‹
قرآن، سوره الأعراف (7) آیه 88
آیه پسین: سوره الأعراف (7) آیه 89
آیه پیشین: سوره الأعراف (7) آیه 87
قالَ الْمَلأَُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّكَ يا شُعَيْبُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَكَ مِنْ قَرْيَتِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنا قالَ أَ وَ لَوْ كُنَّا كارِهِينَ
قال الملأ الّذين استكبروا من قومه لنخرجنّك يا شعيب و الّذين آمنوا معك من قريتنا أو لتعودنّ في ملّتنا قال أ و لو كنّا كارهين
Qala almalao allatheena istakbaroo min qawmihi lanukhrijannaka ya shuAAaybu waallatheena amanoo maAAaka min qaryatina aw lataAAoodunna fee millatina qala awa law kunna kariheena
مهتران قومش که سرکشي پيشه کرده بودند گفتند : اي شعيب ، تو و کساني را، که به تو ايمان آورده اند از قريه خويش مي رانيم مگر آنکه به آيين ما برگرديد گفت : و هر چند از آن کراهت داشته باشيم ؟
بزرگان قوم او كه استكبار ورزيده بودند گفتند اى شعيب تو و كسانى را كه همراه تو ايمان آورده اند از شهرمان بيرون مى كنيم مگر آنكه به آيين ما باز گرديد، گفت حتى اگر دلمان نخواهد؟
مستكبران قوم او گفتند: يا شعيب، سوگند ياد مىكنيم كه تو و كسانى را كه با تو ايمان آوردهاند از شهر و ديار خويش بيرون مىكنيم يا اينكه به آئين ما برگرديد. مؤمنين گفتند اگر چه خواهان آن نباشيم؟
اشراف و سران قومش که [از پذیرفتن حق] تکبّر ورزیدند، گفتند: ای شعیب! مسلماً تو و کسانی را که با تو ایمان آورده اند از شهرمان بیرون می کنیم یا اینکه بی چون و چرا به آیین ما بازگردید. گفت: آیا هر چند که نفرت و کراهت [از آن آیین] داشته باشیم؟!
گفتند بزرگان آنانكه گردنكشى كردند از قوم شعيب بطور قطع بيرون مىكنيم ترا اى شعيب و نيز آنان را كه گرويدهاند با تو از شهر خودمان يا آنكه برگرديد در كيش ما (كه كفر است) شعيب گفت (ما را باجبار بر آن مىداريد) و اگر چه باشيم ناخواهان
سران قومش كه تكبر مىورزيدند، گفتند: «اى شعيب، يا تو و كسانى را كه با تو ايمان آوردهاند، از شهر خودمان بيرون خواهيم كرد؛ يا به كيش ما برگرديد.» گفت: «آيا هر چند كراهت داشته باشيم؟»
بزرگان سركش قوم او گفتند: «اى شعيب يا به آيين ما بازگرديد يا تو و همراهان مؤمنت را از ديارمان بيرون خواهيم كرد.»
گفتند سران قوم او كه خود را بزرگ مىشمردند: اى شعيب، بىشك تو را و كسانى را كه به تو ايمان آوردند، از شهر خود بيرون كنيم، يا اينكه به دين ما باز گرديد. گفت: [براستى چنين كنيد] اگر چه ما آن را خواهان نباشيم؟
گفتند آن جمعى كه سركشى كردند از قومش هر آينه بيرون كنيم ترا البته اى شعيب و آنان كه گرويدند با تو از قريه ما يا بازميگرديد در دين و كيش ما گفت آيا اگر چه باشيم كراهت دارندگان
سرانى از قوم او كه كبر ورزيدند، گفتند: اى شعيب [يا] قطعا تو و كسانى را كه با تو ايمان آورند از شهر خويش بيرون كنيم يا اينكه به آيين ما باز مىگرديد. گفت: آيا [بايد بازگرديم] و هر چند [اين بازگشت را] ناپسند داريم؟
اشراف زورمند و متکبّر از قوم او گفتند: «ای شعیب! به یقین، تو و کسانی را که به تو ایمان آوردهاند، از شهر و دیار خود بیرون خواهیم کرد، یا به آیین ما بازگردید!» کفت: «آیا (میخواهید ما را بازگردانید) اگر چه مایل نباشیم؟!
مهتران قوم او كه گردنكشى كردند گفتند: اى شعيب، بىگمان تو و كسانى را كه با تو ايمان آوردهاند از شهرمان بيرون مىكنيم يا به كيش ما باز گرديد. گفت: و گر چه ناخواه باشيم؟
گفتند آن جمعى كه سركشى كردند از قومش هر آينه بيرون كنيم ترا البته اى شعيب و آنان كه گرويدند با تو از قريه ما يا باز مىگرديد در دين و كيش ما گفت آيا اگر چه باشيم كراهت دارندگان
گفتند گروهى كه كبر ورزيدند از قومش هر آينه برون رانيمت اى شعيب و آنان را كه ايمان آوردند با تو از شهر خود مگر برگرديد در ملت ما گفت آيا هرچند باشيم ناخوش دارندگان
رؤسا و گردنکشان قوم او گفتند: ای شعیب ما تو و پیروانت را از شهر خویش بیرون میکنیم مگر آنکه به کیش ما برگردید. شعیب گفت: اگر چه با این نفرت که ما از آیین شما داریم (باز هم به آن بازگردیم).
پيشوايان متكبر در ميان قومش گفتند: تو را، اى شعيب، همراه با كسانى كه با تو ايمان آوردند از شهرمان بيرون خواهيم كرد، مگر آنكه به دين ما بازگرديد. او گفت: آيا مى خواهيد ما را مجبور كنيد؟
The nobles/assembly, those who became arrogant from his nation said: «We will bring/drive you out (E) you Shu’aib and those who believed with you from our village/urban city or you return (E) in our religion/faith.» He said: «Or even if we were hating (it)?»
The chiefs of those who were arrogant among his people said: «We shall certainly drive you out, O Shuaib, and those who have believed with you from our town, or else you (all) shall return to our religion.» He said: «Even though we hate it!
Said the Council of those of his people who waxed proud, ‹We will surely expel thee, O Shuaib, and those who believe with thee, from our city, unless you return into our creed.› He said, ‹What, even though we detest it?
Said the great ones among his people, who gloried in their arrogance: «Most certainly, O Shu’ayb, we shall expel thee and thy fellow-believers from our land, unless you indeed return to our ways!» Said [Shu’ayb]: «Why, even though we abhor [them]?
De opperhoofden van zijn volk, die door hoogmoed waren opgeblazen, antwoordden: wij zullen u, o Shoab! en zij die met u gelooven, uit onze stad verdrijven, of gij moet tot onzen godsdienst terugkeeren. Hij zeide: Hoe! ofschoon wij er een afkeer van hebben?
And the leaders who became arrogant form among his people said: "We will drive you out of our town Shu’ayb, along with those who believed with you, or else you will return to our creed!" He said: "Would you force us?"
I notabili del suo popolo, che erano tronfi di orgoglio, dissero: «O Shu’ayb, certamente ti cacceremo dalla nostra città, tu e quelli che hanno creduto in te, a meno che non ritorniate alla nostra religione!». Rispose: «Anche se la aborriamo?
The chiefs of those who were arrogant among his people said: "We shall certainly drive you out, O Shuaib, and those who have believed with you from our town, or else you (all) shall return to our religion." He said: "Even though we hate it!
Знатные люди из его народа, которые превозносились, сказали: «О Шуейб! Мы непременно изгоним тебя и тех, кто уверовал вместе с тобой, из нашего города или же ты вернешься в нашу религию». Шуейб сказал: «Даже если это ненавистно нам?
Предводители его народа, обуреваемые гордыней, сказали: «Мы изгоним тебя, о Шу’айб, и тех, кто уверовал вместе с тобой, из нашего города, если ты не вернешься к [вере] нашей общины». Шу’айб спросил: «Даже если мы питаем отвращение к ней?
The chiefs, those who were proud from among his people said: We will most certainly turn you out, O Shu’aib, and (also; those who believe with you, from our town, or you shall come back to our faith. He said: What! though we dislike (it)?
The chieftains of his people, who were scornful, said: Surely we will drive thee out, O Shu’eyb, and those who believe with thee, from our township, unless ye return to our religion. He said: Even though we hate it?
Said the crowd of those who were big with pride amongst His people, ‹We will of a surety turn thee out, O Shohaib! and those who believe with thee, from our village; or else thou shalt return unto our faith.› Said he, ‹What even if we be averse therefrom?
Toplumunun büyüklük taslayan kodamanları dediler ki: «Ey Şuayb! Ya kesinlikle milletinize dönersiniz yahut da seni ve seninle birlikte inananları kentimizden mutlaka çıkarırız.» Dedi ki: «Ya istemiyorsak; zor ve baskıyla mı?»
The proud assembly of his nation said: ‹We will expel you Shu’aib and those who believe with you from our village unless you return to our creed. ‹ He replied: ‹Even though we hate it?
The arrogant leaders of his community said, «O Shoaib! We will certainly drive you and those who believe with you out of our town unless you return to our ways.» Shoaib said, «Why, even though we detest your ways?»
The arrogant leaders among his people said, «We will evict you, O Shu`aib, together with those who believed with you, from our town, unless you revert to our religion.» He said, «Are you going to force us?
Said the chiefs of his people puffed up with pride, «We will surely banish thee, O Shoaib, and thy fellow-believers from our cities, unless indeed ye shall come back to our religion.» «What!» said he, «though we abhor it?
The chiefs of his people, who were elated with pride, answered, we will surely cast thee, O Shoaib, and those who believe with thee, out of our city; or else thou shalt certainly return unto our religion. He said, what, though we be averse thereto?
The chief men of his people who were arrogant said, `Assuredly we will drive thee out, O Shu’aib, and the believers that are with thee from our town, or you shall return to our religion.› He said, `Even though we be unwilling ?
Die Häupter seines Volkes, die hoffärtig waren, sprachen: «O Schoäb, wir wollen dich und die Gläubigen mit dir aus unserer Stadt hinaustreiben, oder ihr kehrtet zu unserem Bekenntnis zurück.» Er sprach: «Auch wenn wir nicht willens sind?
Надменные из знати родовой его народа сказали: ■ «О Шу’айб! Мы и тебя, и тех, ■ Которые уверовали (в Бога), ■ Из нашего селения изгоним, ■ Если вы все не возвратитесь ■ К нашим порядкам и богам». ■ Ответил он: «Неужто и тогда, ■ Когда мы к ним питаем отвращенье?
Шөґәеб кауменнән ышанмаучы тәкәбберләре әйтте: «Ий Шөґәеб үзеңне вә сиңа ияреп иман китергәннәрне шәһәребездән чыгарырбыз, яки безнең динебезгә кайтарылырсыз», – дип. Шөґәеб әйтте: «Без сезнең динегезне яратмасак та батыл динегезгә безне көчләп кайтарырсызмы? Юк кайтара алмассыз», – дип.
(تو) ان کی قوم میں جو لوگ سردار اور بڑے آدمی تھے، وہ کہنے لگے کہ شعیب! (یا تو) ہم تم کو اور جو لوگ تمہارے ساتھ ایمان لائے ہیں، ان کو اپنے شہر سے نکال دیں گے۔ یا تم ہمارے مذہب میں آجاؤ۔ انہوں نے کہا خواہ ہم (تمہارے دین سے) بیزار ہی ہوں (تو بھی؟)
ان کی قوم کے سرداروں اور رئیسوں نے جو سرکش و متکبر تھے کہا: اے شعیب! ہم تمہیں اور ان لوگوں کو جو تمہاری معیت میں ایمان لائے ہیں اپنی بستی سے بہر صورت نکال دیں گے یا تمہیں ضرور ہمارے مذہب میں پلٹ آنا ہوگا۔ شعیب (علیہ السلام) نے کہا: اگرچہ ہم (تمہارے مذہب میں پلٹنے سے) بے زار ہی ہوں،
‹