از امام پنجم (ع): زنى بمحضر پيغمبر (ص) آمد و عرضه داشت: حق شوهر بر زن چيست؟ فرمود: آنكه فرمان او برد و مخالفت و عصيان او نكند، و چيزى از خانه او بدون اجازه او صدقه ندهد و روزه مستحب جز با اجازه او نگيرد، و اگر بر پشت مركب (آماده سفر) است و شوهر از او آميزش خواست امتناع نكند. و جز با اجازه او از خانه بيرون نرود، كه اگر بى‏اجازه او بيرون رود فرشتگان آسمان و زمين و رحمت و غضب بر او نفرين فرستند، تا گاهى كه بخانه برگردد. زن پرسيد: يا رسول اللَّه چه كسى حقش بگردن مرد بيش از همه مى‏باشد؟ فرمود: پدر و مادر، پرسيد چه كسى حقش بر زن بيش از همگان است؟ فرمود: شوهر، پرسيد: منهم باندازه شوهر بگردن او حق دارم؟ فرمود: نه؛ و صد يك آن را نيز ندارد، پرسيد: قسم بخداوندى كه ترا برگزيد، اختيارم بدست هيچ شوهرى نخواهم داد. پيغمبر خدا زنى را بنكاح مردى در آورد، زن از شوهر ناملايماتى ديد و به پيغمبر (ص) شكايت برد. پيغمبر فرمود گويا مى‏خواهى طلاق بگيرى كه در نزد خداوند از مردار الاغ بدتر و پست‏تر باشى‏. و فرمود: اگر زنى براى شوهر سينه و پستانها را بريان كند حق شوهر را ادا نكرده است و اگر با اين همه يك لحظه نسبت به شوهر نافرمانى كند در درك اسفل جهنم جاى گيرد مگر آن كه توبه نمايد و باز گردد. مكارم الأخلاق‏،شيخ حسن (فرزند شيخ طبرسى‏)،مترجم: سيد ابراهيم مير باقرى‏، ناشر: فراهانى‏، تهران‏، چ دوم‏:1365 ش‏. جلد‏1، برگهای: 408 و409و410.