قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَ كَشَفَتْ عَنْ ساقَيْها قالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَوارِيرَ قالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

قيل لها ادخلي الصّرح فلمّا رأته حسبته لجّة و كشفت عن ساقيها قال إنّه صرح ممرّد من قوارير قالت ربّ إنّي ظلمت نفسي و أسلمت مع سليمان للّه ربّ العالمين

Qeela laha odkhulee alssarha falamma raat-hu hasibat-hu lujjatan wakashafat AAan saqayha qala innahu sarhun mumarradun min qawareera qalat rabbi innee thalamtu nafsee waaslamtu maAAa sulaymana lillahi rabbi alAAalameena

گفتندش : به صحن قصر درآي چون بديدش پنداشت که آبگيري ژرف است دامن از ساقهايش برگرفت سليمان گفت : اين صحني است صاف از آبگينه گفت : اي پروردگار من ، من بر خويشتن ستم کرده ام و اينک با سليمان در برابر پروردگار جهانيان تسليم شدم

به او گفته شد وارد قصر شو; و چون آن را ديد آن را بركه آبى پنداشت و از دو ساق پايش جامه برداشت. [سليمان] گفت آن قصرى صاف و صيقلى از آبگينه هاست [و آب نيست] [بلقيس] گفت پروردگارا حقا كه بر خود ستم كرده ام و اينك همراه سليمان در برابر خداوند كه پروردگار جهان

او را گفتند: داخل قصر بلور شويد، وقتى آن را ديد، پنداشت كه در ميان آب پا مى‏نهد و ساق پايش را آشكار ساخت. سليمان گفت: اين قصريست كه كف آن از بلور است (و از زير بلور آب جاريست) ملكه سبا گفت: پروردگارا، من به خودم ظلم كردم، اينك با رسول تو سليمان به خدايى كه پروردگار جهانيانست سر تسليم و اطاعت فرود ميآورم.

به او گفتند: به حیاط قصر درآی. هنگامی که آن را دید، پنداشت آبی فراوان [چون دریاچه] است، پس دامن جامه از دو ساق پایش بالا زد [که به خیال خود وارد آب شود] ، سلیمان گفت: این محوطه ای است صاف و هموار از شیشه [نه از آب]. [ملکه سبا] گفت: پروردگارا! قطعاً من به خود ستم کردم، اینک همراه سلیمان، تسلیم [فرمان ها و احکام] خدا، پروردگار جهانیان شدم.

گفته شد به بلقيس كه در آى در اين كاخ پس آنگه كه وى بديد آن كاخ را پنداشت آنرا درياچه‏اى و برداشت جامه را از هر دو ساق خود سليمان گفت (جامه بر مكش) كه آن عرصه ايست ساده از آبگينه وى گفت پروردگارا البته من ستم كردم بخود و اسلام آوردم با سليمان براى خدائى كه پروردگار جهانيانست

به او گفته شد: «وارد ساحت كاخ [پادشاهى‏] شو.» و چون آن را ديد، بركه‏اى پنداشت و ساقهايش را نمايان كرد. [سليمان‏] گفت: «اين كاخى مفروش از آبگينه است.» [ملكه‏] گفت: «پروردگارا، من به خود ستم كردم و [اينك‏] با سليمان در برابر خدا، پروردگار جهانيان، تسليم شدم.»

به او گفته شد: «اينك به صحن قصر درآ.» چون آن را ديد به گمان اين كه بركه است، پاهايش را برهنه كرد. (سليمان) گفت: «اين صحنى صاف از آبگينه است.» گفت: «پروردگارا! من به خود ستم كردم و اينك با سليمان در برابر پروردگار عالميان تسليم شدم.»

[بلقيس را] گفتند: به كوشك در آى! پس چون [در آمد و] آن را ديد، پنداشت كه آبى ژرف است و ساقهاى [پاى‏] خويش برهنه كرد. [سليمان‏] گفت: اين كوشكى است كه [فرش كف آن از] آبگينه‏هاست. [بلقيس‏] گفت: پروردگار من، من به خودم ستم كردم [كه آفتاب پرستيدم‏] و [اكنون‏] با سليمان به خداوند پروردگار جهانيان ايمان آوردم.

گفته شد بوى كه داخل شو در صحن پس چون ديد آنرا پنداشتش آب بسيار و بالا زد جامه از دو ساقش گفت بدرستيكه آن صحنى است ساده از آبگينه‏ها گفت پروردگارا من ستم كردم بر خود و اسلام آوردم با سليمان بخدائيكه پروردگار جهانيان است

به آن [زن‏] گفته شد: به قصر وارد شو. پس چون آن را ديد، حوضش پنداشت و از دو ساق [پاى‏] خود لباس بالا زد. [سليمان‏] گفت: اين قصرى ساده [و درخشان و ساخته شده‏] از آبگينه‏هاست. [آن زن‏] گفت: پروردگارا، من به خود ستم كرده‏ام و [اينك‏] همراه سليمان تسليم خداوند، پروردگار جهانيانم

به او گفته شد: «داخل حیاط (قصر) شو!» هنگامی که نظر به آن افکند، پنداشت نهر آبی است و ساق پاهای خود را برهنه کرد (تا از آب بگذرد؛ امّا سلیمان) گفت: «(این آب نیست،) بلکه قصری است از بلور صاف!» (ملکه سبا) گفت: «پروردگارا! من به خود ستم کردم؛ و (اینک) با سلیمان برای خداوندی که پروردگار عالمیان است اسلام آوردم!»

به او گفته شد: به صحن كاخ درآى چون آن را بديد پنداشت كه آبگيرى ژرف است. و جامه از دو ساق خويش بالا كشيد. [سليمان‏] گفت: اين صحنى است صاف و هموار، [ساخته‏] از آبگينه- آب نيست-. گفت: پروردگارا، من به خود ستم كردم و [اينك‏] با سليمان خداى، پروردگار جهانيان، را گردن نهادم.

گفته شد بوى كه داخل شو در صحن پس چون ديد آنرا پنداشتش آب بسيار و بالا زد جامه از دو ساقش گفت بدرستى كه آن صحنى است ساده از آبگينه‏ها گفت پروردگارا من ستم كردم بر خود و اسلام آوردم با سليمان بخدائيكه پروردگار جهانيان است

گفته شد بدو به كاخ اندرآى پس گاهى كه نگريستش پنداشتش آبگيرى و برهنه ساخت ساقهاى خويش را گفت همانا آن است كاخى لغزنده ساخته از بلور گفت آن زن پروردگارا همانا ستم به خود كردم و اسلام آوردم با سليمان براى خدا پروردگار جهانيان

آن‌گاه او را گفتند که در ساحت این قصر داخل شو، وی چون کوشک را مشاهده کرد (از فرط صفا و تلألؤ) پنداشت که لجّه آبی است و جامه از ساقهای پا برگرفت، سلیمان گفت: این قصری است از آبگینه صاف، بلقیس گفت: بار الها، من سخت بر نفس خویش ستم کردم و اینک با (رسول تو) سلیمان تسلیم فرمان یکتا پروردگار عالمیان گردیدم.

به او گفته شد: وارد كاخ شو. هنگامي كه داخل آن را ديد، فكر كرد كه استخر آبي است، (لباسش را بالا زد) و ساق پاهايش را نمايان ساخت. او گفت: داخل اين اكنون با كريستال فرش شده است. او گفت: پروردگار من، من به نفس خود ستم كرده ام. اينك، همراه با سليمان به خدا تسليم مي ‌شوم، پروردگار جهان.

(It) was said to her: «Enter the palace/tower .» So when she saw it, she thought/supposed it (was) a wide body of water , and she removed/uncovered from her two shins/legs, he said: «That it truly is a palace/tower smoothened and spread from clear glass/mirrors .» She said: «My Lord , that I caused injustice/oppression (to) myself, and I submitted/surrendered with Soliman, to God, the creations all together’s/(universes›) Lord.»

It was said to her: «Enter As-Sarh» ((a glass surface with water underneath it) or a palace), but when she saw it, she thought it was a pool, and she (tucked up her clothes) uncovering her legs, Sulaiman (Solomon) said: «Verily, it is Sarh ((a glass surface with water underneath it) or a palace) paved smooth with slab of glass.» She said: «My Lord! Verily, I have wronged myself, and I submit (in Islam, together with Sulaiman (Solomon), to Allah, the Lord of the Alameen (mankind, jinns and all th

It was said to her, ‹Enter the pavilion.› But when she saw it, she supposed it was a spreading water, and she bared her legs. He said, ‹It is a pavilion smoothed of crystal. She said, ‹My Lord, indeed I have wronged myself, and I surrender with Solomon to God, the Lord of all Being.›

[After a while] she was told: «Enter this court!» – but when she saw it, she thought that it was a fathomless expanse of water, and she bared her legs. [I.e., in order to wade into it, or perhaps to swim through it, thus braving the seemingly fathomless deep: possibly a symbolic indication of the fear which a human being may feel when his own search after truth forces him to
abandon the warm, soothing security of his erstwhile social and mental environment, and to venture into the – as yet – unknown realm of the spirit.] Said he: «Behold, it is [but] a court smoothly paved with glass!» [I.e., not a dangerous, bottomless deep, as it appeared at first glance, but, rather, the firm, glass-clear light of truth: and with her perception of the ever-existing difference between appearance and reality, the Queen of Sheba comes to the end of her spiritual journey.] Cried she: «O my Sustainer! I have been sinning against myself thy worshipping aught but Thee]: but [now] I have surrendered myself, with Solomon, unto the Sustainer of all the worlds!»

Men zeide tot haar: Treed het paleis binnen, en toen zij het zag, dacht zij dat het een groot water was, en zij ontblootte hare beenen, door haar kleed op te lichten, om het te doorwaden. Daarop zeide Salomo tot haar: Waarlijk, dit is een paleis met glas geplaveid. Daarop zeide de koningin: O Heer! waarlijk, ik heb onrechtvaardig met mijne eigene ziel gehandeld en ik onderwerp mij met Salomo aan God, den Heer van alle schepselen.

It was said to her: "Enter the palace." So when she saw it she thought there was a pool, and she uncovered her legs. He said: "It is a palace paved with crystal." She said: "My Lord, I have wronged myself and I surrender with Solomon to God, the Lord of the worlds."

Le fu detto: «Entra nel palazzo», Quando lo vide, credette che fosse un’acqua profonda e si scoprì le gambe. [Allora Salomone] disse: «E› un palazzo lastricato di cristallo». Disse [quella]: «Signore! Sono stata ingiusta nei miei stessi confronti. Mi sottometto con Salomone ad Allah, Signore dei mondi».

It was said to her: "Enter As-Sarh" ((a glass surface with water underneath it) or a palace), but when she saw it, she thought it was a pool, and she (tucked up her clothes) uncovering her legs, Sulaiman (Solomon) said: "Verily, it is Sarh ((a glass surface with water underneath it) or a palace) paved smooth with slab of glass." She said: "My Lord! Verily, I have wronged myself, and I submit (in Islam, together with Sulaiman (Solomon), to Allah, the Lord of the Alameen (mankind, jinns and all that exists)."

Ей сказали: «Войди во дворец». Увидев его, она приняла его за водную пучину и обнажила свои голени. Он сказал: «Это – отшлифованный дворец из хрусталя». Она сказала: «Господи! Я была несправедлива к самой себе. Я покоряюсь вместе с Сулейманом (Соломоном) Аллаху, Господу миров».

Ей сказали: «Войди во дворец». Когда она взглянула, ей показалось, что [перед ней] водная пучина, и она обнажила ноги до колен, [приподняв платье]. [Сулайман] сказал: «Это высокий дворец, вымощенный стеклом». [Царица Сабы] воскликнула: «Господи! Воистину, я нанесла урон самой себе, [ныне] же вместе с Сулайманом предаюсь Аллаху, Господу [обитателей] миров».

It was said to her: Enter the palace; but when she saw it she deemed it to be a great expanse of water, and bared her legs. He said: Surely it is a palace made smooth with glass. She said: My Lord! surely I have been unjust to myself, and I submit with Sulaiman to Allah, the Lord of the worlds.

It was said unto her: Enter the hall. And when she saw it she deemed it a pool and bared her legs. (Solomon) said: Lo! it is a hall, made smooth, of glass. She said: My Lord! Lo! I have wronged myself, and I surrender with Solomon unto Allah, the Lord of the Worlds.

And it was said to her, ‹Enter the court;› and when she saw it, she reckoned it to be an abyss of water, and she uncovered her legs. Said he, ‹Verily, it is a court paved with glass!› Said she, ‹My Lord! verily, I have wronged myself, but I am resigned with Solomon to God the Lord of the worlds!›

Ona denildi: «Köşke gir!» Melike onu görünce su sandı ve baldırlarını açtı. Süleyman dedi ki: «O, cilalı sırçadan yapılmış bir parlak avlu/zemindir.» Melike dedi: «Rabbim, doğrusu ben öz benliğime zulmetmişim. Artık Süleyman’la birlikte, âlemlerin Rabbi olan Allah’a teslim oluyorum.»

It was said to her: ‹Enter the pavilion. ‹ And when she saw it, she thought it was a pool of water, and bared her legs. But he said: ‹It is a pavilion smoothed with crystal. ‹ She said: ‹My Lord, I have wronged myself, and I become a Muslim (submissive) with Solomon to Allah, Lord of the Worlds. ‹

She was escorted to the palace. It was said, «Enter the hall.» When she saw the smooth polished glass floor, she thought that it was a pool of water and she was spellbound. (‹Kashafat ‹an saqaiha› idiomatically means that she was spellbound, and not that she bared her calves; a common error of many translators. For example, tying one’s hand to the neck means miserliness). Solomon said, «This is a palace paved smooth with slabs of glass.» She said, «I have been doing wrong to myself, and now I submit with Solomon to Allah, the Lord of the Worlds.» (She realized that following the Divine Laws ensures the best bounties in this life as well. There are some historical accounts that Solomon and Bilqis got married. But the Rabbinical Talmudic traditions propose that they committed adultery then and there, out of which Nimrod Nebuchadnezzar, the tyrant emperor of Babylon was born! That is of course inconceivable of a Prophet of God).

She was told, «Go inside the palace.» When she saw its interior, she thought it was a pool of water, and she (pulled up her dress,) exposing her legs. He said, «This interior is now paved with crystal.» She said, «My Lord, I have wronged my soul. I now submit with Solomon to GOD, Lord of the universe.»

It was said to her,»Enter the Palace:» and when she saw it, she thought it a lake of water, and bared her legs. He said, «It is a palace paved with glass.» She said, «O my Lord! I have sinned against my own soul, and I resign myself, with Solomon, to God the Lord of the Worlds.»

It was said unto her, enter the palace. And when she saw it, she imagined it to be a great water; and she discovered her legs, by lifting up her robe to pass through it. Whereupon Solomon said unto her, verily this is a palace evenly floored with glass. Then said the queen, O Lord, verily I have dealt unjustly with my own soul; and I resign my self, together with Solomon, unto God, the Lord of all creatures.

It was said to her, `Enter the palace.› And when she saw it, she thought it to be a great expanse of water, and she bared her shanks. Solomon said, `It is a palace paved smooth with slabs of glass.› She said, `My Lord, indeed I have wronged my soul; and I submit myself with Solomon to ALLAH, the Lord of the worlds.›

Es ward zu ihr gesprochen: «Tritt ein in den Palast.» Und da sie ihn sah, hielt sie ihn für einen Wasserspiegel und entblößte ihre Schenkel. (Salomo) sprach: «Es ist ein Palast, getäfelt und gepflastert mit geglättetem Glas.» Sie sprach: «Mein Herr, ich habe fürwahr wider meine eigene Seele gesündigt; und ich ergebe mich, mit Salomo, Allah, dem Herrn der Welten.»

Ей было сказано: ■ «Войди в этот дворец!» ■ Когда ж она увидела его, ■ То приняла его за водяную гладь ■ И (подняла подол своих одежд), ■ Тем самым обнажив голень (ноги). ■ «Дворец сей вымощен ■ Хрустальною плитой», – сказал (ей Сулейман). ■ «О Господи! – она сказала. – ■ Я нанесла душе своей урон! ■ Теперь я вместе с Сулейманом ■ Предаюсь Аллаху, Господу миров!»

(Бәлкыйсның аягы ишәк аягы кеби йонлы, дигән хәбәр таралган иде. Шуны белмәк өчен Сөләйман пыяладан бер бина ясатып, идәнен дә пыяладан ясатып, идән астына су тутыртты һәм суга балыклар җибәрделәр. Бәлкыйска Сөләйман тарафыннан шул пыяла) сарайга кер, дип әйтелде, Бәлкыйс сарайга кергәндә пыяланы сизмәде, суга керәм дип уйлады һәм аяк балтырларын ачты. (Сөләйман читтән карап торды һәм күрде Бәлкыйсның аягында бернинди йон юклыгын). Аннары Сөләйман әйтте: «Син уйлаганча тирән су түгел, бәлки су өстендә ялтыравыклы пыяладан ясаган идәндер». Бәлкыйс әйтте: «Ий Раббым, кояшка табынып үземә золым иттем, инде барча галәмне тәрбия итүче Аллаһуга Сөләйман белән бергә иман китереп мөселман булдым», – дип.

(پھر) اس سے کہا گیا کہ محل میں چلیے، جب اس نے اس (کے فرش) کو دیکھا تو اسے پانی کا حوض سمجھا اور (کپڑا اٹھا کر) اپنی پنڈلیاں کھول دیں۔ سلیمان نے کہا یہ ایسا محل ہے جس میں (نیچے بھی) شیشے جڑے ہوئے ہیں۔ وہ بول اٹھی کہ پروردگار میں اپنے آپ پر ظلم کرتی رہی تھی اور (اب) میں سلیمان کے ہاتھ پر خدائے رب العالمین پر ایمان لاتی ہوں

اس (ملکہ) سے کہا گیا: اس محل کے صحن میں داخل ہو جا (جس کے نیچے نیلگوں پانی کی لہریں چلتی تھیں)، پھر جب ملکہ نے اس (مزیّن بلوریں فرش) کو دیکھا تو اسے گہرے پانی کا تالاب سمجھا اور اس نے (پائینچے اٹھا کر) اپنی دونوں پنڈلیاں کھول دیں، سلیمان (علیہ السلام) نے فرمایا: یہ تو محل کا شیشوں جڑا صحن ہے، اس (ملکہ) نے عرض کیا: اے میرے پروردگار! (میں اسی طرح فریبِ نظر میں مبتلا تھی) بیشک میں نے اپنی جان پر ظلم کیا اور اب میں سلیمان (علیہ السلام) کی معیّت میں اس اللہ کی فرمانبردار ہو گئی ہوں جو تمام جہانوں کا رب ہے،