وَ أَيُّوبَ إِذْ نادى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

و أيّوب إذ نادى ربّه أنّي مسّني الضّرّ و أنت أرحم الرّاحمين

Waayyooba ith nada rabbahu annee massaniya alddurru waanta arhamu alrrahimeena

و ايوب را ياد کن آنگاه که پروردگارش را ندا داد : به من بيماري و رنج رسيده است و تو مهربان ترين مهرباناني

و ايوب را [يادكن] كه پروردگارش را به دعا ندا داد كه به من رنج رسيده است حال آنكه تو مهربان ترين مهربانانى.

و هنگامى كه ايوب پروردگارش را خواند و گفت: پروردگارا، مرا بيمارى و رنجورى شديد عارض گشته و تو (بر بندگانت) از همه مهربانان عالم و مهربان‏ترى (مرا شفا بده).

و ایوب را [یاد کن] هنگامی که پروردگارش را ندا داد که مرا آسیب و سختی رسیده و تو مهربان ترین مهربانانی.

و (بياد آور داستان) ايوب را آنگه كه خواند پروردگارش را به آنكه مرا رسيد بيمارى (و رنج سختى) و تو مهربانترين مهربانانى

و ايوب را [ياد كن‏] هنگامى كه پروردگارش را ندا داد كه: «به من آسيب رسيده است و تويى مهربانترين مهربانان.»

هنگامى كه ايوب پروردگارش را خواند كه «رنج و بيمارى به من روى آورده و تو مهربانترين مهربانانى»

و [ياد كن‏] ايوب را آن گاه كه پروردگار خويش را بخواند كه مرا گزندى [بيمارى و رنج‏] رسيد و تو بخشاينده‏ترين بخشايندگانى.

و ايوب را چون ندا كرد پروردگارش را كه مس كرد مرا آزار و تو رحم كننده ترين رحم كنندگانى

و ايوب را [نيز ياد كن‏]، چون پروردگارش را ندا داد كه: آسيبى به من رسيده است و تو مهربانترين مهربانانى.

و ایّوب را (به یاد آور) هنگامی که پروردگارش را خواند (و عرضه داشت): «بدحالی و مشکلات به من روی آورده؛ و تو مهربانترین مهربانانی!»

و ايوب را [ياد كن‏] آنگاه كه پروردگارش را بخواند كه مرا سختى و گزند رسيده و تو مهربان‏ترين مهربانانى.

و ايوب را چون ندا كرد پروردگارش را كه مس كرد مرا آزار و تو رحم كننده‏ترين رحم كنندگانى

و ايّوب هنگامى كه خواند پروردگار خويش را كه مرا رسيد رنج و توئى مهربانترين مهربانان

و (یاد کن حال) ایوب را وقتی که پروردگار خود را خواند که مرا بیماری و رنج سخت رسیده و تو (بر بندگانت) از همه مهربانان عالم مهربان‌تری.

و ايوب از پروردگارش درخواست كرد: من به مصيبت دچار شده‌ام و تو از همه مهربان‌ها مهربان‌تري.

And Job, when he called/cried (to) his Lord: «That I, the harm touched me, and you are most merciful (of) the merciful.»

And (remember) Ayoob (Job), when he cried to his Lord: «Verily, distress has seized me, and You are the Most Merciful of all those who show mercy.»

And Job — when he called unto his Lord, ‹Behold, affliction has visited me, and Thou art the most merciful of the merciful.›

AND [remember] Job, when he cried out to his Sustainer, «Affliction has befallen me: but Thou art the most merciful of the merciful!» [The story of Job (Ayyub in Arabic), describing his erstwhile happiness and prosperity, his subsequent trials and tribulations, the loss of all his children and his property, his own loathsome illness and utter despair and, finally, God’s reward of his patience in adversity, is given in full in the Old Testament (The Book of Job). This Biblical, highly philosophical epic is most probably a Hebrew translation or paraphrase – still evident in the language employed – of an ancient Nabataean (i.e., North-Arabian) poem, for «Job, the author of the finest piece of poetry that the ancient Semitic world produced, was an Arab, not a Jew, as the form of his name (Iyyob) and the scene of his book, North Arabia, indicate» (Philip K. Hitti, History of the Arabs, London 1937, pp. 42 – 43). Since God «spoke» to him, Job ranks in the Quran among the prophets, personifying the supreme virtue of patience in adversity (sabr).]

En gedenk Job, toen hij zijn Heer aanriep, zeggende: Waarlijk, het ongeluk heeft mij bereikt; doch gij zijt de genadigste der genadigen.

And Job when he called his Lord: "I have been afflicted with harm, and you are the Most Merciful!"

E si rivolse Giobbe al suo Signore: «Il male mi ha colpito, ma Tu sei il più misericordioso dei misericordiosi!».

And (remember) Ayoob (Job), when he cried to his Lord: "Verily, distress has seized me, and You are the Most Merciful of all those who show mercy."

Помяни также Айуба (Иова), который воззвал к своему Господу: «Воистину, меня коснулось зло, а ведь Ты – Милосерднейший из милосердных».

[Вспомни, Мухаммад,] Аййуба, как он воззвал к своему Господу: «Воистину, меня постигла напасть, а ведь Ты – милостивейший из милостивых».

And Ayub, when he cried to his Lord, (saying): Harm has afflicted me, and Thou art the most Merciful of the merciful.

And Job, when he cried unto his Lord, (saying): Lo! adversity afflicteth me, and Thou art Most Merciful of all who show mercy.

And Job, when he cried to his Lord, ‹As for me, harm has touched me, but Thou art the most merciful of the merciful ones.›

Ve Eyyûb… Rabbine şöyle yakarmıştı: «Dert/zorluk gelip çattı bana; sen, rahmet edenlerin en merhametlisisin!»

And Job when he called to his Lord: ‹Affliction has befallen me, and You are the Most Merciful of the merciful. ‹

And, Job called unto his Lord, «Affliction has befallen me, but you are the Most Merciful of the merciful (38:41)!» (He was going through the agony of being lost away from his folk).

And Job implored his Lord: «Adversity has befallen me, and, of all the merciful ones, You are the Most Merciful.»

And remember Job: When he cried to his Lord, «Truly evil hath touched me: but thou art the most merciful of those who shew mercy.»

And remember Job; when he cried unto his Lord, saying, verily evil hath afflicted me: But thou art the most merciful of those who shew mercy.

And call to mind Job when he cried to his Lord, `Distress has afflicted me, and Thou art the Most Merciful of all who show mercy.›

Und (gedenke) Hiobs, da er zu seinem Herrn rief: «Unheil hat mich geschlagen, und Du bist der Barmherzigste aller Barmherzigen.»

– И Ай’йюба, ■ Когда он к Богу своему воззвал: ■ «О Господи! Меня беда постигла, – ■ Но Ты ведь милосерднейший из милосердных!»

Вә Әййубне дә хәтерләгез, Ул Раббысына дога кылды: «Ий Раббым мине сырхау вә катылык тотты, вә Син рәхмәт итүчеләрнең иң рәхимлесе, миңа да рәхмәт ит».

اور ایوب کو (یاد کرو) جب انہوں نے اپنے پروردگار سے دعا کی کہ مجھے ایذا ہو رہی ہے اور تو سب سے بڑھ کر رحم کرنے والا ہے

اور ایوب (علیہ السلام کا قصّہ یاد کریں) جب انہوں نے اپنے رب کو پکارا کہ مجھے تکلیف چھو رہی ہے اور تو سب رحم کرنے والوں سے بڑھ کر مہربان ہے،