فَتَبَسَّمَ ضاحِكاً مِنْ قَوْلِها وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبادِكَ الصَّالِحِينَ

فتبسّم ضاحكا من قولها و قال ربّ أوزعني أن أشكر نعمتك الّتي أنعمت عليّ و على والديّ و أن أعمل صالحا ترضاه و أدخلني برحمتك في عبادك الصّالحين

Fatabassama dahikan min qawliha waqala rabbi awziAAnee an ashkura niAAmataka allatee anAAamta AAalayya waAAala walidayya waan aAAmala salihan tardahu waadkhilnee birahmatika fee AAibadika alssaliheena

سليمان از سخن او لبخند زد و گفت : اي پروردگار من ، مرا وادار تا سپاس ، نعمت تو را که بر من و پدر و مادر من ارزاني داشته اي به جاي آورم و کارهاي شايسته اي کنم که تو خشنود شوي ، و مرا به رحمت خود در شمار بندگان شايسته ات در آور

[سليمان] از سخن او دهان به خنده گشود و گفت پروردگارا مرا توفيق ده بر نعمتت كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشتى سپاس گزارم و كارى نيك كنم كه آن را بپسندى; و مرا به رحمتت در زمره بندگان شايسته ات درآور.

سليمان از گفتار مورچه تبسم كرد و خنديد و گفت: پروردگارا، مرا توفيق عنايت فرما تا نعمتهاى تو را كه بر من و بر پدر و مادر من عطا فرمودى سپاسگزار باشم و مرا موفق بدار تا اعمال صالح انجام دهم كه تو از آن راضى باشى و مرا در ميان بندگان صالح و نيكوكار داخل رحمت خود كن.

پس سلیمان از گفته اش با تبسم، حالت خنده به خود گرفت، و [به سبب نعمت فهم گفتار حیوانات] گفت: پروردگارا! به من الهام کن تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم عطا کرده ای به جای آورم، و اینکه کار شایسته ای که آن را بپسندی انجام دهم، و مرا به رحمتت در میان بندگان شایسته ات درآور.

پس سليمان تبسم كرد كه منجر بخنده گرديد از گفتار آن مور و گفت پروردگارا الهام كن مرا به آنكه سپاس گزارم نعمت را كه ارزانى داشتى بر من و بر پدر و مادرم و به آنكه بكنم كردارى شايسته كه بپسندى آن را و در آور مرا به بخشايش خود در ميان بندگان شايسته خود

[سليمان‏] از گفتار او دهان به خنده گشود و گفت: «پروردگارا، در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشته‏اى سپاس بگزارم، و به كار شايسته‏اى كه آن را مى‏پسندى بپردازم، و مرا به رحمت خويش در ميان بندگان شايسته‏ات داخل كن.»

سليمان از گفته مور لبخند زد و گفت: «پروردگارا! مرا توفيق سپاس نعمتهايى كه به من و پدر و مادرم عطا فرمودى عنايت فرما تا عمل صالحى كه موجب رضاى تو باشد انجام دهم و مرا به رحمت خود در زمره بندگان صالحت داخل گردان.»

پس سليمان تبسم كرد و از گفتار آن [مور] خندان بود و گفت: پروردگار من مرا الهام ده كه به نعمت تو شكر كنم كه بر من و بر پدر و مادر من نعمت دادى و مرا توفيق ده تا كار شايسته‏اى كنم كه آن را بپسندى و مرا به رحمت خود در ميان بندگان نيكوكار خويش در آر.

پس تبسم نمود خندان از گفتار آن و گفت پروردگارا الهامم كن كه شكر كنم نعمت ترا كه انعام كردى بر من و بر پدر و مادرم و آنكه بكنم نيكى را كه پسندى آنرا و داخل كن مرا برحمتت در بندگانت كه شايسته‏اند

پس [سليمان‏] خندان از گفته آن [مورچه‏] تبسّمى كرد و گفت: پروردگارا، به من الهام كن اين نعمتى را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته‏اى، سپاس گزارم و آنكه كردار شايسته [اى‏] انجام دهم كه به آن خشنود گردى و مرا به رحمت خود در [زمره‏] بندگان شايسته‏ات در آور

سلیمان از سخن او تبسّمی کرد و خندید و گفت: «پروردگارا! شکر نعمتهایی را که بر من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای به من الهام کن، و توفیق ده تا عمل صالحی که موجب رضای توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد کن!»

پس [سليمان‏] از گفتار آن مورچه به لبخندى خندان شد، و گفت: پروردگارا، مرا الهام كن- توفيق ده- كه نعمتت را كه بر من و بر پدر و مادرم ارزانى داشته‏اى سپاس دارم و كارى نيك و شايسته كنم كه آن را مى‏پسندى و مرا به بخشايش خود در ميان بندگان نيك و شايسته‏ات در آر.

پس تبسم نمود خندان از گفتار آن و گفت پروردگارا الهامم كن كه شكر كنم نعمت ترا كه انعام كردى بر من و بر پدر و مادرم و آنكه بكنم نيكى را كه پسندى آنرا و داخل كن مرا برحمتت در بندگانت كه شايسته‏اند

پس لبخندى زد خندان از گفتارش و گفت پروردگارا توفيقم ده كه سپاسگزارم نعمتت را كه ارزانى داشتى بر من و بر پدر و مادرم و آنكه شايسته اى كنم كه تو را پسند آيد و درآور مرا به رحمت خود در بندگان شايسته خويش

سلیمان از گفتار مور بخندید و گفت: پروردگارا، مرا توفیق شکر نعمت خود که به من و پدر و مادر من عطا فرمودی عنایت فرما و مرا به عمل صالح خالصی که تو بپسندی موفق بدار و مرا به لطف و رحمت خود در صف بندگان خاص شایسته‌ات داخل گردان.

او از گفتار آن مورچه مؤنث خنده اش گرفت، و تبسمي کرد و گفت: پروردگار من، مرا راهنمايي کن تا شکر نعماتي را که بر من و والدينم ارزاني داشته اي، به جا آورم و اعمال پرهيزکارانه اي انجام دهم که مورد رضايت تو باشد و به رحمت خود مرا در جمع بندگان صالح خود بپذير.

So he smiled laughing/wondering from its saying/word, and he said: «My Lord, inspire/influence me that I thank/be grateful (for) your blessing which you blessed on me and on my parents, and that I make/do correct/righteous deeds You accept/approve it, and enter me with Your mercy in (between) Your worshippers/slaves the correct/righteous.»

So he (Sulaiman (Solomon)) smiled, amused at her speech and said: «My Lord! Inspire and bestow upon me the power and ability that I may be grateful for Your Favours which You have bestowed on me and on my parents, and that I may do righteous good deeds that will please You, and admit me by Your Mercy among Your righteous slaves.»

But he smiled, laughing at its words, and he said, ‹My Lord, dispose me that I may be thankful for Thy blessing wherewith Thou hast blessed me and my father and mother, and that I may do righteousness well-pleasing to Thee; and do Thou admit me, by Thy mercy, amongst Thy righteous servants.›

Thereupon [Solomon] smiled joyously at her words, and said: «O my Sustainer! Inspire me so that I may forever be grateful for those blessings of Thine with which Thou hast graced me and my parents, [In this instance, Solomon evidently refers to his own understanding and admiration of nature (cf. 38:31-33 and the corresponding notes) as well as to his loving compassion for the humblest of God’s creatures, as a great divine blessing: and this is the Quranic moral of the legendary story of the ant.] and that I may do what is right [in a manner] that will please Thee; and include me, by Thy grace, among Thy righteous servants!»

En Salomo glimlachte op die woorden, en zeide: O Heer! geef dat ik dankbaar zij voor uwe gunst, waarmede gij mij en mijne vaderen hebt begunstigd, en dat ik moge doen wat recht is en u behaagt; en leid mij door uwe genade in het paradijs, onder uwe dienaren, de rechtvaardigen.

He then smiled, amused by what she said. And he said: "My Lord, help me to be thankful for the blessings You have bestowed upon me and upon my parents, and that I may do good work
that pleases You, and admit me by Your Mercy with Your righteous servants."

[Salomone] sorrise a queste sue parole e disse: «Concedimi, o Signore, di esserTi grato per il favore che hai concesso a me a mio padre e a mia madre e

So he (Sulaiman (Solomon)) smiled, amused at her speech and said: "My Lord! Inspire and bestow upon me the power and ability that I may be grateful for Your Favours which You have bestowed on me and on my parents, and that I may do righteous good deeds that will please You, and admit me by Your Mercy among Your righteous slaves."

Он улыбнулся, рассмеявшись от ее слов. Он сказал: «Господи! Внуши мне быть благодарным за Твою милость, которую Ты оказал мне и моим родителям, и совершать праведные деяния, которыми Ты будешь доволен. Введи меня по Своей милости в число Своих праведных рабов».

Сулайман улыбнулся, засмеялся от ее слов и сказал: «Господи! Внуши мне благодарность за милость Твою, оказанную мне и моим родителям. [Внуши мне] вершить добро, которым Ты будешь доволен. Прими меня Твоей милостью в число Твоих праведных рабов».

So he smiled, wondering at her word, and said: My Lord! grant me that I should be grateful for Thy favor which Thou hast bestowed on me and on my parents, and that I should do good such as Thou art pleased with, and make me enter, by Thy mercy, into Thy servants, the good ones.

And (Solomon) smiled, laughing at her speech, and said: My Lord, arouse me to be thankful for Thy favour wherewith Thou hast favoured me and my parents, and to do good that shall be pleasing unto Thee, and include me in (the number of) Thy righteous slaves.

And he smiled, laughing at her speech, and said, ‹O Lord! excite me to be thankful for Thy favour, wherewith Thou hast favoured me and my parents, and to do righteousness which may please Thee; and make me enter into Thy mercy amongst Thy righteous servants!›

Bunun üzerine Süleyman, karıncanın sözüne güldü ve dedi: «Rabbim, bana ve ebeveynime lütfettiğin nimetine şükretmeme, hoşnut olacağın hayırlı ve barışçıl bir iş yapmama imkân ver. Ve rahmetinle beni iyilik ve barışı seven kullarının arasına sok.»

He smiled, and laughed at its words, and said: ‹My Lord, inspire me that I should be thankful for Your blessing with which You have blessed me and my parents, and that I may do good works that will please You. Admit me, by Your Mercy, among Your righteous worshipers. ‹

Solomon smiled joyously at her words and said, «My Lord! Enable me to be grateful for your blessings upon me and my parents. Enable me to work for the betterment of humanity and thus please You. Include me, by Your Grace, among your righteous servants.»

He smiled and laughed at her statement, and said, «My Lord, direct me to be appreciative of the blessings You have bestowed upon me and my parents, and to do the righteous works that please You. Admit me by Your mercy into the company of Your righteous servants.»

Then smiled Solomon, laughing at her words, and he said, «Stir me up, O Lord, to be thankful for thy favour which thou hast shewed upon me and upon my parents, and to do righteousness that shall be well pleasing to thee, and bring me in, by thy mercy, among thy servants the righteous.»

And Solomon smiled, laughing at her words, and said, O Lord, excite me that I may be thankful for thy favour, wherewith thou hast favoured me, and my parents; and that I may do that which is right, and well-pleasing unto thee: And introduce me, through thy mercy, into paradise, among thy servants the righteous.

Thereupon he smiled wondering at her words and said, `My Lord, grant me that I may be grateful to Thee, for Thy favour which Thou hast bestowed upon me and upon my parents, and that I may do such good works as would please Thee, and admit me, by Thy mercy, among Thy righteous servants.›

Da lächelte er heiter über ihre Worte und sprach: «Mein Herr, gib mir ein, dankbar zu sein für Deine Gnade, die Du mir und meinen Eltern gewährt hast, und Gutes zu tun, das Dir wohlgefällig sei, und nimm mich, durch Deine Barmherzigkeit, unter Deine rechtschaffenen Diener auf.»

Он улыбнулся, уловив значенье ее слов, ■ И, засмеявшись, обратился (к Богу): ■ «О Господи! Внушением вели мне благодарным быть ■ За все те блага и ту милость, ■ Которые родителям моим и мне Ты ниспослал, ■ И чтобы делал я добро, угодное Тебе. ■ Твоею милостью введи меня в число ■ Благочестивых слуг Твоих».

Сөләйман кырмысканың сүзеннән елмаеп көлде һәм әйтте: «Ий Раббым, үземә вә ата-анама биргән нигъмәтләреңә шөкер итмәккә мина илһам бир, дәхи Син риза була торган изге гамәлләр кылырга ярдәм бир, һәм рәхмәтең белән мине изге бәндәләрең арасына керт!

تو وہ اس کی بات سن کر ہنس پڑے اور کہنے لگے کہ اے پروردگار! مجھے توفیق عطا فرما کہ جو احسان تونے مجھ پر اور میرے ماں باپ پر کئے ہیں ان کا شکر کروں اور ایسے نیک کام کروں کہ تو ان سے خوش ہوجائے اور مجھے اپنی رحمت سے اپنے نیک بندوں میں داخل فرما

تو وہ (یعنی سلیمان علیہ السلام) اس (چیونٹی) کی بات سے ہنسی کے ساتھ مسکرائے اور عرض کیا: اے پروردگار! مجھے اپنی توفیق سے اس بات پر قائم رکھ کہ میں تیری اس نعمت کا شکر بجا لاتا رہوں جو تو نے مجھ پر اور میرے والدین پر انعام فرمائی ہے اور میں ایسے نیک عمل کرتا رہوں جن سے تو راضی ہوتا ہے اور مجھے اپنی رحمت سے اپنے خاص قرب والے نیکوکار بندوں میں داخل فرما لے،