astray. We led them astray, as we were astray ourselves. We declare our innocence (from them) before You. It was not us they worshipped."

Тогда те, относительно которых подтвердилось Слово, скажут: «Господь наш! Вот те, которых мы ввели в заблуждение. Мы ввели их в заблуждение, потому что сами были заблудшими. Мы отрекаемся от них перед Тобой. Не нам они поклонялись».

Те, относительно которых приговор [Аллаха] исполнится, скажут: «Господи наш! Это те, которых мы совратили с пути. Мы совратили их подобно тому, как сами мы сбились с пути. Мы отрекаемся от них перед Тобой: они не поклонялись нам».

Those against whom the sentence has become confirmed will say: Our Lord! these are they whom we caused to err; we caused them to err as we ourselves did err; to Thee we declare ourselves to be clear (of them); they never served Us.

Those concerning whom the Word will have come true will say: Our Lord! These are they whom we led astray. We led them astray even as we ourselves were astray. We declare our innocence before Thee: us they never worshipped.

And those against whom the sentence is due shall say, ‹Our Lord! these are those whom we have seduced; we seduced them as we were seduced ourselves: but we clear ourselves to thee;- they ,did not worship us!›

Üzerlerine hüküm hak olanlar şöyle diyecekler: «Rabbimiz, azdırdıklarımız işte şunlar! Kendimiz azdığımız gibi onları da azdırdık. Onlardan uzak olduğumuzu sana arz ediyoruz. Zaten onlar sadece bize kulluk/ibadet etmiyorlardı ki!..»

Those against whom the Word is realized shall say: ‹Our Lord, those whom we led astray, we led them astray even as we ourselves were astray. We are quit of them to You; it was not us that they worshipped. ‹

Those against whom the charge will be proved, will say, «Our Lord! These are the ones we misled. We misled them only because we were astray ourselves. We now disown them before you. It was not us they worshiped.»

Those who incurred the judgment will say, «Our Lord, these are the ones we misled; we misled them only because we ourselves had gone astray. We now devote ourselves totally to You. They were not really worshipping us.»

They on whom doom shall be justly pronounced will say, «O our Lord! these are they whom we led astray: we led them astray even as we had been led astray ourselves: Thou hast no cause of blame against us: It was not we whom they worshipped.

And they upon whom the sentence of damnation shall be justly pronounced, shall answer, these, O Lord, are those whom we seduced; we seduced them as we also had been seduced: But now we clearly quit them, and turn unto Thee. They did not worship Us, but their own lusts.

Then those, against whom the sentence of punishment will have become due, will say, `Our Lord, these are those whom we led astray. We led them astray even as we had gone astray ourselves. We now dissociate ourselves from them and turn to Thee. It was not us that they worshiped.›

Diejenigen, über die der Spruch fällig ist, werden sprechen: «Unser Herr, dies sind jene, die wir irreführten. Wir führten sie irre, wie wir selbst irregingen. Wir sprechen uns los vor Dir. Nicht wir waren es, die sie anbeteten.»

И скажут те, над коими (Господне) ■ Слово оправдалось: ■ «Господь наш! Это – те, которых заблудили мы ■ (Лишь) потому, что сами были в заблужденье. ■ Мы пред Тобой свободны (от греха их) – ■ Ведь чтили (на земле) они не нас, ■ (А свои собственные страсти)!»

Үзләренә ґәзап ваҗеб булган азгынлыкта булган кешеләрнең башлыклары әйтерләр: «Ий Раббыбыз, ошбу кешеләрне без аздырдык, ләкин без аларны азгынлыкка көчләмәдек, безнең вәсвәсәбез белән азгынлыкны ихтыяр иттеләр, ий Рабби без алардан биздек, сиңа кайттык, алар безгә гыйбадәт кылмадылар бәлки үз нәфесләренә итагать иттеләр», – дип.

(تو) جن لوگوں پر (عذاب کا) حکم ثابت ہوچکا ہوگا وہ کہیں گے کہ ہمارے پروردگار یہ وہ لوگ ہیں جن کو ہم نے گمراہ کیا تھا۔ اور جس طرح ہم خود گمراہ ہوئے تھے اسی طرح اُن کو گمراہ کیا تھا (اب) ہم تیری طرف (متوجہ ہوکر) اُن سے بیزار ہوتے ہیں یہ ہمیں نہیں پوجتے تھے

وہ لوگ جن پر (عذاب کا) فرمان ثابت ہو چکا کہیں گے: اے ہمارے رب! یہی وہ لوگ ہیں جن کو ہم نے گمراہ کیا تھا ہم نے انہیں (اسی طرح) گمراہ کیا تھا جس طرح ہم (خود) گمراہ ہوئے تھے، ہم ان سے بیزاری ظاہر کرتے ہوئے تیری طرف متوجہ ہوتے ہیں اور وہ (درحقیقت) ہماری پرستش نہیں کرتے تھے (بلکہ اپنی نفسانی خواہشات کے پجاری تھے)،