وَ خُذْ بِيَدِكَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ

و خذ بيدك ضغثا فاضرب به و لا تحنث إنّا وجدناه صابرا نعم العبد إنّه أوّاب

Wakhuth biyadika dighthan faidrib bihi wala tahnath inna wajadnahu sabiran niAAma alAAabdu innahu awwabun

دسته اي از چوبهاي باريک به دست گير و با آن بزن و سوگند خويش را مشکن او را بنده اي صابر يافتيم او که همواره روي به درگاه ما داشت چه نيکو بنده اي بود

و [به او به رعايت عهدى كه كرده بود، گفتيم:] دسته اى چوب تركه به دستت بگير، و با آن [همسرت را فقط يك بار] بزن، و سوگند مشكن; ما او را شكيبا يافتيم، چه نيكوبنده اى كه تواب بود.

(و به ايوب گفتيم) دسته‏اى از چوبهاى باريك را در دست گير و بر تن همسرت بزن تا سوگند خويش را نشكنى. ما ايوب را بنده‏اى بسيار صابر و شكيبا يافتيم. او نيكو بنده‏اى بود و پيوسته رو بدرگاه خدا داشت.

و [به او گفتیم: چون سوگند خورده ای که همسرت را برای اینکه تو را در امور معنوی ناراحت کرده بود، صد تازیانه بزنی] با دستت بسته ای ترکه خشک برگیر و همسرت را با آن بزن، و سوگندت را مشکن. بی تردید ما او را شکیبا یافتیم. چه نیکو بنده ای! یقیناً بسیار رجوع کننده به سوی ما بود.

و برگير بدست خود دسته‏اى از چوب را (كه بعدد صد باشد) پس بزن (همسرت را) به آن (يكبار) و سوگند را مشكن زيرا يافتيم او را شكيبا نيكو بنده است ايوب زيرا او بازگشت كننده بود (بدرگاه ما)

[و به او گفتيم:] «يك بسته تركه به دستت برگير و [همسرت را] با آن بزن و سوگند مشكن.» ما او را شكيبا يافتيم. چه نيكوبنده‏اى! به راستى او توبه‏كار بود.

– دسته‏اى از شاخه‏هاى باريك به دست گير و با آن بزن و سوگند خود را مشكن. ما او را شكيبا يافتيم، چه بنده خوبى، همواره روى به درگاه ما داشت.

و [او را گفتيم‏] بدست خويش دسته‏اى از شاخه‏هاى باريك را بگير و با آن زنت را [كه سوگند خورده بودى صد تازيانه بر او بزنى‏] بزن و سوگند خويش مشكن. بيگمان ما او را شكيبا يافتيم، نيك بنده‏اى بود كه بازگشت او به سوى ماست.

و بگير بدستت دسته را پس بزن بآن و نشكن سوگند را بدرستيكه يافتيم او را شكيبا خوب بنده بود بدرستيكه او بود رجوع كننده

و [فرمان‏] داديم دسته‏اى از شاخه‏ها را بگير، آن گاه با آن [زنت‏] را بزن و سوگند مشكن. ما او را به راستى شكيبا يافتيم. [ايوب‏] نيك بنده‏اى بود. او رو به سوى [خدا] داشت

(و به او گفتیم:) بسته‌ای از ساقه‌های گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشکن! ما او را شکیبا یافتیم؛ چه بنده خوبی که بسیار بازگشت‌کننده (به سوی خدا) بود!

و به دست خود دسته‏اى گياه برگير پس با آن بزن و سوگند مشكن. ما او را شكيبا يافتيم، نيك بنده‏اى بود، همانا بسيار بازگردنده [به ما] بود.

و بگير بدستت دسته را پس بزن بان و نشكن سوگند را بدرستى كه يافتيم او را شكيبا خوب بنده بود بدرستى كه او بود رجوع كننده

و بگير با دست خويش دسته اى (بسته اى) پس بزن بدان و سوگند نشكن همانا يافتيمش شكيبائى چه خوب بنده اى است او همانا او است بسيار بازگشت كننده

و (ایوب را گفتیم) دسته‌ای از چوبهای باریک (خرما) به دست گیر و (بر تن زن خود که بر زدنش قسم یاد کردی) بزن و عهد و قسمت را نشکن (و زن را هم بی گناه نیازار) ما ایوب را بنده صابری یافتیم، نیکو بنده‌ای بود که دایم رجوع و توجهش به درگاه ما بود.

اکنون، در زمين سفر کن و پيام را ابلاغ نما تا به عهد خود وفا کني. ما او را ثابت قدم يافتيم. چه بنده خوبي! او يک تسليم شده بود.

And take with your hand a handful of grass/a handful, so strike/beat with it, and do not break oath, that We, We found him patient blessed/praised the slave/servant , that he truly is repentant .

«And take in your hand a bundle of thin grass and strike therewith (your wife), and break not your oath . Truly! We found him patient. How excellent (a) slave! Verily, he was ever oft-returning in repentance (to Us)!

and, ‹Take in thy hand a bundle of rushes, and strike therewith, and do not fail in thy oath.› Surely We found him a steadfast man. How excellent a servant he was! He was a penitent.

[And finally We told him:] «Now take in thy hand a small bunch of grass, and strike therewith, and thou wilt not break thine oath!» [In the words of the Bible (The Book of Job ii, 9), at the time of his seemingly hopeless suffering Job’s wife reproached her husband for persevering in his faith: «Dost thou still retain thine integrity? Curse God, and die.» According to the classical Quran-commentators, Job swore that, if God would restore him to health, he would punish her blasphemy with a hundred stripes. But when he did recover, he bitterly regretted his hasty oath, for he realized that his wife’s «blasphemy» had been an outcome of her love and pity for him; and thereupon he was told in a revelation that he could fulfill his vow in a symbolic manner by striking her once with «a bunch of grass containing a hundred blades or more». (Cf. 5:89 – «God will not take you to task for oaths which you may have uttered without thought.»)] – for, verily, We found him full of patience in adversity: how excellent a servant [of Ours], who, behold, would always turn unto Us!

En wij zeiden tot hem: Neem een handvol (of bundel) in uwe hand en sla er uwe vrouw mede, en breek uwen eed niet. Waarlijk, wij bevonden, dat hij een geduldig persoon was. Welk een uitmuntend dienaar was hij: want hij was iemand, die zich dikwijls tot ons wendde.

"And take in your hand a bundle and travel with it, and do not break your oath." We found him steadfast. What a good servant! He was obedient.

[Gli ordinammo: ] «Stringi nella tua mano una manciata d’erba, colpisci con quella e non mancare al tuo giuramento». Lo trovammo perseverante, un servo ottimo, pronto al pentimento.

"And take in your hand a bundle of thin grass and strike therewith (your wife), and break not your oath . Truly! We found him patient. How excellent (a) slave! Verily, he was ever oft-returning in repentance (to Us)!

Возьми в руку пучок, ударь им жену и не преступай клятвы». Воистину, Мы нашли его терпеливым. Как прекрасен был этот раб! Воистину, он всегда обращался к Аллаху.

[Аллах с
казал]: «Возьми своей рукой пучок [прутьев] и ударь им и не преступай клятвы». Воистину, Мы нашли его терпеливым. Прекрасный раб! Воистину, он обращается [во всем к Аллаху].

And take in your hand a green branch and beat her with It and do not break your oath; surely We found him patient; most excellent the servant! Surely he was frequent m returning (to Allah).

And (it was said unto him): Take in thine hand a branch and smite therewith, and break not thine oath. Lo! We found him steadfast, how excellent a slave! Lo! he was ever turning in repentance (to his Lord).

‹and take in thy hand a bundle, and strike therewith, and break not thy oath!› Verily, we found him patient, an excellent servant; verily, he turned frequently to us.

«Eline bir demet sap al da onunla vur ve yeminine ters düşmüş olma!» dedik. Biz onu sabırlı bulduk. Ne güzel kuldu o! Bize yönelen, yakaran biriydi o.

(We said to him): ‹Take a bundle of rushes and strike with it; and do not break your oath. ‹ We found him to be patient, a good worshiper and he was penitent.

(And finally We told him,) «Now gather your strength and travel the land and break not your pledge.» Behold, We found him steadfast. How excellent a servant! In every situation he turned to Our Commands.

«Now, you shall travel the land and preach the message, to fulfill your pledge.» We found him steadfast. What a good servant! He was a submitter.

And we said, «Take in thine hand a rod, and strike with it, nor break thine oath.» Verily, we found him patient! How excellent a servant, one who turned to Us was he!

And We said unto him, take a handful of rods in thy hand, and strike thy wife therewith; and break not thine oath. Verily We found him a patient person: How excellent a servant was he! For he was one who frequently turned himself unto Us.

And WE commanded him:`Take in thy hand a handful of dry twigs and strike therewith, and incline not towards falsehood.› Indeed, WE found him steadfast. An excellent servant was he. Surely, he was constantly turning to God.

Und: «Nimm in deine Hand eine Handvoll trockener Zweige und reise damit und neige nicht zum Bösen.» Fürwahr. Wir fanden ihn standhaft. Ein vortrefflicher Diener: stets wandte er sich (zu Gott).

[Мы далее ему сказали]: ■ «Ты в руку собери пучок (стеблей) ■ И им ударь (свою жену), ■ Но клятву, (данную тобой), не нарушай». ■ Явил он Нам терпение и стойкость, – ■ Каким прекрасным был он Нам слугою! ■ Ведь он всегда к Нам обращался.

Ий Әйүб, бер уч салам алып хатыныңа сук, Аллаһ исеме илә әйткән антыңны үтәмичә гөнаһлы булып калма. «Сырхау вакытында үзен караучы Рәхимә исемле хатыны хакында хаталык белән, бозык эшне эшләүче дип зан кылып валлаһи, терелсәм сиңа йөз мәртәбә сугармын, дип ант иткән иде. Соңра Рәхимәнең бозык эше юклыгы мәгълум булгач, шул бер уч салам белән сугу, йөз мәртәбә суккан хөкемендә булды». Без Әнүбне бәла-казага вә сырхауга сабыр итүче таптык. Ул Әйүб ни хуш бәндәдер, вә ул Аллаһуга нык кайтучыдыр.

اور اپنے ہاتھ میں جھاڑو لو اور اس سے مارو اور قسم نہ توڑو۔ بےشک ہم نے ان کو ثابت قدم پایا۔ بہت خوب بندے تھے بےشک وہ رجوع کرنے والے تھے

(اے ایوب!) تم اپنے ہاتھ میں (سَو) تنکوں کی جھاڑو پکڑ لو اور (اپنی قسم پوری کرنے کے لئے) اس سے (ایک بار اپنی زوجہ کو) مارو اور قسم نہ توڑو، بے شک ہم نے اسے ثابت قدم پایا، (ایّوب علیہ السلام) کیا خوب بندہ تھا، بے شک وہ (ہماری طرف) بہت رجوع کرنے والا تھا،