فَإِنْ أَعْرَضُوا فَما أَرْسَلْناكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظاً إِنْ عَلَيْكَ إِلاَّ الْبَلاغُ وَ إِنَّا إِذا أَذَقْنَا الإِْنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الإِْنْسانَ كَفُورٌ

فإن أعرضوا فما أرسلناك عليهم حفيظا إن عليك إلاّ البلاغ و إنّا إذا أذقنا الإنسان منّا رحمة فرح بها و إن تصبهم سيّئة بما قدّمت أيديهم فإنّ الإنسان كفور

Fa-in aAAradoo fama arsalnaka AAalayhim hafeethan in AAalayka illa albalaghu wa-inna itha athaqna al-insana minna rahmatan fariha biha wa-in tusibhum sayyi-atun bima qaddamat aydeehim fa-inna al-insana kafoorun

اگر اعراض کنند ، تو را نفرستاده ايم که نگهبانشان باشي بر تو جز تبليغ رسالت هيچ نيست و ما چون به انسان از رحمت خود بچشانيم شادمان مي گردد ، و اگر به خاطر کارهايي که کرده است ناروايي بدو رسد ناسپاسي مي کند

پس اگر رويگردان شدند [بدان كه] تو را نگهبان ايشان نفرستاده ايم; بر تو جز پيام رسانى نيست; و ما چون از جانب خويش به انسان رحمتى بچشانيم، به آن شاد شود، و اگر به خاطر كار و كردار پيشينشان به ايشان بلايى رسد، آنگاه است كه انسان ناسپاس است.

(يا پيامبر، اين آيات را براى مردم بخوان) اگر مردم قبول نكردند و از آن روى برگرداندند، تو را محافظ براى آنان نفرستاديم و براى تو جز ابلاغ رسالت آشكار تكليفى نيست و چون به انسان بهره‏اى از رحمت خويش بچشانيم، بدان شاد و مسرور گردد و اگر بكيفر دستاوردهاى پيشين او، بلا و مصيبتى به او برسد آن گاه انسان بكفر روى مى‏آورد.

پس اگر [از دعوتت] روی برگردانند [اندوهگین مباش] ما تو را بر آنان نگهبان و مراقب نفرستاده ایم [تا آنان را به اجبار در دایره هدایت قرار دهی] ، جز رساندن [پیام وحی] بر عهده تو نیست، و هنگامی که ما از سوی خود رحمتی [چون سلامت، امنیت و ثروت] به انسان بچشانیم، به آن سرمست و مغرور می شود، و اگر به سبب گناهانی که مرتکب شده اند آسیبی به آنان رسد [رحمت حق را فراموش می کنند] ، بی تردید انسان بسیار ناسپاس است.

و اگر (از ايمان) روى بگردانند نفرستاديم ترا برايشان نگهبان نيست بعهده تو مگر رسانيدن پيام و البته ما آن هنگام كه بچشانيم آدمى را از جانب خود رحمتى (تندرستى و توانگرى) شادى كند بدان و اگر برسد بديشان بدى (محنت و بيمارى) بسزاى آن گناهانى كه پيش فرستاده دستهاى ايشان بيگمان آدمى ناسپاس است

پس اگر روى برتابند، ما تو را بر آنان نگهبان نفرستاده‏ايم. بر عهده تو جز رسانيدن [پيام‏] نيست، و ما چون رحمتى از جانب خود به انسان بچشانيم، بدان شاد و سرمست گردد، و چون به [سزاى‏] دستاورد پيشين آنها، به آنان بدى رسد، انسان ناسپاسى مى‏كند.

اگر اعراض كنند، تو را حافظ آنها قرار نداده‏ايم، وظيفه تو فقط ابلاغ رسالت است و ما چون از رحمت خود به انسان بچشانيم شادمان شود و اگر به خاطر اعمالى كه انجام داده‏اند بلايى به آنها برسد ناسپاس خواهند بود.

پس اگر اعراض كنند، ما ترا بر آنها نگاهبان نفرستاديم ترا جز رسانيدن [پيام‏] نباشد. و بيگمان چون ما، رحمتى از خود بر انسان بچشانيم، بدان شاد شود و اگر آنها را گزندى برسد- به سبب آنچه به دست خود از پيش فرستادند، انسان ناسپاس مى‏شود.

پس اگر روى گردانند پس نفرستاديم ترا برايشان نگهبان نباشد بر تو مگر رسانيدن و بدرستيكه ما چون چشانيديم انسانرا از خود رحمتى شاد شود بآن و اگر برسد ايشانرا ضررى بسبب آنچه پيش فرستاده دستهاشان پس بدرستيكه انسان سخت ناسپاس است

پس اگر روى بگردانند، تو را بر آنان نگهبان نفرستاده‏ايم. بر [عهده‏] تو جز رساندن [پيام الهى‏] نيست و ما اگر از سوى خود [طعم‏] بخشايشى به انسان بچشانيم، به آن شاد مى‏شود. و اگر به [سزاى‏] دستاورد پيشينشان رنجى به آنان برسد آن گاه انسان ناسپاس است

و اگر روی‌گردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مأمور اجبارشان) قرار نداده‌ایم؛ وظیف‌ه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامی که ما رحمتی از سوی خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش می‌شود، و اگر بلایی بخاطر اعمالی که انجام داده‌اند به آنها رسد (به کفران می‌پردازند)، چرا که انسان بسیار کفران‌کننده است!

پس اگر روى گرداندند، ما تو را بر آنها نگهبان نفرستاده‏ايم بر تو جز رساندن پيام نيست. و هر گاه آدمى را از جانب خويش رحمتى- نعمتى- بچشانيم بدان شادمان شود- و از ما غافل گردد- و اگر بديى- گزندى- به آنان رسد بدانچه دستهايشان از پيش فرستاده- از كارهاى ناشايسته-، پس آنگاه آدمى ناسپاس است- نعمت را فراموش مى‏كند-.

پس اگر روى گردانند پس نفرستاديم ترا بر ايشان نگهبان نباشد بر تو مگر رسانيدن و بدرستى كه ما چون چشانيديم انسان را از خود رحمتى شاد شود بان و اگر برسد ايشان را ضررى بسبب آنچه پيش فرستاده دستهاشان پس بدرستى كه انسان سخت ناسپاس است

پس اگر روى برتافتند همانا نفرستاديمت بر ايشان نگهبانى نيست بر تو جز رسانيدن و ما هر گاه چشانيم انسان را از خود رحمتى شادمان شود بدان و اگر رسدشان بدى بدانچه پيش آورده است دستهاى ايشان همانا انسان است بسى ناسپاس

(ای رسول، تو این آیات قیامت را بر خلق برسان) پس اگر باز اعراض کردند دیگر تو را نگهبان آنها نفرستادیم، بر تو جز ابلاغ رسالت تکلیفی نیست، و ما چون به انسان (بی‌صبر کم ظرف) از لطف و رحمت خود بهره‌ای بخشیم بدان شاد شود و اگر به کیفر کردار خود رنج و عذابی به آنان رسد آدمی سخت راه کفران پوید.

اگر آنها روي برگردانند، ما تو را براي حفاظت آنها نفرستاديم. تنها ماموريت تو رساندن پيام است. هرگاه انسان ها را غرق رحمت كنيم، افتخار مي كنند و هرگاه در نتيجه كارهاي خودشان به بدبختي گرفتار شوند، كافر مي شوند.

So if they objected/opposed , so We did not send you on (to) them (as) a protector/guard , that truly on you (is nothing) except the information/communication, and We (E) if We made the human/mankind taste/experience mercy from Us, he became happy/rejoiced with it, and if a sin/crime strikes/marks them with because (of) what their hands advanced , so then the human/mankind (is an insistent) disbeliever.

But if they turn away (O Muhammad SAW from the Islamic Monotheism, which you have brought to them). We have not sent you (O Muhammad SAW) as a Hafeez (protector) over them (i.e. to take care of their deeds and to recompense them). Your duty is to convey (the Message). And verily, when We cause man to taste of Mercy from Us, he rejoices thereat, but when some ill befalls them because of the deeds which their hands have sent forth, then verily, man (becomes) ingrate!

But if they turn away, We sent thee not to be a guardian over them. It is for thee only to deliver the Message. And when We let man taste mercy from Us, he rejoices in it; but if some evil befalls him for that his own hands have forwarded, then surely man is unthankful.

BUT IF they turn away [from thee, O Prophet, know that] We have not sent thee to be their keeper: thou art not bound to do more than deliver the message [entrusted to thee]. And, behold, [such as turn away from Our messages are but impelled by the weakness and incon

Maar indien zij, tot wie gij predikt, zich van uwe vermaningen afwenden, waarlijk, wij hebben u niet gezonden om een bewaker over hen te wezen; uw plicht is slechts om te prediken. Als wij den mensch van onze genade doen proeven, verblijdt hij zich daarin, maar indien hem kwaad overvalt, om hetgeen zijne handen vroeger hebben bedreven, waarlijk, dan wordt de mensch ondankbaar.

But if they turn away, then We did not send you as their guardian. You are only required to deliver. And when We let the human being taste mercy from Us, he becomes happy with it, and when adversity afflicts them because of what their hands have done, the human being becomes rejecting.

Se volgono le spalle, [sappi] che non ti inviammo loro affinché li custodissi: tu devi solo trasmettere

But if they turn away (O Muhammad SAW from the Islamic Monotheism, which you have brought to them). We have not sent you (O Muhammad SAW) as a Hafeez (protector) over them (i.e. to take care of their deeds and to recompense them). Your duty is to convey (the Message). And verily, when We cause man to taste of Mercy from Us, he rejoices thereat, but when some ill befalls them because of the deeds which their hands have sent forth, then verily, man (becomes) ingrate!

Если же они отвернутся, то ведь Мы не посылали тебя их хранителем. На тебя возложена только передача откровения. Когда Мы даем человеку вкусить Нашу милость, он радуется ей. Когда же его поражает зло за то, что приготовили его руки, то человек становится неблагодарен.

Мы ведь не посылали тебя стражем для них. Тебе надлежит лишь сообщить [откровение]. Воистину, когда Мы даем человеку вкусить Нашей милости, он ликует. Если же его поразит бедствие за то, что вершили его руки, то ведь человек неблагодарен.

But if they turn aside, We have not sent you as a watcher over them; on you is only to deliver (the message); and surely when We make man taste mercy from Us, he rejoices thereat; and if an evil afflicts them on account of what their hands have already done, then-surely man is ungrateful.

But if they are averse, We have not sent thee as a warder over them. Thine is only to convey (the message). And lo! when We cause man to taste of mercy from Us he exulteth therefor. And if some evil striketh them because of that which their own hands have sent before, then lo! man is an ingrate.

But if they turn aside, we have not sent thee to them as a guardian, thou hast only thy message to preach. And, verily, when we have made man taste of mercy from us he rejoices therein; but if there befall them an evil for what their hands have done before – then, verily, man is ungrateful!

Yüz çevirirlerse, biz seni onlar üzerine bekçi göndermemişiz. Sana düşen, tebliğden başka bir şey değildir. Biz insana, bizden bir rahmet tattırdığımızda, onunla sevinip şımarır. Kendi ellerinin hazırladığından bir kötülük başlarına sarılınca, bakarsın insan, alabildiğine nankörleşmiştir.

But if they turn away, We have not sent you (Prophet Muhammad) to be their (compulsory) guardian. It is only for you to deliver (the Message). When We give the human a taste of Our Mercy, he rejoices because of it; but when, because of what he has earned, evil befalls him, the human is ungrateful.

But if they turn away, We have not sent you as a guardian over them. Your job is to convey the Message. And behold, when We cause man to taste of Grace form Us, he rejoices in it. And if a calamity befalls them as a consequence of their own doings, then, behold, man is contentious against Divine Laws. (They say that God had so willed).

If they turn away, we did not send you as their guardian. Your sole mission is delivering the message. When we shower the human beings with mercy, they become proud, and when adversity afflicts them, as a consequence of their own deeds, the human beings turn into disbelievers.

But if they turn aside from thee, yet we have not sent thee to be their guardian. ‹Tis thine but to preach. When we cause man to taste our gifts of mercy, he rejoiceth in it; but if for their by-gone handy-work evil betide them, then lo! is man ungrateful.

But if those to whom thou preachest turn aside from thy admonitions, verily We have not sent thee to be a guardian over them: Thy duty is preaching only. When We cause man to taste mercy from Us, he rejoiceth thereat: But if evil befall them, for that which their hands have formerly committed, verily man becometh ungrateful.

But if they turn away, WE have not sent thee as a guardian over them. Thy duty is only to convey the Message. And truly when WE cause man to taste of mercy from US, he rejoice therein. But if an evil befalls them because of what their hands have sent forth, then lo ! man is ungrateful.

Kehren sie sich jedoch ab, so haben Wir dich nicht als Wächter über sie entsandt. Deine Pflicht ist nur die Verkündigung. Wenn Wir dem Menschen Unsere Barmherzigkeit zu kosten geben, so freut er sich über sie. Doch wenn sie ein Unheil trifft um dessentwillen, was ihre Hände vorausgesandt, siehe, dann ist der Mensch undankbar.

Но если, (зная это), отвратятся – (что ж!), ■ Над ними стражем Мы тебя, (о Мухаммад!), не посылали, ■ И на тебе – лишь передача (откровений). ■ Ведь, истинно, когда Мы человеку ■ Даем вкус Нашей милости познать, ■ Он радуется ей. ■ Когда ж его постигнет зло ■ За то, что предварили его руки, ■ Становится неблагодарным он.

Әгәр Аллаһуның әмерләрен үтәүдән баш тартсалар, бит Без сине аларны саклаучы күзәтүче итеп җибәрмәдек, фәкать аларны иманга чакырып Аллаһ хөкемнәрен ирештерер өчен генә җибәрдек. Әгәр Без кешене рәхмәтебездән татытсак, ягъни байлык, сәламәтлек бирсәк, әлбәттә, ул кеше аның өчен шатланадыр. Вә үзләренең явызлыклары сәбәпле аларны бәла-каза тотса, ул вакытта әүвәлдә бирелгән нигъмәтләрне барын да онытып, көферлек кылып Аллаһуга имзасыз буладыр.

پھر اگر یہ منہ پھیر لیں تو ہم نے تم کو ان پر نگہبان بنا کر نہیں بھیجا۔ تمہارا کام تو صرف (احکام کا) پہنچا دینا ہے۔ اور جب ہم انسان کو اپنی رحمت کا مزہ چکھاتے ہیں تو اس سے خوش ہوجاتا ہے۔ اور اگر ان کو ان ہی کے اعمال کے سبب کوئی سختی پہنچتی ہے تو (سب احسانوں کو بھول جاتے ہیں) بےشک انسان بڑا ناشکرا ہے

پھر (بھی) اگر وہ رُوگردانی کریں تو ہم نے آپ کو اُن پر (تباہی سے بچانے کا) ذمّہ دار بنا کر نہیں بھیجا۔ آپ پر تو صرف (پیغامِ حق) پہنچا دینے کی ذمّہ داری ہے، اور بیشک جب ہم انسان کو اپنی بارگاہ سے رحمت (کا ذائقہ) چکھاتے ہیں تو وہ اس سے خوش ہو جاتا ہے اور اگر انہیں کوئی مصیبت پہنچتی ہے اُن کے اپنے ہاتھوں سے آگے بھیجے ہوئے اعمالِ (بد) کے باعث، تو بیشک انسان بڑا ناشکر گزار (ثابت ہوتا) ہے،