يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

يا حسرة على العباد ما يأتيهم من رسول إلاّ كانوا به يستهزؤن

Ya hasratan AAala alAAibadi ma ya/teehim min rasoolin illa kanoo bihi yastahzi-oona

اي دريغ بر اين بندگان هيچ پيامبري بر آنها مبعوث نشد مگر آنکه مسخره اش کردند

اى دريغ بر بندگان; هيچ پيامبرى براى آنان نيامد، مگر آنكه او را ريشخند مى كردند.

اى دريغا بر بندگان گمراهى كه هيچ پيامبرى براى آنان نيامد مگر اينكه او را به تمسخر گرفتند.

ای دریغ و افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایتشان نمی آمد مگر اینکه او را مسخره می کردند!

اى دريغا بر بندگان كافر كه نيامد به سويشان هيچ پيغمبرى مگر آنكه پيوسته باو استهزاء مى‏كردند

دريغا بر اين بندگان! هيچ فرستاده‏اى بر آنان نيامد مگر آنكه او را ريشخند مى‏كردند.

افسوس بر اين بندگان كه هر رسولى براى هدايتشان آمد جز مسخره كردن او كارى نكردند،

دريغا بر بندگان [كه ايمان نياوردند!] ايشان را هيچ پيامبرى نيامد مگر اينكه او را استهزاء مى‏كردند.

دريغا بر بندگان كه نيايد ايشانرا هيچ رسولى مگر كه بودند بآن استهزاء ميكردند

اى دريغ بر بندگان، هيچ رسولى به [سوى‏] آنان نمى‏آمد جز آنكه او را به ريشخند مى‏گرفتند

افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا می‌کردند!

اى دريغا بر بندگان! هيچ پيامبرى بديشان نيامد مگر آنكه او را مسخره مى‏كردند.

دريغا بر بندگان كه نيايد ايشان را هيچ رسولى مگر كه بودند بان استهزاء ميكردند

افسوس بر بندگان كه نيايدشان پيمبرى جز آنكه هستند بدو استهزاكنندگان

وای بر حال این بندگان (گمراه لجوج) که هیچ رسولی برای هدایت آنها نیامد جز آنکه او را به تمسخر و استهزا گرفتند.

چه تأثرانگيز است وضعيت مردم! هر بار رسولي نزدشان رفت، آنها هميشه او را به تمسخر گرفتند.

Oh grief/sorrow on the slaves/servants , none from a messenger comes to them, except (that) they were with him mocking/making fun.

Alas for mankind! There never came a Messenger to them but they used to mock at him.

Ah, woe for those servants! Never comes unto them a Messenger, but they mock at him.

OH, THE REGRETS that [most] human beings will have to bear! [Lit., «Oh, the regrets upon the bondmen» (al-ibad) – since all human beings, good or bad, are God’s «bondmen». This phrase alludes to the Day of Judgment – which is described in 19:39 as «the Day of Regrets» – as well as to the fact, repeatedly stressed in the Quran, that most human beings choose to remain deaf to the voice of truth, and thus condemn themselves to spiritual death.] Never has an apostle come to them without their deriding him!

O, hoe ellendig zijn de menschen! Geen gezant kwam tot hen of zij lachten hem met verachting uit.

What sorrow for the servants. For every time a messenger went to them, they would ridicule him.

Oh, miseria sui servi [di Allah]! Non giunge loro un messaggero che essi non scherniscano.

Alas for mankind! There never came a Messenger to them but they used to mock at him.

О горе рабам! Не приходил к ним ни один посланник, над которым бы они не издевались.

О горе рабам! Ни один посланник не приходил к ним без того, чтобы они не предавали его поруганию.

Alas for the servants! there comes not to them an messenger but they mock at him.

Ah, the anguish for the bondmen! Never came there unto them a messenger but they did mock him!

Alas for the servants! there comes to them no apostle but they mock at him!

Yazık şu kullara! Kendilerine gelen her resulle mutlaka alay ederlerdi.

Woe, for those (unbelieving) worshipers! They mocked every Messenger that came to them.

Ah, the anguish for the servants, they have to bear! Never has a Messenger come to them, but they did mock him!

How sorry is the people’s condition! Every time a messenger went to them, they always ridiculed him.

Oh! the misery that rests upon my servants! No apostle cometh to them but they laugh him to scorn.

O the misery of men! No Apostle cometh unto them, but they laugh him to scorn.

Alas for my servants ! there comes not a Messenger to them but they mock at him.

Wehe über die Diener! Kein Gesandter kommt zu ihnen, den sie nicht verspotteten

О, горе для (Моих) рабов! ■ К ним не приходит ни один посланник, ■ Которого они б не осмеяли.

Үзләрен Аллаһуның, рәхмәтенә вә җәннәтенә чакыру өчен килгән пәйгамбәрне инкяр итеп, төрлечә мәсхәрә кылучы кәферләрнең хәлләре ни үкенечле вә ни хәсрәтле һәм мәңгегә ґәзабта калудыр.

بندوں پر افسوس ہے کہ ان کے پاس کوئی پیغمبر نہیں آتا مگر اس سے تمسخر کرتے ہیں

ہائے (اُن) بندوں پر افسوس! اُن کے پاس کوئی رسول نہ آتا تھا مگر یہ کہ وہ اس کا مذاق اڑاتے تھے،