إِنْ حِسابُهُمْ إِلاَّ عَلى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ

إن حسابهم إلاّ على ربّي لو تشعرون

In hisabuhum illa AAala rabbee law tashAAuroona

اگر مي فهميد ،، حسابشان تنها با پروردگار من است

اگر دريابيد، حساب ايشان جز بر پروردگار من نيست.

حساب كار آنها تنها با پروردگار منست اگر شعور و معرفت داريد.

حسابشان اگر واقعاً درک می کنید، جز بر عهده پروردگارم نیست،

نيست حسابشان مگر به عهده پروردگار من اگر مى‏دانستيد

حسابشان -اگر درمى‏يابيد- جز با پروردگارم نيست.

اگر مى‏خواهيد بدانيد پاداش آنها جز به عهده پروردگار من نيست

نيست حساب ايشان مگر بر پروردگارم، اگر دريابيد.

نيست حساب ايشان مگر بر پروردگارم اگر دانيد

اگر بدانيد، حسابشان جز با پروردگارم نيست.

حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما می‌فهمیدید!

حسابشان جز بر پروردگار من نيست، اگر مى‏فهميد.

نيست حساب ايشان مگر بر پروردگارم اگر دانيد

نيست حسابشان جز بر پروردگار من اگر دريابيد

اگر شعور و معرفتی دارید بدانید که حساب کار آنها بر کسی جز خدای من نخواهد بود.

قضاوت آنها فقط با پروردگار من است، اگر شما مي ‌توانستيد درك كنيد.

That truly their account/calculation (is) except on my Lord, if you feel/know/sense.

«Their account is only with my Lord, if you could (but) know.

Their account falls only upon my Lord, were you but aware.

Their reckoning rests with none but my Sustainer: if you could but understand [this]! [This is obviously a retort to the unbeliever› suggestion (elliptically implied here) that those «abject» followers of Noah had declared their faith in him, not out of conviction, but only in order to gain some material advantages. Noah’s answer embodies a cardinal principle of Quranic ethics and, hence, of Islamic 1aw: No human being has the right to sit in judgment on another person’s faith or hidden motives, whereas God knows what is in the hearts of men, society may judge only by external evidence (az-zahir), which comprises a person’s words as well as deeds. Thus if anyone says, «I am a believer», and does not act or speak in a manner contradicting his professed faith, the community must consider him a believer.]

Zij zijn mijn Heer alleen rekenschap verschuldigd; begreept gij dit slechts!

"Their judgment is on my Lord, if you could know."

Il giudizio su di loro spetta al mio Signore. Se solo ne foste consapevoli!

"Their account is only with my Lord, if you could (but) know.

Только мой Господь предъявит им счет, если бы вы только понимали.

только во власти Аллаха предъявить им счет, если вы [только] уразумеете.

Their account is only with my Lord, if you could perceive

Lo! their reckoning is my Lord’s concern, if ye but knew;

their account is only with my Lord, if ye but perceive.

«Onların hesabı Rabbimden başkasına ait değildir. Bir düşünebilseniz!»

Their account falls only upon My Lord, if you were but aware.

Their accountability is up to my Lord. If only you understood (that the most honored in the Sight of Allah is the one who is best in conduct (49:13)).

«Their judgment rests only with my Lord, if you could perceive.

To my Lord only must their account be given: would that ye understood this!

it appertaineth unto my Lord alone to bring them to account, if ye understand;

`Their account is only with my Lord, if you only knew;

Ihre Rechenschaft ist einzig meines Herrn Sache, wenn ihr es nur verstündet!

Расчет их – только у Владыки моего. ■ О, если б наконец вы осознали это!

Аларның эшләренең хисабы Раббым – Аллаһуга хастыр, әгәр белсәгез.

ان کا حساب (اعمال) میرے پروردگار کے ذمے ہے کاش تم سمجھو

ان کا حساب تو صرف میرے رب ہی کے ذمہ ہے۔ کاش! تم سمجھتے (کہ حقیقی عزت و ذلت کیا ہے)،