وَ إِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاهُ فَلَمَّا قَضى زَيْدٌ مِنْها وَطَراً زَوَّجْناكَها لِكَيْ لا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْواجِ أَدْعِيائِهِمْ إِذا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَراً وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً

و إذ تقول للّذي أنعم اللّه عليه و أنعمت عليه أمسك عليك زوجك و اتّق اللّه و تخفي في نفسك ما اللّه مبديه و تخشى النّاس و اللّه أحقّ أن تخشاه فلمّا قضى زيد منها وطرا زوّجناكها لكي لا يكون على المؤمنين حرج في أزواج أدعيائهم إذا قضوا منهنّ وطرا و كان أمر اللّه مفعولا

Wa-ith taqoolu lillathee anAAama Allahu AAalayhi waanAAamta AAalayhi amsik AAalayka zawjaka waittaqi Allaha watukhfee fee nafsika ma Allahu mubdeehi watakhsha alnnasa waAllahu ahaqqu an takhshahu falamma qada zaydun minha wataran zawwajnakaha likay la yakoona AAala almu/mineena harajun fee azwaji adAAiya-ihim itha qadaw minhunna wataran wakana amru Allahi mafAAoolan

و تو ، به آن مرد که خدا نعمتش داده بود و تو نيز نعمتش داده بودي ،، گفتي : زنت را براي خود نگه دار و از خداي بترس در حالي که در دل خودآنچه را خدا آشکار ساخت مخفي داشته بودي و از مردم مي ترسيدي ، حال آنکه خدا از هر کس ديگر سزاوارتر بود که از او بترسي پس چون زيد از او حاجت خويش بگزارد ، به همسري تواش در آورديم تا مؤمنان را در زناشويي بازنان فرزند خواندگان خود ، اگر حاجت خويش از او بگزارده باشند ، منعي نباشد و حکم خداوند شدني است

و چنين بود كه به كسى كه هم خداوند و هم خود تو در حق او نيكى كرده بوديد، گفتى كه همسرت را نزد خويش نگه دار [و طلاق مده] و از خداوند پروا كن و چيزى را در دل خود پنهان مى داشتى كه خداوند آشكاركننده آن بود، و از مردم بيم داشتى، حال آنكه خداوند سزاوارتر است به

و چون تو، به آن كس كه خدا بر او نعمت اسلام بخشيده و تو نعمت آزادى دادى، بنصيحت گفتى: زنت را نگهدار و طلاقش نده و از خدا بترس (يا پيامبر) آنچه در دل نهان داشتى و از سرزنش مردم ترسيدى، خدا آن را آشكار ساخت و خدا سزاوارتر است كه از او بترسى. پس چون زيد (پسر خوانده تو) زنش را طلاق داد، ما او را به نكاح تو درآورديم تا بعد از اين مؤمنين در نكاح زنان پسر خوانده‏شان وقتى كه طلاق آنان داده شد، بر خود گناهى نپندارند و امر خدا انجام بايد گردد.

و [یاد کن] زمانی را که به آن شخص که خدا به او نعمت [اسلام] بخشیده بود، و تو هم [با آزاد کردنش از طوق بردگی] به او احسان کرده بودی، می گفتی: همسرت را برای خود نگه دار و از خدا پروا کن. و تو در باطن خود چیزی را [چون فرمان خدا به ازدواج با مطلقه او] پنهان می داشتی که خدا آشکار کننده آن بود [تا برای مردم در ازدواج مطلقه پسر خوانده هایشان ممنوعیت و مشکلی نباشد] و [برای بیان فرمان خدا نسبت به مشروعیت ازدواج مطلقه پسر خوانده] از مردم می ترسیدی و در حالی که خدا سزاوارتر بود که از او بترسی، پس هنگامی که « زید » نیاز خود را از همسرش به پایان برد [و او را طلاق داد] وی را به همسری تو درآوردیم تا برای مؤمنان نسبت به ازدواج با همسران پسر خوانده هایشان زمانی که نیازشان را از آنان به پایان برده باشند سختی و حرجی نباشد؛ و همواره فرمان خدا شدنی است.

و (ياد كن) آنگه كه گفتى به آن كس (آيد بن حارثه) كه انعام كرد خدا بر او (با سلام) و انعام كردى تو بر او (به آزاد كردن) نگهدار براى خود همسر خود را و در (جدائى از او) بترس از خدا و پنهان مى‏كردى در نفس خود آنچه را خدا ظاهر كننده آنست و مى‏ترسيدى از مردم (كه سرزنش كنند) و خدا سزاوارتر است به آنكه بترسى از او پس آنگه كه بگذرانيد آيد از همسر خود حاجتش را همسر تو گردانيديم او را تا آنكه نباشد بر مؤمنان گناهى در ازدواج كردن با آنان پسر خواندگان خود آنگه پسر خواندگان بگذرانند از همسران خويش حاجت خود را (و طلاق دهند وعده بسر آيد) و همواره كار خدا شدنى است

و آنگاه كه به كسى كه خدا بر او نعمت ارزانى داشته بود و تو [نيز] به او نعمت داده بودى، مى‏گفتى: «همسرت را پيش خود نگاه دار و از خدا پروا بدار» و آنچه را كه خدا آشكاركننده آن بود، در دل خود نهان مى‏كردى و از مردم مى‏ترسيدى، با آنكه خدا سزاوارتر بود كه از او بترسى. پس چون زيد از آن [زن‏] كام برگرفت [و او را ترك گفت‏] وى را به نكاح تو درآورديم تا [در آينده‏] در مورد ازدواج مؤمنان با زنان پسرخواندگانشان -چون آنان را طلاق گفتند- گناهى نباشد، و فرمان خدا صورت اجرا پذيرد.

و تو به كسى كه خداوند به او نعمت داده و تو نيز نعمتش دادى گفتى همسرت را براى خودت نگاهدار و از خدا بترس. و آنچه را در دل پنهان داشتى خدا آشكار ساخت و تو از مخالفت مردم ترسيدى با اين كه سزاوار بود از خدا بترسى. چون زيد از همسرش كام گرفت، ما او را به نكاح تو درآورديم تا مؤمنان در نكاح همسران پسر خوانده خود اگر از آنها كام گرفتند بر خود گناهى نپندارند كه فرمان خدا انجام شده است.

و [ياد كن‏] آن گاه را كه مى‏گفتى به آن كس [يعنى زيد حارثه‏] كه خدا به او نيكويى كرد و تو [نيز] به او نيكويى كردى، زن خود را براى خودت نگاه دار و از خدا بترس، و پنهان مى‏كردى در نفس خودت آنچه را كه خدا ظاهر كننده آنست و مى‏ترسيدى از مردم، و خدا سزاوارتر است كه از او بترسى، پس چون زيد از او نياز خويش براند، او را بزنى بتو داديم تا بر مؤمنان گناهى در [نكاح كردن‏] زنان پسر خواندگانشان نباشد- چون نياز خود را رانده باشند و فرمان خدا انجام شدنى است.

و چون ميگفتى آنرا كه احسان كرد خدا بر او و احسان كردى تو بر او نگاهدار با خود همسرت را و بپرهيز از خدا و پنهان داشتى در نفس خود آنچه را كه خدا ظاهرش كند و بيم داشتى از مردمان و خدا سزاوارتر است كه بترسى از او پس چون گذارد زيد از او حاجت را تزويج كرديم بتو او را تا نبوده باشد بر مؤمنان باكى در همسران پسر خوانده هاشان چون گذارند از ايشان حاجت را و باشد فرمان خدا انجام يافته

و به ياد آر، چون به كسى كه خداوند بر او انعام نموده و تو [نيز] بر او انعام كرده‏اى، مى‏گفتى: همسرت را براى خود نگاه دار و از خداوند پروا كن و در دل خود آنچه را كه خداوند پديدار كننده‏اش است، نهان مى‏ساختى و از مردم بيمناك بودى. و خداوند به آنكه از او بيمناك باشى سزاوارتر است. پس چون زيد پايان حاجت خويش را از او بيان داشت (طلاقش داد) او را به ازدواج تو در آورديم تا بر مؤمنان هيچ حرجى در [باره ازدواج با] همسران پسر خواندگانشان نباشد، چون پايان حاجت خويش را از آنان بيان دارند. و امر خداوند انجام يافتنى است

(به خاطر بیاور) زمانی را که به آن کس که خداوند به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی [به فرزند خوانده‌ات «زید»] می‌گفتی: «همسرت را نگاه‌دار و از خدا بپرهیز!» (و پیوسته این امر را تکرار می‌کردی)؛ و در دل چیزی را پنهان می‌داشتی که خداوند آن را آشکار می‌کند؛ و از مردم می‌ترسیدی در حالی که خداوند سزاوارتر است که از او بترسی! هنگامی که زید نیازش را از آن زن به سرآورد (و از او جدا شد)، ما او را به همسری تو درآوردیم تا مشکلی برای مؤمنان در ازدواج با همسران پسر خوانده‌هایشان -هنگامی که طلاق گیرند- نباشد؛ و فرمان خدا انجام شدنی است (و سنّت غلط تحریم این زنان باید شکسته شود).

و [ياد كن‏] آنگاه كه به آن كس كه خداى به او نعمت داده بود- نعمت اسلام و ايمان- و تو نيز به او نعمت داده بودى- نعمت آزادى- گفتى: همسرت را براى خود نگاه دار و از خدا پروا داشته باش، و در دل خويش چيزى را پنهان مى‏داشتى كه خدا آشكار كننده آن است، و از مردم بيم داشتى و حال آنكه خداوند سزاوارتر است كه از او بيم بدارى. پس چون زيد حاجت [خويش‏] از او برآورد- و وى را طلاق داد- او را به زنى به تو داديم تا بر مؤمنان درباره [ازدواج با] زنان پسرخواندگانشان تنگى و باكى نباشد هر گاه كه [پسرخواندگانشان‏] حاجت خود را از آنان برآورده باشند و فرمان خدا شدنى است.

و چون ميگفتى آنرا كه احسان كرد خدا بر او و احسان كردى تو بر او نگاهدار با خود همسرت را و بپرهيز از خدا و پنهان داشتى در نفس خود آنچه را كه خدا ظاهرش كند و بيم داشتى از مردمان و خدا سزاوارتر است كه بترسى از او پس چون گذارد زيد از او حاجت را تزويج كرديم بتو او را تا نبوده باشد بر مؤمنان باكى در همسران پسر خوانده هاشان چون گذارند از ايشان حاجت را و باشد فرمان خدا انجام يافته

و هنگامى كه مى گفتى بدان كه نعمت داده بود خدا بدو و نعمت داده بودى تو بدو نگهدار نزد خويش همسر خود را و بترس خدا را و نهان مى داشتى نزد خود آنچه خدا است آشكاركننده آن و مى ترسيدى مردم را و خدا سزاوارتر است كه بترسيش تا گاهى كه بگذرانيد زيد از آن زن حاجت را همسر تو گردانيديمش تا نباشد بر مؤمنان سخت گيريى در زنان پسرخواندگانشان گاهى كه بگذرانند از آنان حاجت را و بوده است كار خدا شدنى

و (یاد کن) وقتی که با آن کس که خدایش نعمت اسلام بخشید و تواش نعمت آزادی (یعنی زید بن حارثه، به نصیحت) می‌گفتی برو زن خود را نگه دار و از خدا بترس (و طلاقش مده) ، و آنچه در دل پنهان می‌داشتی (که زینب را بگیری و حرمت ازدواج با زن پسر خوانده را که در جاهلیّت بود منسوخ کنی) خدا می‌خواست آشکار سازد و تو از (مخالفت و سرزنش) خلق می‌ترسیدی و از خدا سزاوارتر بود بترسی. پس (بدین غرض) چون زید از آن زن کام دل گرفت (و طلاقش داد) او را ما به نکاح تو در آوردیم تا مؤمنان در نکاح زنان پسرخوانده خود که از آنها کامیاب شدند (و طلاق دادند) بر خویش حرج و گناهی نپندارند، و فرمان خدا انجام شدنی است.

به ياد آور به كسي كه خدا به او نعمت داده بود و از سوي تو نعمت يافته بود، گفتي: زنت را نگهدار و به هيبت و حرمت خدا ارج بنه، و تو چيزي را در درون خود پنهان كردي كه خدا مي خواست اعلام كند. بنابراين، تو از مردم ترسيدي، در حالي كه مي بايست فقط از خدا مي ترسيدي. هنگامي كه همه چيز كاملاً ميان زيد و زنش تمام شد، ما تو را به ازدواج او درآورديم، تا نمونه اي باشد كه يك مرد مي تواند با زن مطلقه پسرخوانده اش ازدواج كند. احكام خدا بايد اجرا شود.

And when you say to who God blessed/comforted and eased on (to) him, and you blessed/comforted and eased on (to) him: «Hold/grasp on (to) you your wife, and fear and obey God.» And you hide in your self what God (is) showing it (E), and you fear the people, and God (is) more worthy/deserving that (E)301you fear Him, so when Zeyd carried out/ended from her a need/desire (divorced) We made you marry her, so that (there) not be on the believers hardship/blame in wives/spouses (of their adopted) ones called after them, if they carried out/ended from them (F) a need/desire (divorced), and God’s order/command was/is made/done.

And (remember) when you said to him (Zaid bin Harithah ??he freedslave of the Prophet SAW) on whom Allah has bestowed Grace (by guiding him to Islam) and you (O Muhammad SAW too) have done favour (by manumitting him) «Keep your wife to yourself, and fear Allah.» But you did hide in yourself (i.e. what Allah has already made known to you that He will give her to you in marriage) that which Allah will make manifest, you did fear the people (i.e., Muhammad SAW married the divorced wife of his manum

When thou saidst to him whom God had blessed and thou hadst favoured, ‹Keep thy wife to thyself, and fear God,› and thou wast concealing within thyself what God should reveal, fearing other men; and God has better right for thee to fear Him. So when Zaid had accomplished what he would of her, then We gave her in marriage to thee, so that there should not be any fault in the believers, touching the wives of their adopted sons, when they have accomplished what they would of them; and God’s command

AND LO, [O Muhammad,] thou didst say unto the one to whom God had shown favour and to whom thou hadst shown favour, [I.e., Zayd ibn Harithah, whom God had caused to become one of the earliest believers, and whom the Prophet had adopted as his son.] «Hold on to thy wife, and remain conscious of God!» And [thus] wouldst thou hide within thyself something that God was about to bring to light [Namely, that the marriage of Zayd and Zaynab, which had been sponsored by Muhammad himself, and on which he had so strongly insisted, was a total failure and could only end in divorce (see also next note).] – for thou didst stand in awe of [what] people [might think], whereas it was God alone of whom thou shouldst have stood in awe! [Lit., «whereas God was more worthy (ahaqq) that thou shouldst stand in awe of Him». Referring to this divine reprimand (which, in itself, disproves the allegation that the Quran was «composed by Muhammad»), Aishah is reliably quoted as having said, «Had the Apostle of God been inclined to suppress anything of what was revealed to him, he would surely have suppressed this verse» (Bukhari and Muslim).]

En gedenk, toen gij zeidet tot hem, omtrent wien God barmhartig is geweest en aan wien gij mede gunsten hebt verleend. Behoud uwe vrouw voor u zelven en vrees God: en gij datgene in uw gemoed verbergdet, wat God bepaald had, dat ontdekt zou worden, en de menschen vreesdet, terwijl het rechtvaardiger ware geweest, God te vreezen. En toen Zed omtrent hare zaak had besloten, en vastgesteld had, zich te laten scheiden, verbonden wij haar door het huwelijk aan u, opdat er geene misdaad op de ware geloovigen zou worden geladen, door het huwen van de vrouwen hunner aangenomen zonen, nadat zij verstooten waren; en het bevel van God werd vervuld.

And you said to the one who was blessed by God, and blessed by you: "Keep your wife and reverence God," and you hid inside yourself what God wished to proclaim. And you feared the people, while it was God you were supposed to fear. So when Zayd ended his relationship with his wife, We had you marry her, to establish that there is no wrongdoing for the believers in marrying the wives of their adopted sons if their relationship is ended. And God’s command is always done.

[Ricorda] quando dicevi a colui che Allah aveva gradito e che tu stesso avevi favorito: «Tieni per te la tua sposa e temi Allah», mentre nel tuo cuore tenevi celato quel che Allah avrebbe reso pubblico. Temevi gli uomini, mentre Allah ha più diritto ad essere temuto. Quando poi Zayd non ebbe più relazione con lei, te l’abbiamo data in sposa, cosicché non ci fosse più, per i credenti, alcun impedimento verso le spose dei figli adottivi, quando essi non abbiano più alcuna relazione con loro. L’ordine di Allah deve essere eseguito.

And (remember) when you said to him (Zaid bin Harithah the freedslave of the Prophet SAW) on whom Allah has bestowed Grace (by guiding him to Islam) and you (O Muhammad SAW too) have done favour (by manumitting him) "Keep your wife to yourself, and fear Allah." But you did hide in yourself (i.e. what Allah has already made known to you that He will give her to you in marriage) that which Allah will make manifest, you did fear the people (i.e., Muhammad SAW married the divorced wife of his manumitted slave) whereas Allah had a better right that you should fear Him. So when Zaid had accomplished his desire from her (i.e. divorced her), We gave her to you in marriage, so that (in future) there may be no difficulty to the believers in respect of (the marriage of) the wives of their adopted sons when the latter have no desire to keep them (i.e. they have divorced them). And Allahs Command must be fulfilled.

Вот ты сказал тому, кому Аллах оказал милость и кому ты сам оказал милость (Зейду, сыну Харисы): «Удержи свою жену при себе и побойся Аллаха». Ты скрыл в своей душе то, что Аллах сделает явным, и ты опасался людей, хотя Аллах больше заслуживает того, чтобы ты опасался Его. Когда же Зейд удовлетворил с ней свое желание (вступил с ней в половую близость или развелся с ней), Мы женили тебя на ней, чтобы верующие не испытывали никакого стеснения в отношении жен своих приемных сыновей после того, как те удовлетворят с ними свое желание. Веление Аллаха обязательно исполняется!

[Вспомни, Мухаммад,] как ты сказал тому, кого облагодетельствовали Аллах и ты: «Удержи свою жену при себе и страшись Аллаха». Ты таил в своей душе то, чего не скрывал Аллах, и ты боялся людей, в то время как следует более страшиться Аллаха. Когда же Зайд удовлетворил с ней свое желание [и развелся], Мы женили тебя на ней, чтобы верующим было дозволено жениться [разведенных] женах своих приемных сыновей, после того как те удовлетворят с ними свои желания. Веление Аллаха претворяется неукоснительно.

And when you said to him to whom Allah had shown favor and to whom you had shown a favor: Keep your wife to yourself and be careful of (your duty to) Allah; and you concealed in your soul what Allah would bring to light, and you feared men, and Allah had a greater right that you should fear Him. But when Zaid had accomplished his want of her, We gave her to you as a wife, so that there should be no difficulty for the believers in respect of the wives of their adopted sons, when they have accomplished their want of them; and Allah’s command shall be performed.

And when thou saidst unto him on whom Allah hath conferred favour and thou hast conferred favour: Keep thy wife to thyself, and fear Allah. And thou didst hide in thy mind that which Allah was to bring to light, and thou didst fear mankind whereas Allah hath a better right that thou shouldst fear Him. So when Zeyd had performed that necessary formality (of divorce) from her, We gave her unto thee in marriage, so that (henceforth) there may be no sin for believers in respect of wives of their adopted sons, when the latter have performed the necessary formality (of release) from them. The commandment of Allah must be fulfilled.

And when thou didst say to him God had shown favour to and thou hadst shown favour to, ‹Keep thy wife to thyself and fear God;› and thou didst conceal in thy soul what God was about to display; and didst fear men, though God is more deserving that thou shouldst fear Him; and when Zaid had fulfilled his desire of her we did wed thee to her that there should be no hindrance to the believers in the matter of the wives of their adopted sons when they have fulfilled their desire of them: and so God’s

Hani sen Allah’ın nimetlendirdiği, senin de lütufta bulunduğun kişiye «Eşini yanında tut, Allah’tan kork!» diyordun ama, Allah’ın açıklayacağı bir şeyi de içinde saklıyordun; insanlardan çekiniyordun. Oysaki kendisinden korkmana Allah daha layıktır. Zeyd o kadından ilişiğini kesince onu sana nikâhladık ki, evlatlıkları eşleriyle ilişkilerini kestiklerinde, müminler için o kadınlarla evlenmede bir güçlük olmasın. Zaten Allah’ın emri yerine getirilmiştir.

And when you said to he whom Allah had favored and yourself have favored: ‹Keep your wife and fear Allah, ‹ and you sought to hide in yourself what Allah was to reveal, fearing people; although Allah has a better right for you to fear Him. And when Zayd had accomplished what he would of her (divorce), We gave her to you (Prophet Muhammad) in marriage, so that there is no fault in believers concerning (marriage to) the former spouse of their foster children if they divorced them. The decree of Allah must be done.

Behold, (O Prophet) you did tell the one to whom Allah had shown Favor and to whom you had shown favor, «Hold on to your wife and be mindful of Allah. You seek to conceal in your heart what Allah intends to reveal. You are afraid of people whereas it is more appropriate to fear Allah.» But when Zayd had observed all the rules and divorced her, We gave her to you in marriage. So that henceforth there may be no blame on the believers in respect of spouses of their adopted children when they have come to the dissolution of their union. And the Commandment of Allah must be fulfilled. (Contrary to many erroneous translations, the entire quote in this verse is addressed to Zayd since Messengers fear none but Allah (33:39). Also the admonition of the Prophet to Zayd clearly indicates that he, and not his wife, was at fault).

Recall that you said to the one who was blessed by GOD, and blessed by you, «Keep your wife and reverence GOD,» and you hid inside yourself what GOD wished to proclaim. Thus, you feared the people, when you were supposed to fear only GOD. When Zeid was completely through with his wife, we had you marry her, in order to establish the precedent that a man may marry the divorced wife of his adopted son. GOD’s commands shall be done.

And, remember, when thou saidst to him unto whom God had shewn favour, and to whom thou also hadst shewn favour, «Keep thy wife to thyself, and fear God;» and thou didst hide in thy mind what God would bring to light. and thou didst fear man; but more right had it been to fear God. And when Zaid had settled concerning her to divorce her, we married her to thee, that it might not be a crime in the faithful to marry the wives of their adopted sons, when they have settled the affair concerning them

And remember when thou saidst to him unto whom God had been gracious, and on whom thou also hadst conferred favours, keep thy wife to thy self, and fear God: And thou didst conceal that in thy mind which God had determined to discover, and didst fear men; whereas it was more just that thou shouldst fear God. But when Zeid had determined the matter concerning her, and had resolved to divorce her, we joined her in marriage unto thee; lest a crime should be charged on the true believers, in marryin

And call to mind when thou didst say to him on whom ALLAH had bestowed favours and on whom thou also hadst bestowed favours:`Keep thy wife to thyself, and fear ALLAH,› and thou didst conceal in thy heart what ALLAH was going to bring to light, and thou didst fear the people, whereas ALLAH has better right that thou shouldst fear HIM. Then, when Zaid had accomplished his want concerning her, WE joined her in marriage to thee, so that there may be no difficulty for the believers with regard to mar

Und (gedenke der Zeit) da du zu dem sprachst, dem Allah Gnade erwiesen hatte und dem (auch) du Gnade erwiesen hattest: «Behalte deine Frau für dich und fürchte Allah.» Und du verbargest in deiner Seele, was Allah ans Licht bringen wollte, und du fürchtetest die Menschen, während Allah mehr verdient, daß du Ihn fürchtest. Dann aber, als Zaid tat, was er mit ihr zu tun wünschte, verbanden Wir sie ehelich mit dir, damit für die Gläubigen keine Beunruhigung bestünde in bezug auf die Frauen ihrer ang

(Ты вспомни, Мухаммад!), как ты сказал тому, ■ К кому Аллах был благ, ■ И сам ты, (Мухаммад!), его щедротами осыпал: ■ «Ты должен удержать супругу при себе ■ И гнева Господа страшиться». ■ Но ты тогда сокрыл в своей душе ■ То, что Аллах (готов был тотчас) обнаружить, – ■ Ведь ты тогда людей боялся, ■ Хотя тебе Его бояться надлежит. ■ Когда ж Зейд претворил по нужному (обряду) ■ Свое желание с женой (расстаться), ■ Тебя Мы с нею браком сочетали, ■ Чтоб верующим не было стесненья ■ Брать в жены (разведенных) жен приемных сыновей ■ После того, как те по своему желанью ■ Ее по нужному (обряду) отпустили от себя, – ■ Ведь повеление Аллаха неминуемо свершится!

Аллаһ ингам кылган Зәедкә әйтәсең, вә син дә азат итеп аңа ингам кылдың: «Хатының Зәйнәпне үзеңә хатын итеп тот, аны зарар илә талак итү дә Аллаһудан», – дисең вә күңелендә бер нәрсәне яшерәсең, Аллаһ күңелендә булган нәрсәне мәгълүм итәчәктер! Зәйнәпкә өйләнәчәген Аллаһ алдан белдергән иде. Син кешеләрдән куркасың, кешеләрнең: «Асрау угълының хатынына өйләнде», – дип сөйләүләреннән, бит Аллаһудан курку тиешлерәктер. Зәед Зәйнәпне талак иткәч, Без сине Зәйнәпкә өйләндердек, угыллыкка алган балаларның талак кылган хатыннарын никахлануда мөэминнәргә тарлык булмасын өчен. Аллаһ: булсын, дип әмер иткән нәрсә, әлбәттә, булучыдыр. Угыллыкка алып үстергән бала өйләнгәч, хатынын талак итсә, бу хатынга тәрбияләп үстерүче ирнең никахлануы дөрес буладыр.

اور جب تم اس شخص سے جس پر خدا نے احسان کیا اور تم نے بھی احسان کیا (یہ) کہتے تھے کہ اپنی بیوی کو اپنے پاس رہنے دے اور خدا سے ڈر اور تم اپنے دل میں وہ بات پوشیدہ کرتے تھے جس کو خدا ظاہر کرنے والا تھا اور تم لوگوں سے ڈرتے تھے۔ حالانکہ خدا ہی اس کا زیادہ مستحق ہے کہ اس سے ڈرو۔ پھر جب زید نے اس سے (کوئی) حاجت (متعلق) نہ رکھی (یعنی اس کو طلاق دے دی) تو ہم نے تم سے اس کا نکاح کردیا تاکہ مومنوں کے لئے ان کے منہ بولے بیٹوں کی بیویوں (کے ساتھ نکاح کرنے کے بارے) میں جب وہ ان سے اپنی حاجت (متعلق) نہ رکھیں (یعنی طلاق دے دیں) کچھ تنگی نہ رہے۔ اور خدا کا حکم واقع ہو کر رہنے والا تھا

اور (اے حبیب!) یاد کیجئے جب آپ نے اس شخص سے فرمایا جس پر اللہ نے انعام فرمایا تھا اور اس پر آپ نے (بھی) اِنعام فرمایا تھا کہ تُو اپنی بیوی (زینب) کو اپنی زوجیت میں روکے رکھ اور اللہ سے ڈر، اور آپ اپنے دل میں وہ بات٭ پوشیدہ رکھ رہے تھے جِسے اللہ ظاہر فرمانے والا تھا اور آپ (دل میں حیاءً) لوگوں (کی طعنہ زنی) کا خوف رکھتے تھے۔ (اے حبیب! لوگوں کو خاطر میں لانے کی کوئی ضرورت نہ تھی) اور فقط اللہ ہی زیادہ حق دار ہے کہ آپ اس کا خوف رکھیں (اور وہ آپ سے بڑھ کر کس میں ہے؟)، پھر جب (آپ کے متبنٰی) زید نے اسے طلاق دینے کی غرض پوری کرلی، تو ہم نے اس سے آپ کا نکاح کر دیا تاکہ مومنوں پر ان کے منہ بولے بیٹوں کی بیویوں (کے ساتھ نکاح) کے بارے میں کوئی حَرج نہ رہے جبکہ (طلاق دے کر) وہ ان سے بے غَرض ہو گئے ہوں، اور اللہ کا حکم تو پورا کیا جانے والا ہی تھا،٭: (کہ زینب کی تمہارے ساتھ مصالحت نہ ہو سکے گی اور منشاء ایزدی کے تحت وہ طلاق کے بعد اَزواجِ مطہرات میں داخل ہوں گی۔)