ما كانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ سُبْحانَهُ إِذا قَضى أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ

ما كان للّه أن يتّخذ من ولد سبحانه إذا قضى أمرا فإنّما يقول له كن فيكون

Ma kana lillahi an yattakhitha min waladin subhanahu itha qada amran fa-innama yaqoolu lahu kun fayakoonu

، نسزد خداوند را که فرزندي برگيرد منزه است چون اراده کاري کند ، مي گويد : موجود شو پس موجود مي شود

سزاوار نيست كه خداوند فرزندى برگيرد، او منزه است، آنگاه كه كارى را مقرر فرمايد فقط به آن مى گويد موجود شو، و بيدرنگ موجود مى شود.

شايسته خدايى نيست كه فرزندى داشته باشد. او منزه و پاك و مبرا از هر گونه عيب و نقص است. هر امرى را اراده كند، فقط ميگويد: باش، و فورا موجود ميشود.

خدا را نسزد که هیچ فرزندی [برای خود] برگیرد؛ او منزّه است؛ چون پدید آمدن چیزی را اراده کند، فقط به آن می گوید: باش، پس بی درنگ موجود می شود.

نشايد خدا را كه بگيرد فرزندى منزه است او (از صفات نقص) چون حكم كند كارى را (و خواهد) فقط گويد بدان باش پس هماندم موجود شود

خدا را نسزد كه فرزندى برگيرد. منزّه است او؛ چون كارى را اراده كند، همين قدر به آن مى‏گويد: «موجود شو»، پس بى‏درنگ موجود مى‏شود.

شايسته خدا نيست كه فرزندى اتخاذ كند، او منزه است. به هر كارى فرمان دهد مى‏گويد «باش» و بى‏درنگ «مى‏شود»

خدا را شايسته نباشد كه فرزندى بگيرد، او منزه است، جز اين نيست كه چون او امرى را اراده كند به آن گويد: باش! پس مى‏شود.

نباشد خداى را كه فرا گيرد هيچ فرزندى منزه است او چون بگذراند كارى را جز اين نيست كه ميگويد او را بشو پس مى‏شود

خداوند را نسزد كه هيچ فرزندى برگيرد، او پاك [و منزه‏] است. چون [اراده‏] انجام كارى نمايد، فقط به آن مى‏گويد كه موجود شو، آن گاه [بى درنگ‏] موجود مى‏شود

هرگز برای خدا شایسته نبود که فرزندی اختیار کند! منزّه است او! هرگاه چیزی را فرمان دهد، می‌گوید: «موجود باش!» همان دم موجود می‌شود!

خداى را نسزد كه هيچ فرزندى گيرد، پاك و منزه است، چون خواهد كه كارى برگزارد همانا آن را گويد: باش، پس مى‏باشد-.

نباشد خداى را كه فرا گيرد هيچ فرزندى منزه است او چون بگذراند كارى را جز اين نيست كه ميگويد او را بشو پس مى‏شود

نبوده است خدا كه برگيرد فرزندى منزه است او هر گاه بگذراند كارى را جز اين نيست كه گويد بدو بشو پس مى شود

خدا را هرگز نشاید که فرزندی اتخاذ کند، که وی منزه از آن است، (او قادری است که) چون حکم نافذش به ایجاد چیزی تعلق گیرد همین که گوید: «موجود باش»بی‌درنگ آن چیز موجود می‌شود.

در شأن خدا نيست که پسري اختيار کند، شکوه و جلال او ستايش باد. براي انجام هر كاري فقط به آن مي گويد: باش و آن هست.

(It) was not to God that (He) take from a child/children (son), His praise/glory, if He ordered/executed amatter/command , so but He says to it: «Be, so it becomes.»

It befits not (the Majesty of) Allah that He should beget a son (this refers to the slander of Christians against Allah, by saying that Iesa (Jesus) is the son of Allah). Glorified (and Exalted be He above all that they associate with Him). When He decrees a thing, He only says to it, «Be!» and it is.

It is not for God to take a son unto Him. Glory be to Him! When He decrees a thing, He but says to it ‹Be,› and it is.

It is not conceivable that God should have taken unto Himself a son: limitless is He in His glory!› When He wills a thing to be, He but says unto it «Be» -and it is!

Het is niet passend voor God dat hij een zoon zou hebben; zulk eene lastering zij verre van hem. Als hij over iets besluit zegt hij slechts: Wees! en het is.

God was never to take a son, be He glorified. If He decrees a matter, then He simply says to it: "Be," and it is.

Non si addice ad Allah prendersi un figlio. Gloria a Lui! Quando decide qualcosa dice: «Sii!» ed essa è.

It befits not (the Majesty of) Allah that He should beget a son (this refers to the slander of Christians against Allah, by saying that Iesa (Jesus) is the son of Allah). Glorified (and Exalted be He above all that they associate with Him). When He decrees a thing, He only says to it, "Be!" and it is.

Не подобает Аллаху иметь сына. Пречист Он! Когда Он принимает решение, то стоит Ему сказать: «Будь!» – как это сбывается.

Не подобает Аллаху иметь детей. Пречист он. Когда Он принимает решение о чем-либо, то говорит: «Возникни» -и оно возникает.

It beseems not Allah that He should take to Himself a ! son, glory to be Him; when He has decreed a matter He only says to it «Be,» and it is.

It befitteth not (the Majesty of) Allah that He should take unto Himself a son. Glory be to Him! When He decreeth a thing, He saith unto it only: Be! and it is.

God could not take to himself any son! celebrated be His praise! when He decrees a matter He only says to it, ‹BE,› and it is;

Bir oğul edinmek Allah’a asla yakışmaz. O’nun şanı yücedir. Bir iş ve oluşa karar verdi mi, ona sadece «Ol!» der, o hemen oluverir.

It is not for Allah to take a son! Exaltations to Him! When He decrees a thing He only says: ‹Be, ‹ and it is.

It does not befit God that He begets a son. He is Glorious, High above (what they say). When He decrees a thing, it starts happening.

It does not befit GOD that He begets a son, be He glorified. To have anything done, He simply says to it, «Be,» and it is.

It beseemeth not God to beget a son. Glory be to Him! when he decreeth a thing, He only saith to it, Be, and it Is.

It is not meet for God, that He should have any son: God forbid! When He decreeth a thing, He only saith unto it, be; and it is.

It does not befit the Majesty of ALLAH to take unto Himself a son. Holy is HE. When HE decrees a thing, HE says to it, `Be, and it comes into being.›

Es ziemt Allah nicht, Sich einen Sohn zuzugesellen. Heilig ist Er! Wenn Er ein Ding beschließt, so spricht Er nur zu ihm: «Sei!», und es ist.

(Господнему величию) Аллаха ■ Не подобает сына брать Себе. ■ СубхАнагу! (Хвала Ему!) ■ Когда задумано творенье Им, ■ Он молвит: «Будь!» – и есть оно.

Бала тудырмак Аллаһуга лаек булмады, Ул бала тудыру кимчелегеннән пакь! Әгәр бер нәрсәне булдырырга теләсә, ул нәрсәгә фәкать: Бул, дип әйтер, ул нәрсә шундук булыр.

خدا کو سزاوار نہیں کہ کسی کو بیٹا بنائے۔ وہ پاک ہے جب کسی چیز کا ارادہ کرتا ہے تو اس کو یہی کہتا ہے کہ ہوجا تو وہ ہوجاتی ہے

یہ اللہ کی شان نہیں کہ وہ (کسی کو اپنا) بیٹا بنائے، وہ (اس سے) پاک ہے، جب وہ کسی کام کا فیصلہ فرماتا ہے تو اسے صرف یہی حکم دیتا ہے: ”ہوجا“ بس وہ ہوجاتا ہے،