علی بن محمد گوید : اسد به غزای غور رفت. مردم آنجا بنه های خود را ببردند و در غاری جای دادند كه بدانجا راه نبود، اسد گفت تا صندوق ها
بیاوردند و كسان را در ان جای دادند و با زنجیر ها بیاویخت و آنچه را كه توانستند بیرون آوردند.
تاریخ طبری ( پوشینه ی نهم)( ترجمه ی ابوالقاسم پاینده) ( چاپ پنجم ١۳۷۵- ناشر- اساطیر) برگ ۴۰۷۸

در سال ۶۵١ م. ( ۳١ هـ.) شاهنشاهی ساسانی سقوط كرد و همه ی ایران تقریبا ً تا امو دریا ( جیحون) ( از شمال شرق) مسخر اعراب گشت. فقط نواحی بلخ و غور و زابلستان و كابل و سرزمینهای كرانه ی دریای خزر، یعنی دیلم و گیلان و طبرستان ، مستقل باقی ماندند . مردم نواحی مزبور جانانه پایداری كردند و بعد ها مطیع شدند ( بلخ به طور قطع در سال ۷۰۷ م. / ۸۹ هـ.) ولی دیلم و غور و كابل مسخر اعراب نگشتند.

اسلام در ایران- پتروشفسكی – انتشارات پیام – تهران برگ ۴۳