یونس بن اسحاق گوید: قتیبه به سال نود و چهارم غزا كرد و چون از نهر گذشت بیست هزار مرد جنگی به مردم بخارا و كش و نسف و خوارزم مقرر كرد. گوید: پس اینان وا بی سوی سغد رفتند كه آنها را سوی چاچ فرستاد و خود او سوی فرغانه روان شد و برفت تا به خجند رسید و مردم آنجا بر ضد وی فراهم شدند و به مقابله امدند و بارها نبرد كردند كه پیوسته ظفر با مسلمانان بود.

تاریخ طبری ، پوشینه ی نهم، بازگردان ابوالقاسم پاینده، چاپ پنجم ١٣٧٥ ، ناشر: اساطیر، برگ ٣٨٦٩

گوید: پس از آشن قتیبه به كاشان رفت كه شهر معتبر فرغانه بود و سپاهیانی كه سوی چاچ فرستاده بود پیش وی بازآمدند كه آنجا را گشوده بودند و بیشتر شهر را سوزانیده بودند، آنگاه قتیبه سوی مرو باز رفت.
تاریخ طبری ، پوشینه ی نهم، بازگردان ابوالقاسم پاینده، چاپ پنجم ١٣٧٥ ، ناشر: اساطیر، برگ ٣٨٧٠

گوید: آنگاه با كسان برفت تا وارد دره شد و میان او و شهر سمرقند چهار فرسنگ بود. صبحگاهان خاقان با جمعی بسیار بیامد و مردم سغد و چاچ و فرغانه و جمعی از تركان بدو حمله بردند.
تاریخ طبری ، پوشینه ی نهم، بازگردان ابوالقاسم پاینده، چاپ پنجم ١٣٧٥ ، ناشر: اساطیر، برگ ٤١١٦

گوید: نصر بار سوم به غزای چاچ رفت، امّا كورصول با بیست و پنجهزار كس مانع عبور وی از نهر چاچ شد.
تاریخ طبری ، پوشینه ی نهم، بازگردان ابوالقاسم پاینده، چاپ پنجم ١٣٧٥ ، ناشر: اساطیر، برگ ٤٢٦٨

گوید: وقتی كورصول كشته شد تركان سستی گرفتند، سوی خیمه های وی آمدند و آنرا بسوختند، گوشهای خویش ببریدند و بر چهره ها نشانه كشیدند و بر او گریستند. و چون شب شد و نصر آهنگ حركت كرد یك ظرف نفت فرستاد كه بر كورصول ریختند و آتش در آن افروختند كه تركان استخوانش را نبرند. عنبر بن عمه ازدی گوید: یوسف بن عمر به نصر نوشت :» سوی این كس رو كه دمش را در چاچ محكم كرده – مقصودش حارث بن سریج بود- اگر خدا ترا بر او و مردم چاچ ظفر داد ولایتشان را ویران كن و فرزندانشان را اسیر كن ، امّا مسلمانان را به خطر مینداز.»
تاریخ طبری ، پوشینه ی نهم، بازگردان ابوالقاسم پاینده، چاپ پنجم ١٣٧٥ ، ناشر: اساطیر، برگ ٤٢٧٠-٤٢٧١