إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَلى أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

إنّما المؤمنون الّذين آمنوا باللّه و رسوله و إذا كانوا معه على أمر جامع لم يذهبوا حتّى يستأذنوه إنّ الّذين يستأذنونك أولئك الّذين يؤمنون باللّه و رسوله فإذا استأذنوك لبعض شأنهم فأذن لمن شئت منهم و استغفر لهم اللّه إنّ اللّه غفور رحيم

Innama almu/minoona allatheena amanoo biAllahi warasoolihi wa-itha kanoo maAAahu AAala amrin jamiAAin lam yathhaboo hatta yasta/thinoohu inna allatheena yasta/thinoonaka ola-ika allatheena yu/minoona biAllahi warasoolihi fa-itha ista/thanooka libaAAdi sha/nihim fa/than liman shi/ta minhum waistaghfir lahumu Allaha inna Allaha ghafoorun raheemun

مؤمنان کساني هستند که به خدا و پيامبرش ايمان آورده اند و چون با، پيامبر در کاري همگاني باشند ، تا از او رخصت نطلبيده اند نبايد بروند آنان که از تو رخصت مي طلبند ، کساني هستند که به خدا و پيامبرش ايمان آورده اند پس هنگامي که از تو براي پاره اي از کارهايشان رخصت خواستند، به هر يک از آنان که خواهي رخصت بده و برايشان از خدا آمرزش بخواه ، که خدا آمرزنده و مهربان است

همانا مؤمنان كسانى هستند كه به خداوند و پيامبر او ايمان دارند و چون با او در كارى همداستان شدند [به جايى] نمى روند مگر آنكه از او اجازه بگيرند. بيگمان كسانى كه از تو اجازه مى گيرند همان كسانى هستند كه به خداوند و پيامبر او ايمان دارند; پس چون براى بعضى از

مؤمنان واقعى كسانى هستند كه به خدا و پيامبر او ايمان آورده‏اند. هر گاه در كارى با حضور رسول خدا گرد هم آيند، هرگز جايى نميروند تا رسول خدا به آنان اجازه رفتن بدهد. در حقيقت كسانى كه (براى هر كارى) از تو اجازه ميخواهند، همانان به خدا و پيامبر او ايمان دارند. هر گاه براى انجام كارى از تو اجازه بخواهند از آنان هر كه را خواستى اجازه رفتن بده و از خدا براى آنان آمرزش بخواه البته خدا آمرزنده مهربانست.

مؤمنان فقط آنانند که به خدا و پیامبرش ایمان آورده اند، و هنگامی که بر سر کار مهمی [که طبیعتاً مردم را گرد هم می آورد] با پیامبر باشند تا از او اجازه نگیرند [از نزد او] نمی روند. به راستی کسانی که [برای رفتن] از تو اجازه می گیرند، آنانند که به خدا و پیامبرش ایمان دارند. پس هنگامی که برای برخی از کارهایشان از تو اجازه می خواهند، به هر کدام از آنان که خواستی اجازه بده و از خدا برای آنان آمرزش بخواه؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

فقط مؤمنان آنانند كه گرويدند بخدا و فرستاده او و چون باشند با رسول خدا (ص) براى كارى كه مقتضى جمعيت است نروند (از نزد او) تا وقتى كه اجازه خواهند از او البته آنانكه اجازه خواهند از تو آن گروه آنانند كه ايمان آورده‏اند بخدا و فرستاده وى پس آنگه كه مؤمنان اجازه خواستند از تو براى (اصلاح) بعضى از كارهاشان پس اجازه بده بهر كس كه خواهى از ايشان و آمرزش خواه براى ايشان زيرا خدا بس آمرزنده و مهربانست

جز اين نيست كه مؤمنان كسانى‏اند كه به خدا و پيامبرش گرويده‏اند، و هنگامى كه با او بر سر كارى اجتماع كردند، تا از وى كسب اجازه نكنند نمى‏روند. در حقيقت، كسانى كه از تو كسب اجازه مى‏كنند؛ آنانند كه به خدا و پيامبرش ايمان دارند. پس چون براى برخى از كارهايشان از تو اجازه خواستند، به هر كس از آنان كه خواستى اجازه ده و برايشان آمرزش بخواه كه خدا آمرزنده مهربان است.

مؤمنان واقعى كسانى هستند كه به خدا و رسولش ايمان آورده‏اند و چون با او در كارى همگانى باشند بدون اجازه‏اش به جايى نمى‏روند، كسانى كه از تو اجازه مى‏گيرند به راستى به خدا و پيامبرش ايمان آورده‏اند، در اين صورت هر گاه از تو براى پاره‏اى از كارهاى مهمشان اجازه بخواهند به هر كدام كه خواستى اجازه بده و براى‏شان طلب مغفرت كن، خدا بخشنده مهربان است.

جز اين نيست كه مؤمنان آن كسانند كه به خدا و رسول او گرويدند، و چون با او [پيامبر [ص‏]] بر كارى گرد آمده باشند، پراكنده نشوند، تا از او دستورى خواهند. بيگمان كسانى كه از تو دستورى خواهند آن كسانند كه به خدا و رسول او ايمان مى‏آورند. پس چون دستورى جويند از تو براى بعضى كارشان، رخصت ده آن را كه خواهى از آنها و بر آنها آمرزش خواه بى‏گمان خدا آمرزگار مهربان است.

جز اين نيست كه مؤمنان آنانند كه گرويدند بخدا و رسولش و چون باشند با او بر كارى جمع آورنده نميروند تا وقتى كه دستور خواهند از او بدرستيكه آنان كه دستور خواهند از تو آنگروه آنانند كه ميگروند بخدا و رسولش پس چون دستور خواهند از تو براى بعضى كارهاشان پس دستور ده آنرا كه خواهى از ايشان و آمرزش خواه براى ايشان از خدا بدرستيكه خدا آمرزنده مهربانست

مؤمنان تنها آنانند كه به خدا و رسولش ايمان آورده‏اند و چون در كارى همراه با او باشند كه نيازمند همداستانى است، [به جايى‏] نروند مگر وقتى كه از او اجازه خواهند. بى گمان آنان كه از تو اجازه مى‏خواهند، اينان كسانى‏اند كه به خداوند و رسول او ايمان دارند. و اگر براى [انجام‏] برخى از كارشان از تو اجازه خواستند، به هر كس از آنان كه خواهى اجازه بده و از خداوند برايشان آمرزش بخواه. بى گمان خداوند آمرزگار مهربان است

مؤمنان واقعی کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند و هنگامی که در کار مهمّی با او باشند، بی‌اجازه او جایی نمی‌روند؛ کسانی که از تو اجازه می‌گیرند، براستی به خدا و پیامبرش ایمان آورده‌اند! در این صورت، هر گاه برای بعضی کارهای مهمّ خود از تو اجازه بخواهند، به هر یک از آنان که می‌خواهی (و صلاح می‌بینی) اجازه ده، و برایشان از خدا آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده و مهربان است!

همانا مؤمنان كسانى‏اند كه به خدا و پيامبر او ايمان آورده‏اند و چون با او (پيامبر) در كارى عمومى گرد آيند نروند تا از او اجازه خواهند. همانا كسانى كه از تو اجازه مى‏خواهند آنانند كه به خدا و پيامبر ايمان آورده‏اند. پس هنگامى كه از تو براى برخى كارهاشان اجازه خواستند هر كه را خواهى اجازه بده و از خدا براى آنان آمرزش بخواه، كه خدا آمرزگار و مهربان است.

جز اين نيست كه مؤمنان آنانند كه گرويدند بخدا و رسولش و چون باشند با او بر كارى جمع آورنده نميروند تا وقتى كه دستور خواهند از او بدرستى كه آنان كه دستور خواهند از تو آنگروه آنانند كه ميگروند بخدا و رسولش پس چون دستور خواهند از تو براى بعضى كارهاشان پس دستور ده آنرا كه خواهى از ايشان و آمرزش خواه براى ايشان از خدا بدرستى كه خدا آمرزنده مهربانست

جز اين نيست كه مؤمنان آنانند كه ايمان آوردند به خدا و پيمبرش و هر گاه با او باشند در كارى همگانى نروند تا دستورى از او خواهند همانا آنان كه دستورى خواهند از تو آنانند كه ايمان آرند به خدا و پيمبرش پس هر گاه دستورى خواستند از تو براى پاره كارشان پس دستورى ده به هر كه خواهى از ايشان و آمرزش خواه براى ايشان از خدا كه خدا است آمرزنده مهربان

مؤمنان حقیقی آنهایی هستند که به خدا و رسولش ایمان (و انقیاد کامل) دارند و هرگاه در کاری اجتماعشان به حضور رسول (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) لازم باشد حاضر آیند و تا اجازه نخواهند هرگز از محضر او بیرون نمی‌روند. و (ای رسول ما) آنان که از تو اجازه می‌خواهند اینان به حقیقت اهل ایمان به خدا و رسولند، پس چون از تو اجازت طلبند که بعضی مشاغل و امور خود را انجام دهند از آنان هر که را خواهی اجازه ده و بر آنها از خدا طلب مغفرت و آمرزش کن، که خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

مؤمنان واقعي کساني هستند که به خدا و رسولش ايمان مي آورند و هنگامي که با او در جلسه اي باشند، بدون اجازه، او را ترک نمي کنند. آنان که اجازه مي خواهند، کساني هستند که به خدا و رسولش ايمان دارند. اگر آنها براي رسيدگي به بعضي از کارهاي خود از تو اجازه خواستند، به هر يک از آنها که بخواهي، مي تواني اجازه دهي و از خدا براي آنها طلب آمرزش کني. خداست عفوکننده، مهربان ترين.

But the believers (are) those who believed by God a
nd His messenger, and if they were with Him on (a) gathering and important matter/affair, they do not go/go away until they ask for his permission/pardon, that those who ask for your permission/pardon, those are, those who believe by God and His messenger, so if they asked for your permission/pardon for some (of) their affair/concern , so permit/allow to whom you willed/wanted from them, and ask God for forgiveness for them, that God (is) forgiving, merciful.

The true believers are only those, who believe in (the Oneness of) Allah and His Messenger (Muhammad SAW), and when they are with him on some common matter, they go not away until they have asked his permission. Verily! Those who ask your permission, those are they who (really) believe in Allah and His Messenger. So if they ask your permission for some affairs of theirs, give permission to whom you will of them, and ask Allah for their forgiveness. Truly, Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

Those only are believers, who believe in God and His Messenger and who, when they are with him upon a common matter, go not away until they ask his leave. Surely those who ask thy leave — those are they that believe in God and His Messenger; so, when they ask thy leave for some affair of their own, give leave to whom thou wilt of them, and ask God’s forgiveness for them; surely God is All-forgiving, All-compassionate.

[TRUE BELIEVERS are only they who have attained to faith in God and His Apostle, and who, whenever they are [engaged] with him upon a matter of concern to the whole community [lit., «a uniting [or «collective»] matter» (amr jami). The personal pronoun in «with him» relates to the Apostle and, by analogy, to every legitimate leader (imam) of the Muslim community acting in accordance with the spirit of the Quran and the Prophet’s life-example.] do not depart [from whatever has been decided upon] unless they have sought [and obtained] his leave. [I.e., his permission to abstain, for valid reasons, from participating in a course of action or a policy agreed upon by the majority of the community (amma ijtama u lahu min al-amr: Tabari). In a logical development of this principle we arrive at something like the concept of a «loyal opposition», which implies the possibility of dissent on a particular point of communal or state policy combined with absolute loyalty to the common cause.] Verily, those who [do not abstain from the agreed upon action unless they] ask leave of thee – it is [only] they who [truly] believe in God and His Apostle! Hence, when they ask leave of thee for some [valid] reason of their own, grant thou this leave to whomsoever of them thou choose [to grant it], [I.e., after weighing the reasons advanced by the individual or the individuals concerned against the interests of the society as a whole.] and ask God to forgive them: for, behold, God is much-forgiving, a dispenser of grace! [The statement that «God is much-forgiving» obviously implies that an avoidance of «asking leave» to abstain from participation in an agreed-upon course of action is, under all circumstances morally preferable (Zamakhshari).]

Waarlijk, zij alleen zijn ware geloovigen, die in God en zijn gezant gelooven, en die, wanneer zij met hem om eene zaak zijn vergaderd, zich niet verwijderen, dan nadat zij verlof van hem hebben verkregen. Waarlijk, zij die verlof van u vragen, zijn zij die in God en zijn gezant gelooven. Als zij u dus verlof vragen om te vertrekken, ten behoeve van eene hen betreffende zaak, geef dan verlof aan dengene van hen, voor welken gij het geschikt zult oordeelen, en vraag vergiffenis voor hen van God; want God is barmhartig en genadig.

The believers are those who believe in God and His messenger, and when they are with him in a meeting, they do not leave him without permission. Those who ask permission are the ones who do believe in God and His messenger. If they ask your permission, in order to tend to some of their affairs, you may grant permission to whomever you wish, and ask God to forgive them. God is Forgiver, Most Merciful.

I [veri] credenti sono coloro che credono in Allah e nel Suo Inviato e che, quando sono presso di lui per una questione che li accomuna, non se ne vanno senza chiedere il permesso [di congedarsi]. Coloro che chiedono il permesso sono coloro che credono in Allah e nel Suo Inviato. Se dunque ti chiedono il permesso per qualcosa che preme loro, concedilo a chi vuoi e chiedi ad Allah di perdonarli. In verità Allah è perdonatore, misericordioso.

The true believers are only those, who believe in (the Oneness of) Allah and His Messenger (Muhammad SAW), and when they are with him on some common matter, they go not away until they have asked his permission. Verily! Those who ask your permission, those are they who (really) believe in Allah and His Messenger. So if they ask your permission for some affairs of theirs, give permission to whom you will of them, and ask Allah for their forgiveness. Truly, Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

Верующими являются только те, которые уверовали в Аллаха и Его Посланника. Когда они находятся рядом с ним по общему делу, то не уходят, пока не попросят у него разрешения. Воистину, те, которые просят у тебя разрешения, действительно являются верующими в Аллаха и Его Посланника. Если они попросят у тебя разрешения по поводу некоторых из своих дел, то разрешай тому из них, кому пожелаешь, и проси Аллаха простить их. Воистину, Аллах – Прощающий, Милосердный.

Верующие – исключительно те, которые уверовали в Аллаха и Его Посланника. Когда они общаются с Посланником по какому-либо делу, то пусть не уходят, пока не получат дозволения. Воистину, те, которые просят у тебя разрешения, – они-то и веруют в Аллаха и его Посланника. Когда они испросят у тебя дозволение ради какого-либо своего дела, то разрешай тому, кому из них хочешь, и проси у Аллаха прощения для них. Ведь Аллах – прощающий, милосердный.

Only those are believers who believe in Allah and His Messenger, and when they are with him on a momentous affair they go not away until they have asked his permission; surely they who ask your permission are they who believe in Allah and His Messenger; so when they ask your permission
for some affair of theirs, give permission to whom you please of them and ask forgiveness for them from Allah; surely Allah is Forgiving, Merciful.

They only are the true believers who believe in Allah and His messenger and, when they are with him on some common errand, go not away until they have asked leave of him. Lo! those who ask leave of thee, those are they who believe in Allah and His messenger. So, if they ask thy leave for some affair of theirs, give leave to whom thou wilt of them, and ask for them forgiveness of Allah. Lo! Allah is Forgiving, Merciful.

Only those are believers who believe in God and His Apostle, and when they are with Him upon public business go not away until they have asked his leave; verily, those who ask thy leave they it is who believe in God and His Apostle. But when they ask thy leave for any of their own concerns, then give leave to whomsoever thou wilt of them, and ask pardon for them of God; verily, God is forgiving and merciful.

Müminler o insanlardır ki, Allah’a ve O’nun resulüne inanırlar. Resulle beraber, ortaklaşa bir iş üzerinde bulundukları zaman, ondan izin almadan çekip gitmezler. O senden izin isteyenler var ya, onlar Allah’a ve O’nun resulüne iman edenlerdir. Bazı uğraşları için senden izin istediklerinde, onlardan dilediğine izin ver ve kendileri için af dile. Allah Gafûr’dur, Rahîm’dir.

The believers are only those who believe in Allah and His Messenger, and who, when gathered with him upon a common matter do not depart till they have asked his permission. Surely, those who ask your permission are those who believe in Allah and His Messenger. When they ask your permission for some of their affairs, grant it to whomever you please and ask Allah for forgiveness for them; Allah is the Forgiver, the Merciful.

Only those are true believers in Allah and His Messenger who do not leave without permission when they are with him in a community meeting. Those who ask permission are the ones who believe in Allah and His Messenger. So when they ask your permission (O Prophet) in order to handle some of their affairs, grant them permission to whomever you can. Remember (their welfare during their absence) asking forgiveness for them, for Allah is Forgiving, Merciful.

The true believers are those who believe in GOD and His messenger, and when they are with him in a community meeting, they do not leave him without permission. Those who ask permission are the ones who do believe in GOD and His messenger. If they ask your permission, in order to tend to some of their affairs, you may grant permission to whomever you wish, and ask GOD to forgive them. GOD is Forgiver, Most Merciful.

Verily, they only are believers who believe in God and His Apostle, and who, when they are with him upon any affair of common interest, depart not until they have sought his leave. Yes, they who ask leave of thee, are those who believe in God and His Apostle. And when they ask leave of Thee on account of any affairs of their own, then grant it to those of them whom thou wilt, and ask indulgence for them of God: for God is Indulgent, Merciful.

Verily they only are true believers, who believe in God and his Apostle, and when they are assembled with him on any affair, depart not, until they have obtained leave of him. Verily they who ask leave of thee, are those who believe in God and his Apostle. When therefore they ask leave of thee to depart, on account of any business of their own, grant leave unto such of them as thou shalt think fit, and ask pardon for them of God; for God is gracious and merciful.

Those alone are true believers who believe in ALLAH and HIS Messenger and who, when they are with him for the consideration of some matter of common concern which has brought them together, go not away until they have asked leave of him. Surely, those who ask leave of thee, it is they alone who truly believe in ALLAH and HIS Messenger. So, when they ask leave of thee for some urgent affair of theirs, give leave to those of them whom thou pleasest and ask forgiveness for them of ALLAH. Surely, AL

Nur die sind Gläubige, die an Allah glauben und an Seinen Gesandten und die, wenn sie in einer für alle wichtigen Angelegenheit bei ihm sind, nicht eher fortgehen, als bis sie ihn um Erlaubnis gebeten haben. Die dich um Erlaubnis bitten, das sind diejenigen, die (wirklich) an Allah und Seinen Gesandten glauben Wenn sie dich also um Erlaubnis bitten für irgendein eignes Geschäft, so gib Erlaubnis, wem du willst von ihnen, und bitte Allah für sie um Verzeihung. Wahrlich, Allah ist allverzeihend, b

И верующие – только те, ■ Кто верует в Аллаха и посланника Его ■ И, пребывая с ним в каком-то общем деле, ■ Его не оставляют до тех пор, ■ Пока на это не испросят позволенья. ■ Поистине, лишь те, кто у тебя испросит позволенья, ■ В Аллаха веруют и веруют в посланника Его. ■ А потому, когда тебя они попросят уйти по делу своему, ■ Позволь уйти тому, кому считаешь нужным, ■ И у Аллаха попроси прощения для них, – ■ Аллах, поистине, прощающ, милосерд!

Камил һәм таза иманлы кешеләр менә болардыр, Аллаһуга вә Аның расүленә иман китерерләр, вә киңәш өчен җыелган Мухәммәд г-мнең мәҗлесендә булсалар, аңардан рөхсәт алмыйча мәҗлестән чыгып китмәсләр, синнән рөхсәт сораган мөэминнәр Аллаһуга вә Аның расүленә ышануда бик нык ышанучылардыр. Әгәр алар хаҗәтләре өчен синнән рөхсәт сорасалар, алардан үзең мөэмингә рөхсәт бир, вә алар өчен Аллаһудан ярлыкау эстә! Бит Аллаһ бәндәләрен ярлыкаучы вә рәхмәт итүче.

مومن تو وہ ہیں جو خدا پر اور اس کے رسول پر ایمان لائے اور جب کبھی ایسے کام کے لئے جو جمع ہو کر کرنے کا ہو پیغمبر خدا کے پاس جمع ہوں تو ان سے اجازت لئے بغیر چلے نہیں جاتے۔ اے پیغمبر جو لوگ تم سے اجازت حاصل کرتے ہیں وہی خدا پر اور اس کے رسول پر ایمان رکھتے ہیں۔ سو جب یہ لوگ تم سے کسی کام کے لئے اجازت مانگا کریں تو ان میں سے جسے چاہا کرو اجازت دے دیا کرو اور ان کے لئے خدا سے بخششیں مانگا کرو۔ کچھ شک نہیں کہ خدا بخشنے والا مہربان ہے

ایمان والے تو وہی لوگ ہیں جو اللہ پر اور اس کے رسول (صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم) پر ایمان لے آئے ہیں اور جب وہ آپ کے ساتھ کسی ایسے (اجتماعی) کام پر حاضر ہوں جو (لوگوں کو) یکجا کرنے والا ہو تو وہاں سے چلے نہ جا ئیں (یعنی امت میں اجتماعیت اور وحدت پیدا کرنے کے عمل میں دل جمعی سے شریک ہوں) جب تک کہ وہ (کسی خاص عذر کے باعث) آپ سے اجازت نہ لے لیں، (اے رسولِ معظّم!) بیشک جو لوگ (آپ ہی کو حاکم اور مَرجَع سمجھ کر) آپ سے اجازت طلب کرتے ہیں وہی لوگ اللہ اور اس کے رسول (صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم) پر ایمان رکھنے والے ہیں، پھر جب وہ آپ سے اپنے کسی کام کے لئے (جانے کی) اجازت چاہیں تو آپ (حاکم و مختار ہیں) ان میں سے جسے چاہیں اجازت مرحمت فرما دیں اور ان کے لئے (اپنی مجلس سے اجازت لے کر جانے پر بھی) اللہ سے بخشش مانگیں (کہ کہیں اتنی بات پر بھی گرفت نہ ہو جائے)، بیشک اللہ بڑا بخشنے والا نہایت مہربان ہے،