إِنَّ إِبْراهِيمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنِيفاً وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ

إنّ إبراهيم كان أمّة قانتا للّه حنيفا و لم يك من المشركين

Inna ibraheema kana ommatan qanitan lillahi haneefan walam yaku mina almushrikeena

ابراهيم بزرگوار مردي بود به فرمان خدا برپاي ايستاد و صاحب دين حنيف بود و از مشرکان نبود ،

بيگمان ابراهيم پيشوايى فروتن در برابر خداوند و پاكدين بود و از مشركان نبود.

همانا ابراهيم يك امت مطيع و عبادتكار و طرفدار حق و حقيقت، بود و (اينكه مشركان ميگويند: ما پيرو آئين ابراهيم هستيم) او هرگز از مشركان نبود.

بدون تردید، ابراهیم [به تنهایی] یک امت بود، برای خدا از روی فروتنی فرمانبردار و [یکتاپرستی] حق گرا بود واز مشرکان نبود.

براستى كه ابراهيم بود (قايم مقام) امتى فرمانبردار براى خدا از اديان باطله بدين حق گرائيده بود و او نبود از مشركان

به راستى ابراهيم، پيشوايى مطيع خدا [و] حق‏گراى بود و از مشركان نبود.

به راستى ابراهيم پيشوايى فرمانبر خدا و حنيف بود و هرگز شرك نياورد.

بى‏گمان ابراهيم، معلم خير، فرمانبردار خدا و پاكدين بود. و هرگز از مشركان نبود

بدرستيكه ابراهيم بود پيشوا مطيع از براى خدا حقگراى و نبود از مشركان

به راستى ابراهيم امّتى نيايشگر براى خداوند [و] پاكدين بود. و از مشركان نبود

ابراهیم (به تنهایی) امّتی بود مطیع فرمان خدا؛ خالی از هر گونه انحراف؛ و از مشرکان نبود؛

همانا ابراهيم [به تنهايى‏] يك امّت بود، خداى را با فروتنى فرمانبردار بود و حقّ‏گراى و يكتاپرست بود، و از مشركان نبود،

بدرستى كه ابراهيم بود پيشوا مطيع از براى خدا حقگراى و نبود از مشركان

همانا ابراهيم بوده است پيشوائى فروتن براى خدا يكتاپرست و نبوده است از شركورزندگان

همانا ابراهیم (خلیل) امتی مطیع و فرمانبردار و یکتاپرست بود و هرگز به خدای یکتا شرک نیاورد.

ابراهيم حقيقتاً در تسليم بودن به خدا پيشتازي نمونه بود، يكتاپرستي كه هرگز به شرك آلوده نشد.

That Abraham was a nation/constitution/(set example) (he) was obeying humbly/holding the prayer to God, a submitter/Moslem/Unifier of God, and (he) was not from the sharers/takers of partners (with God).

Verily, Ibrahim (Abraham) was an Ummah (a leader having all the good righteous qualities), or a nation, obedient to Allah, Hanifa (i.e. to worship none but Allah), and he was not one of those who were Al-Mushrikoon (polytheists, idolaters, disbelievers in the Oneness of Allah, and those who joined partners with Allah).

Surely, Abraham was a nation obedient unto God, a man of pure faith and no idolater,

VERILY, Abraham was a man who combined within himself all virtues,`»` devoutly obeying God’s will, turning away from all that is false,`4s and not being of those who ascribe divinity to aught beside God:

Abraham was een voorbeeld van waren godsdienstijver, gehoorzaam aan God en vroom. Hij was geen afgodendienaar.

Abraham was a nation, devoted to God, a monotheist, and he was not of those who set up partners.

In verità Abramo fu un modello, obbediente ad Allah e sincero: egli non era affatto un politeista,

Verily, Ibrahim (Abraham) was an Ummah (a leader having all the good righteous qualities), or a nation, obedient to Allah, Hanifa (i.e. to worship none but Allah), and he was not one of those who were Al-Mushrikoon (polytheists, idolaters, disbelievers in the Oneness of Allah, and those who joined partners with Allah).

Воистину, Ибрахим (Авраам) был вождем, покорным Аллаху и единобожником. Он не был одним из многобожников.

Воистину, Ибрахим не был из многобожников, он был предводителем и покорным Аллаху ханифом,

Surely Ibrahim was an exemplar, obedient to Allah, upright, and he was not of the polytheists.

Lo! Abraham was a nation obedient to Allah, by nature upright, and he was not of the idolaters;

Verily, Abraham was a high priest, a ‹Hanif, and was not of the idolaters:

Şu da kuşkusuz ki, İbrahim başlı başına bir ümmet idi; bir hanîf olarak Allah’ın önünde eğiliyordu, müşriklerden değildi.

Abraham was (equal to) a nation, obedient to Allah, of pure faith and was not among the idolaters,

Abraham was indeed a man who combined within himself all virtues, exemplary in his commitment to Allah, turning away from all that is false. (His impact on history was that of a whole nation). He upheld Strict Monotheism and never indulged in idolatry of any kind. (2:124-126), (14:35-37).

Abraham was indeed an exemplary vanguard in his submission to GOD, a monotheist who never worshipped idols.

Verily, Abraham was a leader in religion: obedient to God, sound in faith: he was not of those who join gods with God.

Abraham was a model of true religion, obedient unto God, orthodox, and was not an idolater:

Abraham was indeed a paragon of virtue, obedient to ALLAH, ever inclined to HIM , and he was not of those who set up equals with ALLAH;

Abraham war in der Tat ein Vorbild an Tugend, gehorsam gegen Allah, aufrecht und er gehörte nicht zu den Götzendienern –

Был Ибрахим, поистине, имамом, ■ Покорно преданным Аллаху, – истинный ханиф, ■ И не был он из многобожников (неверных).

Тәхкыйк Ибраһим г-м үзенә күп кешеләрне ияртүче имам иде, Аллаһуга бик итагатьле һәм батылдан хакка кешеләрне өндәүче иде, вә һич мөшрикләрдән булмады.

بےشک ابراہیم (لوگوں کے) امام اور خدا کے فرمانبردار تھے۔ جو ایک طرف کے ہو رہے تھے اور مشرکوں میں سے نہ تھے

بیشک ابراہیم (علیہ السلام تنہا ذات میں) ایک اُمت تھے، اللہ کے بڑے فرمانبردار تھے، ہر باطل سے کنارہ کش (صرف اسی کی طرف یک سُو) تھے، اور مشرکوں میں سے نہ تھے،