ثُمَّ نُكِسُوا عَلى رُؤُسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ ما هؤُلاءِ يَنْطِقُونَ

ثمّ نكسوا على رؤسهم لقد علمت ما هؤلاء ينطقون

Thumma nukisoo AAala ruoosihim laqad AAalimta ma haola-i yantiqoona

آنگاه به حيرت سر فرو داشتند و گفتند : تو خود مي داني که اينان سخن نمي گويند

سپس سرهايشان را تكان دادند [و گفتند] خوب مى دانى كه اينها سخن نمى گويند.

سپس در حالى كه سرشان پائين بود گفتند: (يا ابراهيم) تو خود ميدانى كه اينها قادر به حرف زدن نيستند.

آن گاه سرافکنده و شرمسار شدند [ولی از روی ستیزه جویی به ابراهیم گفتند:] مسلماً تو می دانی که اینان سخن نمی گویند.

پس سر افكنده شدند سوگند ياد مى‏كنم كه دانسته‏اى كه اينان سخن نگويند

سپس سرافكنده شدند [و گفتند:] «قطعاً دانسته‏اى كه اينها سخن نمى‏گويند.»

آن گاه سر به زير انداختند كه «مسلما تو مى‏دانى اينها سخن نمى‏گويند.»

سپس سر به زير افگندند [و گفتند]: به يقين تو مى‏دانى كه اينان سخن گفتن نتوانند.

پس پائين افكندند سرهاشان را بدرستيكه ميدانى كه نباشند اينها كه سخن كنند

آن گاه سرافكنده شدند [و گفتند:] بى شك تو مى‏دانى كه آنها سخن نمى‏گويند

سپس بر سرهایشان واژگونه شدند؛ (و حکم وجدان را بکلّی فراموش کردند و گفتند:) تو می‌دانی که اینها سخن نمی‌گویند!

آنگاه نگونسار شدند [و گفتند:] هر آينه تو مى‏دانى كه اينان سخن نمى‏گويند.

پس پائين افكندند سرهاشان را بدرستى كه ميدانى كه نباشند اينها كه سخن كنند

پس سرافكنده آمدند كه تو دانستى اينان سخن نگويند

و سپس همه سر به زیر شدند و گفتند: تو می‌دانی که این بتان را نطق و گویایی نیست.

با اين حال، به اعتقادات گذشته خود بازگشتند: تو خوب مي داني که اينها نمي توانند سخن بگويند.

Then they were turned upside down on their heads/tops, «You had known those do not speak.»

Then they turned to themselves (their first thought and said): «Indeed you (Ibrahim (Abraham)) know well that these (idols) speak not!»

Then they were utterly put to confusion saying, ‹Very well indeed thou knowest these do not speak.›

But then they relapsed into their former way of thinking and said: [Lit., «they were turned upside down upon their heads»: an idiomatic phrase denoting a «mental somersault» – In this case, a sudden reversal of their readiness to exonerate Abraham and a return to their former suspicion.] «Thou knowest very well that these [idols] cannot speak!»

Later keerden zij tot hunne vroegere hardnekkigheid terug en zeiden: Waarlijk, gij weet wel dat deze niet spreken.

Then they reverted to their old ideas: "You know that they do not speak!"

Fecero un voltafaccia [e dissero]: «Ben sai che essi non parlano!».

Then they turned to themselves (their first thought and said): "Indeed you (Ibrahim (Abraham)) know well that these (idols) speak not!"

Затем они принялись за свое и сказали: «Ты же знаешь, что они не способны разговаривать».

Потом они [опять] принялись за свое [и сказали]: «Ведь ты знаешь, что они (т. е. идолы) не обладают даром речи».

Then they were made to hang down their heads: Certainly you know that they do not speak.

And they were utterly confounded, and they said: Well thou knowest that these speak not.

Then they turned upside down again: ‹Thou knewest that these cannot speak.›

Sonra, yine kendi kafalarına döndürüldüler: «Vallahi, sen de bilirsin ki, bunlar konuşamazlar.»

But then they reversed their minds: ‹You know they do not speak. ‹

They were utterly confounded in shame, lowered their heads and said to Abraham, «You know that they speak not.»

Yet, they reverted to their old ideas: «You know full well that these cannot speak.»

Then became headstrong in their former error and exclaimed,»Thou knowest that these speak not.»

Afterwards they relapsed into their former obstinacy, and said, verily thou knowest that these speak not.

And they were made to hang down their heads for shame and said to Abraham, `Certainly thou knowest well that these do not speak.›

Und ihre Köpfe mußten sie hängen lassen in bitterer Scham: «Du weißt recht wohl, daß diese nicht reden.»

Потом же к прежним доводам вернулись, говоря: ■ «Но ты же знаешь, что они не говорят».

Соңра дәлилләре булмагач, оялып Ибраһим алдында башларын иделәр, һәм әйттеләр: «Тәхкыйк беләсең, безнең тәреләребез сөйләшмиләр, алардан ничек сорыйк?»

پھر (شرمندہ ہو کر) سر نیچا کرلیا (اس پر بھی ابراہیم سے کہنے لگے کہ) تم جانتے ہو یہ بولتے نہیں

پھر وہ اپنے سروں کے بل اوندھے کر دیئے گئے (یعنی ان کی عقلیں اوندھی ہوگئیں اور کہنے لگے:) بیشک (اے ابراہیم!) تم خود ہی جانتے ہو کہ یہ تو بولتے نہیں ہیں،