وَ لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ ما يَكُونُ لَنا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهذا سُبْحانَكَ هذا بُهْتانٌ عَظِيمٌ

و لو لا إذ سمعتموه قلتم ما يكون لنا أن نتكلّم بهذا سبحانك هذا بهتان عظيم

Walawla ith samiAAtumoohu qultum ma yakoonu lana an natakallama bihatha subhanaka hatha buhtanun AAatheemun

چرا آنگاه که اين سخن شنيديد نگفتيد : ما را نشايد که آن را باز گوييم ، ،پروردگارا تو منزهي ، اين تهمتي بزرگ است ؟

و چرا چون آن را شنيديدش نگفتيد كه ما را نرسد كه در اين باره سخن گوييم، پاكا كه تويى، اين بهتانى بزرگ است.

و چرا هنگامى كه اين تهمت ناروا را شنيديد، نگفتيد كه ما حق نداريم در اين مورد اظهار نظر كنيم. پروردگارا، منزهى تو، اين بهتانيست بسيار عظيم.

و چرا وقتی که آن را شنیدید نگفتید: ما را نسزد [و هیچ جایز نیست] که به این تهمت بزرگ زبان بگشاییم، شگفتا! این بهتانی بزرگ است.

و چرا هنگامى كه شنيديد آن دروغ را نگفتيد نمى سزد ما را كه سخن گوئيم باين بهتان منزهى تو اى خداوند اين سخن بهتانى بزرگ است

و [گر نه‏] چرا وقتى آن را شنيديد نگفتيد: «براى ما سزاوار نيست كه در اين [موضوع‏] سخن گوييم. [خداوندا،] تو منزهى، اين بهتانى بزرگ است.»

چرا وقتى آن را شنيديد نگفتيد جايز نيست ما در اين باره صحبت بكنيم، خداوندا تو منزهى، اين بهتان بزرگى است.

و چرا چون آن را شنيديد نگفتيد: ما را نرسد كه اين سخن گوييم. پاكى‏تر است، اين بهتانى بزرگ است.

و چرا وقتى كه شنيديد آنرا نگفتيد نباشد ما را كه سخن گوئيم باين منزهى تو اينست بهتانى بزرگ

و چرا وقتى آن را شنيديد، نگفتيد: ما را نرسد كه آن [سخن‏] را بر زبان آوريم. تو را به پاكى ياد مى‏كنيم. اين افترايى بزرگ است

چرا هنگامی که آن را شنیدید نگفتید: «ما حق نداریم که به این سخن تکلّم کنیم؛ خداوندا منزّهی تو، این بهتان بزرگی است»؟!

و چرا هنگامى كه آن را شنيديد نگفتيد: ما را نرسد كه در اين باره سخن گوييم- پاكى تو [اى خدا]- اين [تهمت‏]، دروغى است بزرگ؟

و چرا وقتى كه شنيديد آنرا نگفتيد نباشد ما را كه سخن گوئيم باين منزهى تو اينست بهتانى بزرگ

و چرا هنگامى كه شنيديدش نگفتيد نرسد ما را كه سخن رانيم بدين منزهى تو خدايا اين است تهمتى بزرگ

چرا به محض شنیدن این سخن نگفتید که هرگز ما را تکلم به این روا نیست، پاک خدایا، این بهتانی بزرگ است؟

هنگامي كه آن را شنيديد، بايد مي ‌گفتيد: ما اين را تكرار نخواهيم كرد. تجليل تو را. اين دروغ بسيار بزرگي است.

And if only when you want/listened (to) it, you said: «It (is) not to be for us that we converse/speak with that, Your praise/glory, that (is) great falsehood/slander .»

And why did you not, when you heard it, say? «It is not right for us to speak of this. Glory be to You (O Allah) this is a great lie.»

And why, when you heard it, did you not say, ‹It is not for us to speak about this; glory be to Thee! This is a mighty calumny›?

And [once again]: Why do you not say, whenever you hear such [a rumour], «It does not behove us to speak of this, O Thou who art limitless in Thy glory: this is an awesome calumny»? [The interjection subhanaka («O Thou who art limitless in Thy glory») stresses here the believers moral duty to bethink himself of God whenever he is tempted to listen to, or to repeat, a calumny (since every such rumour must be considered a calumny unless its truth is legally proved).]

Zeidet gij, toen gij het hoordet: Het voegt ons niet daarover te spreken. God beware! Dit is eene groote lastering.

And when you heard it you should have said: "It was not right for us to speak of this. Glory to You, this is a great lie."

Perché quando ne sentiste parlare non diceste: «Perché mai dovremmo parlarne? Gloria a Te [o Signore]! E› una calunnia immensa»?

And why did you not, when you heard it, say? "It is not right for us to speak of this. Glory be to You (O Allah) this is a great lie."

Почему, когда вы услышали это, вы не сказали: «Нам не подобает говорить такое. Пречист Ты! А это – великая клевета»?

Когда вы услышали ложь, почему вы не сказали: «Не подобает нам болтать об этом. Преславен Ты! Ведь это – великий навет!»?

And why did you not, when you heard it, say: It does not beseem us that we should talk of it; glory be to Thee! this is a great calumny?

Wherefor, when ye heard it, said ye not: It is not for us to speak of this. Glory be to Thee (O Allah)! This is awful calumny.

And why did ye not say when ye heard it, ‹It is not for us to speak of this? Celebrated be His praises, this is a mighty calumny!›

Onu duyduğunuzda, «Bu konuda söz söylememiz bize yakışmaz; hâşâ, bu büyük bir iftiradır» demeniz gerekmez miydi?

When you heard it, why did you not say: ‹It is not right for us to speak of this. Exaltations to You! This is a mighty slander! ‹

(And once again), why do you not say, whenever you hear such a rumor, «It is not befitting for us to talk about it. Glory to You (Our Lord), this is a monstrous calumny.»

When you heard it, you should have said, «We will not repeat this. Glory be to You. This is a gross falsehood.»

And did ye say when ye heard it, «It is not for us to talk of this affair! O God! By thy Glory, this is a gross calumny?»

When ye heard it, did ye say, it belongeth not unto us, that we should talk of this matter: God forbid! This is a grievous calumny?

And wherefore did you not say, when you heard of it, `It is not proper for us to talk about it. Holy art Thou, O God, this is a grievous calumny.›

Und warum sprachet ihr nicht, als ihr es hörtet: «Es kommt uns nicht zu, darüber zu reden. Heilig bist Du! dies ist eine arge Verleumdung»?

И отчего бы вам, услышав это, не сказать: ■ «Не подобает нам об этом говорить. ■ СубхАнагу! (Хвала Тебе!) ■ Это большая клевета!»?

Ул хәбәрне ишеткәч ни өчен әйтмәдегез, андый сүзне сөйләү безгә лаек түгел, сөбхәналлаһ ошбу сүз бик олугъ боһтандыр, дип.

اور جب تم نے اسے سنا تھا تو کیوں نہ کہہ دیا کہ ہمیں شایاں نہیں کہ ایسی بات زبان پر نہ لائیں۔ (پروردگار) تو پاک ہے یہ تو (بہت) بڑا بہتان ہے

اور جب تم نے یہ (بہتان) سنا تھا تو تم نے (اسی وقت) یہ کیوں نہ کہہ دیا کہ ہمارے لئے یہ (جائز ہی) نہیں کہ ہم اسے زبان پر لے آئیں (بلکہ تم یہ کہتے کہ اے اللہ!) تو پاک ہے (اس بات سے کہ ایسی عورت کو اپنے حبیب مکرم صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم کی محبوب زوجہ بنا دے)، یہ بہت بڑا بہتان ہے،