البلاذری ( فتوح البلدان پیرامون کشتار سیستان ): ربیع ابن زیاد که مردی بلند قامت و سیاه چهره و خشک و چروکیده بود بعد از فتح سیستان قبل از آنکه مرزبان آن شهر را به حضور بپذیرد دیواری قطور از اجساد ایرانیان بنا نهاد و در بالای این دیوار بر روی اجساد ایرانیان نشست و بعد از آن مرزبان سیستان را فراخواند و قراردادی را در آن حالت منعقد ساخت که مرزبان باید هزار جوان ایرانی را به همراه خراج سالیانه تحویل عربها دهد. بعد از آن ایرانیان از قرارداد سرباز زدند و دوباره لشگری راهی سیستان شد و اینبار 2000 هزار جوان اسیر و مبلغ 2 میلیون درهم خراج از ایرانیان گرفتند.البلاذری ( فتوح البلدان)

در حمله به سیستان، مردم شهر ، مقاومت بسیار و اعراب، خشونت بسیار كردند بطوریكه » ربیع ابن زیاد» ( سردار عرب) برای ارعاب مردم و
كاستن از شور مقاومت آنها، دستورداد: » تا صدری بسازند از آنِ كشتگان ( یعنی اجساد كشته شدگان جنگ را روی هم انباشتند) .. و هم از آن كشتگان، تكیه گاه ها ساختند و » ربیع ابن زیاد» بر انها بنشست» ( بدین ترتیب) اسلام در سیستان متمكّن ( جایگیر) شد و قرار شد كه هرسال هزارهزار( میلیون) درهم به امیرا لمؤمنین دهند با هزار » وَصیف» ( غلام بچه) و …( تاریخ سیستان- ص ۳۷ -كامل – ابن اثیر- ج ١- ص ۳۰۷ )
ملاحظاتی در تاریخ ایران – اسلام و » اسلام راستین» چاپ اول ١۹۸۸ – آلمان ( علی میر فطروس) برگ ۶۹

مردم سیستان بارها قیام كردند و حِكّام عربِ آنجا را از شهر بیرون كردند ( نگاه كنید به كامل- ج۳- ص ١٢۶ + فتوح البـَلدان – بلاذری- ص ٢۷٢ + مجمل التواریخ و القصص- ص ٢۸۳)
ملاحظاتی در تاریخ ایران – اسلام و » اسلام راستین» چاپ اول ١۹۸۸ – آلمان ( علی میر فطروس) برگ ۷۵

گوید: عاصم بن عمرو آهنگ سیستان كرد و عبد الله عمر بدو پیوست، مردم سیستان پیش امدند و میان مسلمانان و مردم سیستان در ناحیه مجاور مرز آن ولایت تلاقی شد كه هزیمتشان كردند و از پی انها رفتند تا در زرنك محاصره شان كردند و در سرزمین سیستان چندان كه خواستند پیش رفتند آنگاه مردم در باره ی زرنك و دیگر اراضی متصرفی عربان خواستار صلح شدند و صلح شد. در پیمان صلح شرط شده بود كه دستهای سیستان قرق است وقتی مسلمانان برون میشدند مراقبت میكردند لكه چیزی از انجا نگیرند كه خلاف پیمان كرده باشند. مردم سیستان خراجگزار شدند و سپاه انجا مقرری میگرفت.
تاریخ طبری ( پوشینه ی پنجم)( بازگردان ابوالقاسم پاینده) ( چاپ پنجم ١۳۷۵ – ناشر – اساطیر) برگ ٢۰١۵

كار بر پیمان ابن زیاد قرار گرفت تا در ایّام معاویه كه فتنه شد و شاه كافر شد و بر امل تسلط یافت و رتبیل از شاه بیمناك شد و به جایی كه اكنون هست پناه برد، بدین بس نكرد و چون مردم از او به كارهای دیگر پرداختند، در زرنك طمع بست و به جنگ آمد و مردم آنجارا محاصره كرد تا از بصره كمك آمد و رتبیل و همراهان وی به عنف در آن ولایت كه تا هنگام مرگ معاویه ،مطیع بود اقامت گرفتند كه تا اكنون از آنها گرفته نشده است.
تاریخ طبری ( پوشینه ی پنجم)( بازگردان ابوالقاسم پاینده) ( چاپ پنجم ١۳۷۵ – ناشر – اساطیر) برگ ٢۰١۶

در سیستان و تخارستان تا آغاز قرن هشتم میلادی ، در برابر اعراب پایداری بسیار به عمل امدس. در سال ۶۶١ میلادی ( ۴١ هـ.) دهقانان تخارستان ( ناحیه ی بلخ) به كمك تركان مغرب و چین ، پیروز ، فرزند یزدگرد سوم را شاه ایران اعلام كردند. امپراتور چین در قرن هفتم ، خود میكوشید تا آسیای میانه را مطیع سازد و مایل نبود كه ارازی تحت نفوذ اعراب بیش از این توسعه پیدا كند و بدین سبب، خراسان و تخارستان را بر ضد فاتحان عرب یاری میكرد.
تاریخ اجتماعی ایران، پوشینه ی  ٢، مرتضی راوندی . انتشارات امیركبیر چاپ ۳ ، برگ ١١۳.

لیث بن فضل که از طرف مامون به حکومت سیستان منصوب شده بود، در همه قلمرو خود، املاک را خرید. تاریخ سیستان ص 176

حلاج،علی میرفطروس چاپ پانزدهم، نشر البرز برگ 54