إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا آتِنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً

إذ أوى الفتية إلى الكهف فقالوا ربّنا آتنا من لدنك رحمة و هيّئ لنا من أمرنا رشدا

Ith awa alfityatu ila alkahfi faqaloo rabbana atina min ladunka rahmatan wahayyi/ lana min amrina rashadan

آنگاه که آن جوانمردان به غارها پناه بردند و گفتند : اي پروردگار ما ،ما را از سوي خود رحمت عنايت کن و کار ما را به راه رستگاري انداز

چنين بود كه جوانمردان به غار پناه بردند و گفتند پروردگارا رحمتى از سوى خويش به ما ارزانى دار و كار ما را به سامان آور.

هنگامى كه آن جوانان بغار پناه بردند، گفتند: پروردگارا، از جانب خود بر ما لطف و عنايت فرما و اعمال ما را براى ما وسيله رشد و هدايت قرار بده.

[یاد کن] هنگامی را که [آن] جوانان در غار پناه گرفتند و گفتند: پروردگارا! رحمتی از نزد خود به ما عطا کن، و برای ما در کارمان زمینه هدایتی فراهم آور.

(بياد آر) آنگه كه بازگشتند جوانان به غار و گفتند پروردگارا بده ما را از نزد خود رحمتى (و هدايتى) و آماده ساز براى ما از اين پيش آمدمان رشدى و صلاحى

آنگاه كه جوانان به سوى غار پناه جستند و گفتند: «پروردگار ما! از جانب خود به ما رحمتى بخش و كار ما را براى ما به سامان رسان.»

چون آن جوانان به غار پناه بردند گفتند: «پروردگارا! رحمت خود بر ما عطا فرما و راه رستگارى را به ما بنما»

[ياد كن‏] آن گاه كه آن جوانان به غار پناه بردند و گفتند: پروردگار ما! ما را از سوى خود رحمتى بده و كار ما را براى ما به نيكى آماده ساز!

هنگاميكه جاى گزيدند آن جوانان به غار پس گفتند پروردگارا بده ما را از نزدت رحمتى و آماده گردان براى ما از كارمان راه يافتن بحق

هنگامى كه آن جوانان در غار جاى گرفتند، و گفتند: پروردگارا، از نزد خود رحمتى به ما ببخش و در كارمان راهيابى را برايمان فراهم بين

زمانی را به خاطر بیاور که آن جوانان به غار پناه بردند، و گفتند: «پروردگارا! ما را از سوی خودت رحمتی عطا کن، و راه نجاتی برای ما فراهم ساز!»

آنگاه كه آن جوانمردان به غار پناه بردند و گفتند: پروردگارا، به ما از نزد خويش بخشايشى ارزانى دار و براى ما در كارمان رهيابى [به صلاح و كمال‏] را فراهم ساز.

هنگامى كه جاى گزيدند آن جوانان به غار پس گفتند پروردگارا بده ما را از نزدت رحمتى و آماده گردان براى ما از كارمان راه يافتن بحق

هنگامى كه پناه بردند جوانان به غار پس گفتند پروردگارا بياور ما را از نزد خويش رحمتى و آماده كن براى ما از كار ما رهبرى را

آن‌گاه که آن جوانمردان (از بیم دشمن) در غار کوه پنهان شدند و از درگاه خدا مسئلت کردند بار الها، تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتی عطا فرما و بر ما وسیله رشد و هدایتی کامل مهیّا ساز.

هنگامي كه آن جوانان در غار پناه گرفتند، گفتند: پروردگار ما، ما را مورد رحمت خويش قرار ده و با هدايت خود به كارهاي ما سامان بخش.

When the youths/servants took shelter/refuge to (in) the cave , so they said: «Our Lord give/bring us from at You mercy and prepare/make possible for us from our matter/affair (a) correct/right guidance.»

(Remember) when the young men fled for refuge (from their disbelieving folk) to the Cave, they said: «Our Lord! Bestow on us mercy from Yourself, and facilitate for us our affair in the right way!»

When the youths took refuge in the Cave saying, ‹Our lord, give us mercy from Thee, and furnish us with rectitude in our affair.›

When those youths took refuge in the cave, they prayed: «O our Sustainer! Bestow on us grace from Thyself, and endow us, whatever our [outward] condition, with consciousness of what is right!»

Toen de jonge menschen hunne toevlucht in de spelonk namen, zeiden zij: O Heer! schenk ons genade en verzeker ons een rechtvaardig gedrag.

When the youths hid in the cave, and they said: "Our Lord, bring us a mercy from Yourself, and help us in our affair!"

Quando quei giovani si rifugiarono nella caverna, dissero: «Signor nostro, concedici la Tua misericordia, concedici retto comportamento nel nostro agire».

(Remember) when the young men fled for refuge (from their disbelieving folk) to the Cave, they said: "Our Lord! Bestow on us mercy from Yourself, and facilitate for us our affair in the right way!"

Вот юноши укрылись в пещере и сказали: «Господь наш! Даруй нам от Себя милость и устрой наше дело наилучшим образом».

[Вспомни,] как юноши укрылись в пещере и сказали: «Господи наш! Даруй нам Твою милость и веди нас в нашем деле прямым путем».

When the youths sought refuge in the cave, they said: Our Lord! grant us mercy from Thee, and provide for us a right course in our affair.

When the young men fled for refuge to the Cave and said: Our Lord! Give us mercy from Thy presence, and shape for us right conduct in our plight.

When the youths resorted to the cave and said, ‹O our Lord! bring us mercy from Thee, and dispose for us our affair aright!›

Hani, o yiğit gençler o mağaraya sığındılar da şöyle dediler: «Ey Rabbimiz, katından bir rahmet ver bize ve bizim için bir çıkış yolu lütfet işimize.»

When the youths sought refuge in the Cave, they said: ‹Lord give us from Your Mercy and furnish us with rectitude in our affair. ‹

As they fled for refuge to the Cave (outside Ephesus), they prayed, «Our Lord! Bestow on us Grace from Yourself and endow us with insight into the right (and wrong) of all situations.

When the youths took refuge in the cave, they said, «Our Lord, shower us with Your mercy, and bless our affairs with Your guidance.»

When the youths betook them to the cave they said, «O our Lord! grant us mercy from before thee, and order for us our affair aright.»

When the young men took refuge in the cave, they said, O Lord, grant us mercy from before thee, and dispose our business for us to a right issue.

When the young men betook themselves to the Cave for refuge they said, `Our Lord, bestow on us mercy from Thyself, and furnish us with right guidance in our affair.›

Als die Jünglinge in der Höhle Zuflucht nahmen und sprachen: «Unser Herr, gewähre uns Barmherzigkeit von Dir aus und bereite uns einen Weg in unserer Sache.»

Укрылись отроки в пещере и сказали: ■ «Господь наш, ниспошли нам милосердие Твое! ■ Уверь нас в правоте наших деяний».

Шуны хәтерлә: яшь егетләр кәферләрдән куркып тау тишегенә керделәр һәм әйттеләр: «Ий Раббыбыз, үз тарафыңнан безгә рәхмәт бир вә барча эшебезне хаклыкка сал, хаклык белән туры юлны табарбыз».

جب وہ جوان غار میں جا رہے تو کہنے لگے کہ اے ہمارے پروردگار ہم پر اپنے ہاں سے رحمت نازل فرما۔ اور ہمارے کام درستی (کے سامان) مہیا کر

(وہ وقت یاد کیجئے) جب چند نوجوان غار میں پناہ گزیں ہوئے تو انہوں نے کہا: اے ہمارے رب! ہمیں اپنی بارگاہ سے رحمت عطا فرما اور ہمارے کام میں راہ یابی (کے اسباب) مہیا فرما،