وَ إِذا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلاَّ كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ

و إذا غشيهم موج كالظّلل دعوا اللّه مخلصين له الدّين فلمّا نجّاهم إلى البرّ فمنهم مقتصد و ما يجحد بآياتنا إلاّ كلّ ختّار كفور

Wa-itha ghashiyahum mawjun kaalththulali daAAawoo Allaha mukhliseena lahu alddeena falamma najjahum ila albarri faminhum muqtasidun wama yajhadu bi-ayatina illa kullu khattarin kafoorin

و چون موجهاي عظيم همانند ابرها آنها را فرو پوشد ، خدا را از روي اخلاص در دين بخوانند و چون نجاتشان دهد و به خشکي برد ، برخي به عهد خويش وفاکنند و جز غداران کافر نعمت ، آيات ما را انکار نکنند

و چون موجى سايبانوار آنان را فراگيرد، خداوند را در حالى كه دين خود را براى او پيراسته مى دارند، به دعا مى خوانند آنگاه چون آنان را برهاند و به خشكى برساند، بعضى از ايشان ميانه رو [و درستكارند] [و بعضى كجرو] و جز غدار ناسپاس كسى منكر آيات ما نمى شود.

و هر گاه سرنشينان آنان كشتيها را موجى سهمگين همانند ظلمت بپوشاند، خدا را با اخلاص در دين بيارى ميطلبند و چون آنها را بساحل نجات رسانديم آن گاه فقط گروه اندكى از آنان مصمم باقى ميمانند و آيات قدرت ما را انكار نميكنند مگر هر پيمان‏شكنى كه ناسپاس است.

و چون آنان را [در دریا] موجی [به دنبال موجی] مانند ابرهای سایه انداز فرو پوشد، خدا را در حالی که ایمان و عبادت را برای او [از هرگونه شرکی] خالص می کنند، می خوانند، و زمانی که آنان را به خشکی می رساند برخی از آنان به راه میانه و معتدل [که راه توحید است] می روند [و برخی پیمان می شکنند] و آیات ما را جز هر پیمان شکن خائن و کفر پیشه ای انکار نمی کند.

و هرگاه فرو گيرد كشتى نشينان را موجى چون توده‏هاى ابر بخوانند خداى را در حاليكه خالص كنند براى او دين (و دعاى) خود را پس آنگه كه برهاندشان بسوى خشگى برخى از ايشان معتدلند (به پيمانى كه در دريا با خدا بسته‏اند وفا كنند) و انكار نكند علامتهاى ما را مگر هر پيمان شكنى ناسپاس

و چون موجى كوه‏آسا آنان را فرا گيرد، خدا را بخوانند و اعتقاد [خود] را براى او خالص گردانند، و[لى‏] چون نجاتشان داد و به خشكى رساند برخى از آنان ميانه‏رو هستند، و نشانه‏هاى ما را جز هر خائن ناسپاسگزارى انكار نمى‏كند.

هنگامى كه موج همچون سايه آنها را بپوشاند و با اخلاص در دين، خدا را بخوانند و چون آنها را با رساندن به خشكى نجات دهد بعضى از آنها ثابت مى‏مانند و آيات ما را جز حيله‏گران و ناسپاسان انكار نمى‏كنند.

و چون موجى همانند سايه آنها را بپوشاند، خدا را با اخلاص در دين بخوانند، و چون آنها را نجات داده، به خشكى برساند، [برخى‏] از آنها به عهد خود با خدا باقى باشند. و آيات ما را انكار نكنند مگر عهدشكنان ناسپاس.

و چون فرا گيرد ايشانرا موجى چون توده‏هاى ابر ميخوانند خدا را خالص دارندگان براى او دين را پس آنگاه كه نجاتشان دهد بسوى خشكى پس برخى از ايشان بر طريق حقند و انكار نكند آيت‏هاى ما را مگر هر پيمانشكنى ناسپاس

و چون موجى سايه‏بان وار آنان را فرو گيرد خداوند را- در حالى كه عبادت را براى او خالص گردانده‏اند- مى‏خوانند. پس چون آنان را با رساندن به خشكى رهايى بخشد، آن گاه [برخى‏] از آنان ميانه‏رو است. و هيچ كس جز غدّار ناسپاس آيات ما را انكار نمى‏كند

و هنگامی که (در سفر دریا) موجی همچون ابرها آنان را بپوشاند (و بالا رود و بالای سرشان قرار گیرد)، خدا را با اخلاص می‌خوانند؛ امّا وقتی آنها را به خشکی رساند و نجات داد، بعضی راه اعتدال را پیش می‌گیرند (و به ایمان خود وفادار می‌مانند، در حالی که بعضی دیگر فراموش کرده راه کفر پیش می‌گیرند)؛ ولی آیات ما را هیچ کس جز پیمان‌شکنان ناسپاس انکار نمی‌کنند!

و چون آنان- سرنشينان كشتى- را موجى مانند سايبانها فرا گيرد خداى را بخوانند در حالى كه دين- عبادت و طاعت- را ويژه او كنند، و چون آنان را به سوى خشكى برهاند پس [تنها] برخى از ايشان ميانه‏رو- بر راه راست توحيد- باشند و جز فريبكاران و پيمان‏شكنان ناسپاس نشانه‏هاى ما را انكار نكنند.

و چون فرا گيرد ايشان را موجى چون توده‏هاى ابر ميخوانند خدا را خالص دارندگان براى او دين را پس آنگاه كه نجاتشان دهد بسوى خشكى پس برخى از ايشان بر طريق حقند و انكار نكند آيت‏هاى ما را مگر هر پيمانشكنى ناسپاس

و هر گاه فراگيردشان موجى چون توده هاى ابر خوانند خدا را پاك دارنده برايش دين را و هنگامى كه رهانيدشان بسوى خشكى از ايشان است ميانه روى و نستيزد با آيتهاى ما جز هر پيمان شكنى ناسپاس

و هرگاه که (دریا طوفانی شود و) موجی مانند کوهها آنها را فرو گیرد در آن حال خدا را با عقیده پاک و اخلاص کامل در دین می‌خوانند و چون باز به ساحل نجاتشان رساند بعضی بر سبیل قصد (طاعت و شکر خدا) باقی مانند (و بعضی به کفر شتابند) و آیات ما را انکار نمی‌کند جز آن کس که غدّار و عهد شکن و کافر و ناسپاس است.

هنگامي كه امواج خروشان آنها را احاطه كند، خدا را مي ‌خوانند و مخلصانه دعاهاي خود را فقط به او اختصاص مي ‌دهند. اما به محض آنكه او آنها را به ساحل نجات مي ‌رساند، بعضي از آنها برمي ‌گردند. هيچ كس از آيات ما برنمي گردد، مگر خيانتكاران ناسپاس.

And if waves/surges as the shades covered/darkened them , they called God faithful/devoted to him (in) the religion, so when He saved/rescued them to the shore/land, so from them (are) moderate/in the middle range , and none disbelieves and denies with Our verses/evidences except every/each traitor/betrayer (insistent) disbeliever.

And when a wave covers them like shades (i.e. like clouds or the mountains of seawater), they invoke Allah, making their invocations for Him only. But when He brings them safe to land, there are among them those that stop in the middle, between (Belief and disbelief). But none denies Our Signs except every perfidious ungrateful.

And when the waves cover them like shadows they call upon God, making their religion sincerely His; but when He has delivered them to the land, some of them are lukewarm. And none denies Our signs, except every ungrateful traitor.

For [thus it is with most men:] when the waves engulf them like shadows [of death], they call unto God, sincere [at that moment] in their faith in Him alone: but as soon as He has brought them safe ashore, some of them stop half-way [between belief and unbelief] [Cf. 17:67, as well as 29:65, which says – in a similar context – that «they (begin to) ascribe to imaginary powers a share in His divinity» (yushrikun). The parable of a storm at sea is, of course, a metonym applying to every kind of danger that may beset man in life.] Yet none could knowingly reject Our messages unless he be utterly perfidious, ingrate.

Als de golven hen bedekken, zooals schaduw afwerpende wolken, roepen zij God aan, en bekeeren zich tot den zuiveren godsdienst: maar als hij hen ongedeerd aan land brengt, zijn er van hen, die tusschen het ware geloof en de afgoderij twijfelen. Niemand verwerpt echter onze teekenen, behalve de trouweloozen en de ondankbaren.

And when waves surround them like mountains, they call on God, sincerely devoting the system to Him. But when He saves them to the shore, some of them revert. None discard Our signs except those who are betrayers, unappreciative.

Quando li copre un’onda come fosse tenebra, invocano Allah e Gli rendono un culto puro; quando poi [Allah] li mette al sicuro sulla terra ferma, alcuni di loro seguono una via intermedia. Solo il peggior traditore, il peggior ingrato rinnegherà i Nostri segni.

And when a wave covers them like shades (i.e. like clouds or the mountains of seawater), they invoke Allah, making their invocations for Him only. But when He brings them safe to land, there are among them those that stop in the middle, between (Belief and disbelief). But none denies Our Signs except every perfidious ungrateful.

Когда волна накрывает их, словно тень, они взывают к Аллаху, очищая перед Ним свою веру. Когда же Он спасает их и выводит на сушу, то среди них находится тот, кто проявляет умеренность (проявляет покорность или уклоняется от должной благодарности). Но отвергают Наши знамения только неблагодарные изменники.

Когда волна, словно тень, накрывает неверных, они взывают к Аллаху, искренне веруя в Него. Но когда Он спасает их [и выводит] на сушу, то некоторые из них становятся умеренно верующими, [а некоторые не становятся]. Но лишь изменники и неблагодарные отвергают Наши знамения.

And when a wave like mountains covers them they call upon Allah, being sincere to Him in obedience, but when He brings them safe to the land, some of them follow the middle course; and none denies Our signs but every perfidious, ungrateful one.

And if a wave enshroudeth them like awnings, they cry unto Allah, making their faith pure for Him only. But when He bringeth them safe to land, some of them compromise. None denieth Our signs save every traitor ingrate.

And when a wave like shadows covers them, they call on God, being sincere in their religion; and when He saves them to the shore, then amongst them are some who halt between two opinions. But none gainsays our signs save every perfidious misbeliever.

Kara bulutlar gibi dalga kendilerini kuşattığı zaman; Allah’a, dini O’na özgüleyerek yalvarırlar. Fakat onları karaya çıkarıp kurtarınca, içlerinden sadece bir kısmı doğru yolu tutar. Bizim ayetlerimize, gaddar nankörlerin tümünden başkası karşı çıkmaz.

When the waves, like shadows, envelop them, they call to Allah making their religion sincerely His, but no sooner does He bring them safely to land then some of them are halfhearted. None denies Our verses, except the ungrateful traitor.

And so, when violent waves surround them like shadows of gloom, they call unto Allah, sincere in their faith in Him (and work according to Divine Laws). But as soon as We save them ashore, some of them compromise (with falsehood). Yet none could knowingly reject Our Messages unless he is a betrayer to his own «Self», ungrateful for such blessing.

When violent waves surround them, they implore GOD, sincerely devoting their prayers to Him alone. But as soon as He saves them to the shore, some of them revert. None discards our revelations except those who are betrayers, unappreciative.

When the waves cover them like dark shadows they call upon God as with sincere religion; but when He safely landeth them, some of them there are who halt between two opinions. Yet none reject our signs but all deceitful, ungrateful ones.

When waves cover them, like overshadowing clouds, they call upon God, exhibiting the pure religion unto him; but when He bringeth them safe to land, there is of them who halteth between the true faith and idolatry.

And when waves engulf them like so many coverings, they call upon ALLAH, in full sincerity of faith; but when HE brings them to safe land, then some of them keep to the right course. And none denies Our Signs save every perfidious, ungrateful person.

Und wenn Wogen sie bedecken gleich Hüllen, dann rufen sie Allah an, in lauterem Gehorsam gegen Ihn; doch rettet Er sie dann ans Land, so folgen (nur) einige von ihnen der rechten Bahn. Und niemand leugnet Unsere Zeichen, außer allen Treulosen, Undankbaren.

Когда волна (могильной) сенью покрывает их, ■ Они (с отчаяньем) взывают к Богу ■ И всей душою (заверяют, ■ Что будут) благочестие блюсти. ■ Когда же, (выбросив) на сушу, ■ Он спасает их, ■ Средь них всегда находятся такие, ■ Кто (склонен все же) удержаться (от поклонения Ему). ■ Но отрицать знаменья Наши ■ (Способен) лишь изменник, грешный!

Әгәр кәферләрне диңгездә таулар кеби дулкын капласа, гүя ихлас дин тотучылар кеби Аллаһуга дога кылалар, әгәр дулкыннан коткарып корыга чыгарса, кайберләре хак юлда булып вә кайберләре һаман ямансызлыкта калырлар, Безнең аятьләребезне инкяр итмәс, мәгәр ґәһедне бозып ялган сөйләүче вә нигъмәткә көферлек кылучы гына инкяр итәр.

اور جب اُن پر (دریا کی) لہریں سائبانوں کی طرح چھا جاتی ہیں تو خدا کو پکارنے (اور) خالص اس کی عبادت کرنے لگتے ہیں پھر جب وہ اُن کو نجات دے کر خشکی پر پہنچا دیتا ہے تو بعض ہی انصاف پر قائم رہتے ہیں۔ اور ہماری نشانیوں سے وہی انکار کرتے ہیں جو عہد شکن اور ناشکرے ہیں

اور جب سمندر کی موج (پہاڑوں، بادلوں یا) سائبانوں کی طرح ان پر چھا جاتی ہے تو وہ (کفّار و مشرکین) اﷲ کو اسی کے لئے اطاعت کو خالص رکھتے ہوئے پکارنے لگتے ہیں، پھر جب وہ انہیں بچا کر خشکی کی طرف لے جاتا ہے تو ان میں سے چند ہی اعتدال کی راہ (یعنی راہِ ہدایت) پر چلنے والے ہوتے ہیں، ہماری آیتوں کا کوئی انکار نہیں کرتا سوائے ہر بڑے عہد شکن اور بڑے ناشکرگزار کے،